понедельник, декабря 22, 2008

Sədəqə nədir?

İnsanlarla ünsiyyət, həqiqətdə Allah ilə ünsiyyət və rabitənin nəticəsidir. O insan ki, Allaha bağlıdır və bütün ruziləri özündən deyil, Allahdan bilir və ona verilən bu canı əmanət olaraq qəbul edir. Bir əmanət ki, nə vaxtsa ondan alınacaqdır. Belə insan Allah yolunda bəxşiş verməkdən heç də narahat olmaz, əksinə xoşhal olar.

Belə ki, Allahın ona verdiyi malı Allah bəndələrinə verər və əvəzinə Allah Təala ona maddi və mənəvi bərəkət əta edər. Bu təfəkkür tərzi insan ruhunu paxıllıqdan və həsəddən pak edər və bu dünyada ki, hər kəs qonaqdır, ixtiyarında olan ruzidən ehtiyacı olanlara verər. Elə bil ki, günəşdir, öz nurunu verir, ancaq əvəzində heç bir bəxşiş gözləmir.

İmam Sadiqdən (ə) gələn hədislərin birindən deyilir: «Elm və biliklərdən ki, onlara təlim verdik nəşr edib, ehtiyacı olanlara öyrədirlər».

Bu hədisdə göründüyü kimi söhbət elmin infaqından (xərclənməsindən) gedir, amma biz daha çox malın infaqı haqqında eşitmişik. Və İmam (ə) mənəvi infaq haqqında danışaraq, onun mənasının genişliyini göstərmək istəmişdi. Yəni alim də elmin zəkatını verməlidir.

Həzrət Peyğəmbərdən (s) belə bir hədis nəql olunur: «Sədəqə kasıbın əlinə keçməzdən əvvəl Allahın əlinə çatır».

İmam Səccaddan (ə) gələn hədisdə isə deyilir: "Allahın əlinə keçən sədəqə bəndənin əlindən düşməz".

Hətta bəzi rəvayətlərdə verilir ki, bu bəndələrin hər bir əməli mələklərə təhvil verilir, ancaq sədəqə birbaşa Allaha çatar.

İmam Sadiqdən (ə) gələn hədisdə deyilir: "O kəs ki, zəkat verir – paxıllıq və hirsdən azad olar".

Bundan başqa hədislərdən bunu da öyrənirik ki, infaq günahların bağışlanmasına səbəb olan amillərdən biridir. Eyni zamanda Allah verilən hər bir sədəqəni bir neçə dəfə artırar.

Bütün bu hədislərdən belə nəticəyə gələ bilərik ki, sədəqə müsəlmanların Allaha yaxınlaşmasının, yəni qurbi-İlahiyə çatmağın yollarından biridir. Sədəqə paxıllığı, həsədi aradan aparar, sədəqə günahların bağışlanılmasına bir vasitə ola bilər. Sədəqə elə bir əməldir ki, birbaşa Allaha çatar. Ona görə Allahın bizə verdiyi nemət və bərəkətlərdən biz də ehtiyac sahiblərinə verək.

Ancaq gəlin bizim dövrümüzdə verilən sədəqələrə nəzər salaq, görəsən bu sədəqələr Məsumlarımızın (ə) bizlərə söylədiyi həmin sədəqədirmi? Məscidlərimizin girişində birinci rast gəldiyimiz şey sədəqə qutusudur. Küçələrdə cavanından tutmuş qocasına qədər, qaraçısından tutmuş yalançı şikəstlərinə qədər hamı sədəqə istəyir. Sədəqənin bu qədər şişirdilməsi düzdürmü? Və həmin bu sədəqələr görəsən doğrudandamı ehtiyacı olanlara çatır, qeyri-məchul yerlərə deyil?!

İnsanların Allah dərgahında bağışlanılmasının tək yolunun sədəqə olduğunu söyləmək də düz olmazdı. Belə ki, müasir insanlar bütün sahələrdə rahatlıq axtardıqları kimi dində də rahatlıq axtarırlar. Belə ki, çoxlu sayda günah edir və onun bağışlanmasının tək yolunu sədəqə verməkdə görürlər. Bunu da qeyd etmək lazımdır ki, hədislərdə oxuduğumuz kimi sədəqə o zaman öz həqiqi mənasını tapar ki, verən insan onu səmimi qəlbdən verir, alan isə ehtiyac sahibi olmalıdır. Və günahların bağışlanmasının tək yolunun da bu olmadığına da işarə etmək istəyərdik. Bəs tövbə, bəs istiğfar, bəs günahdan peşman olub ona qayıtmamağa verdiyimiz sözlər, bəs insanlardan halallıq almaq?! Bunlar necə günahlamızın bağışlanmasını yolları deyilmi? Ona görə sədəqə Allah dərgahında xüsusi məqama malik olduğu kimi tövbəni, istiğfarı da gərək yaddan çıxartmayaq və ehtiyac sahiblərinə sədəqə verək.

Allahım, bizləri infaq edənlərdən qərar ver!

Məşhədi Xanım,

«Dəyərlər»

Bir xəyalım var

(Malkolm X-ın amalları, M.L.Kinqin ağ-qarasız yuxusu reallaşır)

"Bizlər inqilab dövründə yaşayırıq. Amerika zəncilərinin qiyamı bu inqilabın bir hissəsıdır. Bu qiyamı sadəcə qaranın ağa qarşı irqçilik mübarizəsi və ya amerikalıların problemi kimi qiymətləndirmək doğru deyil. Əksinə, bizlər bu gün kölələrin kölə sahiblərinə, yəni hər şeyi qəsb edilən insanların qəsblərinə qarşı bütünlüklə üsyanlarını görməkdəyik. Bunlar inkişaf etmişlərdən tərəqqi haqqını istəyənlərdir", - zamanında həcc ziyarətindən sonra əl-Həcc Malik Əl-Şaabaz adını götürən Malkolm X deyirdi.

Dünya dağıdıcılıq dönəmindən quruculuğa yön almaqdadır. Hələlik qəti olan budur ki, bu gözlənilməz və yeganə nümunə özündən əvvəlkindən fərqli olaraq bütün dünyanı proqressiv, sülhpərvər, praqmatizmə köklənmiş və insanlıqsevər tərzdə nümayiş etdirəcəkdir. Amma bu dəyişikliyin təməlinin günümüzdə qoyuldu, bunu yalnız Obama etdi kimi zənn edənlər əslində, ABŞ-dakı uzun bir yolu, mücadiləni unutmalarından xəbər verir. Bu dəyişikliyi yalnızcamı Obama etdi? Bu yalnız onunmu qələbəsidir?

Əlbəttə ki, xeyr. Bu Amerikada ilk dəfə avtobuslarda yalnız ağların əyləşməsinə ilk etiraz edən zənci qadının qələbəsidir. Bu ağ-qarasız Amerikası üçün şəhid olmuş Malkolm X-ın qələbəsidir. Bu belə Amerikanı yuxularında görən Martin Lüter Kinqin qələbəsidir. Bu bütün dünyaya, baş verənlərə hər cür ikili standartların, hətta çoxüzlü yanaşmanın əleyhdarlarının qələbəsidir.

Bu demokratik dəyərlərin, həqiqi dəyişiklərin intizarında olanların qələbəsidir. Bu dünyaca haqqları uğrunda mübarizə aparanların qələbəsidir. Bu həm də Harlemdən başlanan bir yolun qələbəsidir.

Qısa tarixi ekskurs: ABŞ-da irqçiliyə qarşı real mübarizənin əsası 50-ci illərin əvvəlində Malkomun X tərəfindən qoyulur. 1955-ci ilin 1 dekabr günü Roza Parks Cim Krou qanuna görə avtobusda yerini bir ağa verməkdən imtina etdiyi üçün həbs olunur. Bundan sonra 382 gün davam edən Montqomeri avtobus boykotu həyata keçirilir. Nəticədə Amerika ali məhkəməsi ştatlararası avtobuslarda və digər nəqliyyat vasitələrində irqi ayrı-seçkiliyi qeyri-qanuni elan edir. Boykot M.Qandinin qeyri-zorakı vətəndaş itaətsizliyi fəlsəfəsinin təqibçisi olan Kinq tərəfindən həyata keçirilirdi. İmam Hüseyni (ə) öz mübarizəsində mənbə götürən Qandinin bu fəlsəfəsini M.L.Kinq nümayişlərdə tətbiq etdi.

Sonda bu mübarizələr Amerika hüququnun bir parçası olan Mülki Haqlar Qanunu (Civil Rights Act, 1964) və Səsvermə Haqları Qanunu (Voting Rights Act, 1965) kimi mütərəqqi aktların qəbuluna gətitb çıxarır.

Dəyişikliyin məkanı Çikaqodur.

1952-ci ildə Malcolm Çikaqoda bir məbəddə ilk dəfə mübarizə çıxışını etməklə mübarizəsinə başlayır. 1966-cı ildə də Kinqin ilk hədəfi Çikaqo idi. O, buradakı çıxışlarında Vyetnam müharibəsinin əleyhinə çıxırdı.

2008-in 4 noyabr Çikaqosu isə "56 ilin dəyişikliyi"nin davamını gətirdi. İlk dəfə bir qaradərili ABŞ prezidentliyinə yüksəlir.

Yüksəlişin adı Barak Hüseyn Obamadır.

Dəyərlər aradan getmir, onu yaşadanlar şəhid olsalar da belə!

"Bizim kitabımız Quranda belə bir şey yoxdur. Səssiz-səmirsiz əzab çəkmək kimidir. Bizim dinimiz nəzakətli olmağı əmr edir, sülhpərəst olmağı, qanunlara hörmətlə yanaşmağı, qaydalara uymağı əmr edir. Hər kəsə hörmət göstərməyi də; lakin biri qalxıb da səni əzməyə çalışsa... Onu məzara göndər"! (Malkolm X)

Allah amanında!

Mehdi Fərəc
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası
«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi

“AĞ EV”İN QARA SAHİBİ

Yəqin ki, çoxunuzun xəbəri var. O gün ABŞ özünə yeni prezident seçdi. Özü də bu seçkilər o biri seçkilərə bənzəmir.

Düz iyirmi bir aydır ki, Con Makkeyn ilə Barak Obama marafona çıxmışdılar. Az getdilər, düz getdilər, axırı o gün finişə birinci Obama çatdı. Rəsmi olmayan nəticələrə görə Obama qazanmaq üçün lazım olan 270 nümayəndənin səsindən daha artığını, 338-ni qazanaraq Amerikanın ilk qara prezidenti oldu.

Məni ən çox maraqlandıran ağ amerikalıların qara dərili namizədə səs verməsidir. Bir zamanlar kölə olaraq istifadə edilən qara zəncilərin insan olub-olmadığını müzakirə edən Amerika bu gün özünə qaradərili prezident secir. Deyəsən dünya tərsinə dönür. Ya da indiyədək tərsinə dönürdü, indi düzəlib. Çünki Amerikada qaradərili-ağdərili söhbəti azərbaycandakı “dedovşina” hadisələrindən daha aktualdır.

Amerika heç vaxt özünə qara dərili prezident istəməyib. Siz heç özünüzə sual vermisiniz ki, nəyə görə ABŞ-da prezident iqamətgahı “Ağ ev” adlanır? Mən vermişəm. Cavabında özümsayağı tapmışam. ABŞ-da prezident iqamətgahı ona görə “Ağ ev” adlanır ki, oranın sahibinin rəngi həmişə ağ olur. Amerika yaranandan belədir. Onlar adam yerinə qoymadıqları qara dərililəri heç vaxt o evin sahibi ola biləcəklərini fikirləşməyiblər. Necə ki, “azərbaycanlı məmur mütləq rüşvət almalıdır” stereotipi var. Amerikada da “prezident ağ olmalıdır” stereotipi mövcuddur.

Öz aramızda qalsın, demokratiya, seçilmək hüqüqü bunlar boş şeylərdir.

Əsas məsələ rəng məsələsidir. Rəngin ağdır - gəl gir öz rəngində olan bu Ağ evə. Yox rəngin qaradısa - uzan öl.

Əvvəldə qeyd etdiyim kimi, bu seçkilər mahiyyət etibari ilə o birilərindən fərqlənir. Amerikada istər prezident, istər qubernator bir sözlə bütün seçkilərində “Bredli Effekti” baş verirdi. Bu ifadə Kaliforniya qubernatoru postuna seçkilər zamanı qaradərili Tom Bredlinin rəy sorğularında rəqibindən xeyli qabaq olmasına baxmayaraq, uduzmasından sonra qəbul olunub. Yəni seçkidən əvvəl qara dərəlilərin reytinq üstünlüyü olsada adətən bu seçkilərdə özünü doğrultmurdu. Ancaq indi Obamanın reytinqi gözlənildiyindən də çox oldu. Barak Obama “Bredli Effekti”-ni sındırdı.

Dostlarım həmişə deyirdi ki, “əşi bu amerikalılar nə qədər Obama-Obama desə də axırda seçki vərəqəsini əlinə alanda deyəcək ki, yox eee bu qara dərilidi qoy o birinə səs verim.”

Nə isə hələ rəsmi açıqlama olmadığından bəlkə də danışmaq tezdir. Çox güman ki, rəsmi nəticələr qeyri-rəsmi nəticə ilə üst-üstə düşər.

“Ağ ev”, gözlə qara dərili sahibini. O çantasını hazırlayır. Bəlkə də gələndə ilk işi Ağ evi qara rəngə boyamaq olacaq.

Çünki, “Ağ ev”-in ağ sahibi olar, “Qara ev”-in qara. Ağ evin qara sakini olması, Qara evin ağ sakini olması qədər absurddur...

Xəqani Səfərov
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası
«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi

Unudula bilən günlər

Özlərinə, uşaqlarına ad gün edənlər, bəzi vaxtlar mən «Əhli-Beyt aşiqiyəm» söyləyənlər, nədənsə bu əzizlərin mövlud gününü unudur. Unutqan insanı başa düşmək olar. Çünki insan sözü unutqan deməkdir. Hər birimiz diqqətsizlik edib, əsl, köklü, islam tarixindən yan ötsək, demək dinimizi unutmuş olarıq. Allahın seçdikləri, bizlər üçün əziz və daima yaddaşlarımıza həkk olunmalıdır. Və o, əzizlərin doğum günləri bizlərə bayram, vəfat və şəhadət günləri isə kədər, hüzn, olmalıdır. İslam tariximizə, təqvimlərə nəzər salıb, gündəlik maraqlansaq yəqin ki, xeyrli olar. Təbliğ üçün ən faydalı yollardan biridir. Əzbər bilib, başqalarına da bu günləri xəbər versək, hamı yadda saxlayar. Balacaları təbrik etmək xüsusən vacibdir. Günahsız körpələrə öz tarixi keçmişlərini unutmaq zülmdür. Əgər hər il ad günlərimizi qeyd etdiyimiz kimi, Peyğəmbərlər və İmamlarımızın mövlud, şəhadətlərini xatırlatsaq, ədalət öz yerini tapar.

Yaxşı olardı səhər sübh tezdən insan yuxudan duranda, özü-özünə desin:" Görəsən bu gün mən Allah üçün nə edəcəm". Bu sözdən sonra yəqin ki, insan dinini sevər və Allah yolunda, Ona xatir iş görər.

Bildiyimiz kimi, tarixi məlum olmayan və yersiz keçirilən bayramlardan uzqlaşmaq, xüsusən bu məsələdə uşaqlara qarşı diqqətli olmaq lazımdır. Məhz belə günlərdə balalarımıza qayğı göstərməli, köklü bayramlarımızı qeyd etməli və uşaqların da orada iştirak etmələrini bilməliyik. Belə günlərdə hədiyyə alıb, körpələrimizi sevindirməliyik. Untqanlıq üzündən bu günləri unudanlar sonradan peşman olur. Və gələcəkdə öz balasının, "Ana, ata məni Şaxta babanın yanına apar" deyəndə çox çətin olur. Lakin həmin an gec olur.

Kiçik həşəratlar, yəni qarışqalar qışa tədarük görüb, özünə yem toplayır ki, ac qalmasın. Biz də uşaqlara qarşı qarışaqaların, qış tadarükünə hazırlaşdıqları kimi davranmalıyıq ki, sonra peşman olmayaq. Uşaqlar saf, təmiz və həssas olur. Onlara pisi yaxşı, yaxşını pis göstdərdiyin kimi də qəbul edirlər. Biz bu günlərdə çalışıb, ilk növbədə ailədə və qohumlar arasında sileyi-rəhm edib, qohumları təbrik edir, şəhadətlərdə isə daxilən bunu onlara hiss etdirməliyik. Bu yolla əziz İslam dinimizin əbədi qalmasına nail olarıq.

Zeynəb Aslanova
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası

«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi

Meracın məqsədi

(təfsir-nümunə əsasında)

Merac haqqında Qurani Kərimin «Əsra» surəsində bəhs olunmuşdur. Bu səfər haqqında alimlərin çoxu da öz fikirlərini bildiriblər. Lakin onların bəziləri Peyğəmbərimizin(s) cismi və ruhu ilə meracda olduğunu qəbul edə bilmirlər və bunu bir yuxuya bənzədirlər.

Ancaq Peyğəmbərin (s) cismi meracı nə ağıla, nə də elmə ziddir. Onun təfsiri də «Əsra» surəsində geniş verilir.

Bəs meracın məqsədi nə idi? Peyğəmbərin (s) batini şuhuda çatması bir tərəfdən və Allahın əzəmətini öz gözləri ilə görmək başqa bir tərəfdən buna cavab ola bilər. Eyni zamanda mələklər, cənnət əhli, peyğəmbərlərin ruhları və cəhənnəm əhlini müşahidə etmək mühüm məsələlərdən biridir ki, mübarək ömrü boyunca Allahın bu təlim-tərbiyəsindən ilham almışdı.

İslami hədislərdə merac məsələsi müxtəlif cür verilib. Elə ona görə də bu hədisləri 4 qrupa bölürlər:

1. O hədislər ki, dövrü olduqları üçün qətidir. (yəni səhihdir).

2. O hədislər ki, onların qəbul edilməsinə heç bir əqli mane yoxdur.

3. O hədislər ki, zahiri Quran ayələri və İslam hədisləri ilə ziddiyyət təşkil edir, ancaq izah olunandır.

4. O hədislər ki, batil və əsassız mövzulara aiddir ki, heç cür qəbul oluna bilməz.

Bu hədislərdən məlum olur ki, Peyğəmbər(s) bu səma səfərini bir neçə mərhələdə qət etmişdir.

Meracın birinci mərhələsi Məscidül-Həram ilə Məscidül-Əqsa arasında olmuşdur. Bəzi hədislərə əsasən Peyğəmbər (s) Mədinəyə enir və orada namaz qılır. O, həmçinin Məscidül-Həramda böyük peyğəmbərlərin - İbrahim, Musa və İsa (ə) kimi peyğəmbərlərin ruhları ilə namaz qılır və bu namazda imam-camaat Həzrət Peyğəmbər (s) olub. Ondan sonra Peyğəmbərimizin (s) səma səfəri başlayır. Və yeddi qatlı asimanı bir-birinin ardınca geridə qoyur və hər bir qatda yeni bir səhnənin şahidi olur. Peyğəmbərlərə, mələklərə və başqa qatda cəhənnəm əhlinə, başqa yerdə cənnət əhlinə rast gəlir. Peyğəmbər (s) onların hər birindən öz mübarək zehnində qiymətli xatirələr saxlayır. Və yeri gəldikcə öz ümmətinin təlim-tərbiyəsində bunlardan misallar gətirərdi.

Və bu onu göstərir ki, bu səfərin ən mühüm məqsədlərindən biri tərbiyəvi əhəmiyyət daşımasıdır.

Əlbəttə, Peyğəmbərimizin (s) bu səfərdə müşahidə etdiyi cənnət və cəhənnəm Qiyamət cənnət və cəhənnəmi deyil, bərzəx cəhənnəm və cənnətidir. Çünki Qurani-Kərim Qiyamət cəhənnəm və cənnətinin ancaq Qiyamət günündən sonra olacağına şəhadət verir.

Və nəhayət ki, yeddinci qat gəlib çatır və orada nur hicablarını müşahidə edir. Peyğəmbər (s) o nur aləminə daxil olur və Allah Təala ilə ünsiyyət edir. Allah Təala ona bir çox tövsiyələr və əmrlər verir ki, bizim dövrümüzə onlar "Qüdsi Hədislər" şəklində gəlib çatmışdır.

Və bu nöqtəyə diqqət edək ki, Peyğəmbər(s) bu səfərin bəzi yerlərində Həzrət Əlini (ə) yanında müşahidə edir. Bu hədisi belə təfsir edirlər ki, bu, peyğəmbərdən (s) sonra Əlinın (ə) məqamının aliliyinə dəlalət edir.

Bütün bu hədislərdə əsrarəngiz sözlər çoxdur və onların məzmunu kəşf etmək heç də asan deyildir. Ona görə də bu hədislərin həqiqi təfsirini Məsumlar (ə) ediblər.

Beləliklə, mövzumuzu İmam Sadiqdən (ə) gələn hədislə nəticələndirə bilərik. İmama (ə) meracın səbəbi haqqında verilən suala o Həzrət (ə), belə cavab verir: «Allahın heç vaxt məkanı, yeri yoxdur və zaman onun üçün işləmir. Ancaq O istədi ki, mələklər və səma əhli, peyğəmbərin (s) onların arasına gəlməsinə ehtiram göstərsinlər. Və əzəmətlərinin heyrətini Peyğəmbərə (s) göstərsinlər ki, o, qayıdandan sonra bu haqda ümmətinə danışsın».

Allah cəmi iman əhlinə islam maarifini əldə etməkdə tofiqatını nəsib etsin. Amin!

Məşhədi Xanım,

«Dəyərlər»

Payızda evlərə qış gəlib

Payızın sonlarında havaların dəyişməsi, bir sözlə, soyuqların düşməsi ölkəmizin kənd və qəsəbələrində narahatçılığa səbəb olmuşdur. Bildiyimiz kimi payız fəslinin vidalaşmağına az bir vaxt qalıb. Bu fəsildə evlərə soyuğun dolması, qışda həmin evlərdə yaşamağın mümkünsüz olacağını göstərir. Havaların dəyişməsi ilə verilən qaz və enerji təchizatının dəyişilməsi prosesi camaata baha başa gəlir. Öz doğma evindən didərgin düşməyə məruz qalan camaat, qaçqın həyatı sürür. Soyuqdan qorunanlar, təki isti bir guşə tapmaq ümidi ilə ya evindən çıxmalı, ya da donub, xəstələnməlidir.

Allah göstərməsin! Əgər bərk soyuqlar düşərsə, axırıda kimsə öləcək. Bir halda qışın soyuqlu, şaxtalı vaxtlarında qazı, işığı kəsib, yox edərlərsə, axırı belə nəticələnər. Bu ona bənzəyir ki, bir şəxsin evində hər cür bol nemət ola-ola, özü acından ölsün. Bir çox ölkələri qaz və neftlə təmin edən, Azərbaycanın sadə insanları bu misala bənzəyir. Uca Yaradana əl açıb diləyək ki, qışın soyuğunundan bizləri qoruyub, amanda saxlasın. İlahi, amin!

Zeynəb Aslanova
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası

«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi

"Səxavətli" Sem dayı

Bu yaxınlarda eşitdiyim bir xəbər məni baş verən olaylara başqa bir prizmadan baxmağa vadar etdi. ABŞ hökuməti Gürcüstanda baş verən dağıntıları aradan qaldırmaq üçün bu ölkəyə $4,5mlrd yardım ayırıb. Rusiya ilə baş verən bir neçə günlük müharibənin fəsadlarının aradan qaldırılması üçün ABŞ bu qədər vəsait təmənnasız olaraq Gürcüstana veriləcək.

Yadımdadır ki, İraq hökuməti Küveytə girdiyi vaxt baş verən müharibədə isə ABŞ hökuməti İsrailə səbr etdiyinə görə $30mlrd vəsait ayrılmışdır. Bəli elə belə də qeyd olunurdu "Səbr etdiyinə görə". Bura qədər, necə deyərlər, xub. Məni başqa şey düşündürür. Görəsən bu "səxavətli" hökumət, «Sem dayı» adlandırılan bu ABŞ çetesi Əfqanıstana, İraqa və digər "qayda-qanun" yaratdığı dövlətlərə nə qədər ianə ödəyəcək? Çünki, ABŞ dövləti iddia edir ki, apardığı "mübarizə" həmin dövlətlə yox, o dövlətdə yaşayan bir qrup terroristlədir. Sizcə İraqda öldürülən hər günahsız uşaq müqabilində bu "səxavətli" dövlət nə qədər ödəmək niyyətindədir? Əfqanıstanda atasının meyiti üzərində ağlayan uşağı nə ilə ovutmaq fikri var? Neçə-neçə ailələri birdəfəlik yer üzündən silən bu"islahatçı" dövlət hansı təzminatla bu cinayətini ödəmək istəyir?

Ay verdi aa! Ciblərinizi geniş saxlayın, yoxsa «Sem dayının» verdiyi pullar kənara tökülə bilər. Hələ gözlə ki, Buş administrasiyasının dəstəyi sayəsində saysız cinayətlər törədən sionistlərin blokadada saxladığı qəzzalılara da, hər gün təhqir olunan qüdslülərə də, qanlarına qəltan edilən livanlı körpələrə də mütləq təzminat ödəniləcək. Dəvənin boynu kimi düzdür bu xəbər!

İlahi, müqəddəs islam torpaqlarını öz sahiblərinə qaytar! İlahi, Mövlanın (ə.f.) zühuru arzusu ilə qəlbləri oyat! Amin!

Mətləb Həmzəli
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası

«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi

Firon və Həzrət Musanın (ə) bilərziyi

Bir gün birisi bir dostunun evinə qonaq gəlir. Ev sahibi cox varlı imiş. Qonaq evə daxil olandan başlayır ki, bu əşyanın qiyməti belə, o xalçanın qiyməti elə, o mebel xalis fisdıqdan və sair. Qonaq çox narahat olur və istəyir ki, ev sahibinə yaxşıca dərs versin. Başa düşür ki, ev sahibi öz "dəyərli" əşyaları ilə özünü qonağa "dəyərli" bir şəxs kimi təqdim etmək istəyir. Qonaq birdən ev sahibinin gözləmədiyi halda ağzının suyunu onun üzünə atır. Ev sahibi bərk əsəbləşir və qonağa "bu nə ədəbsizlikdir?" deyə çımxırır. Qonaq sakit halda: "Ağzımın suyunu bir yerə atmalıydım, amma bu qədər dəyərli əşyalar arsında ən dəyərsizini seçməliydim və seçdim" deyə cavab verir.

İnsanda olan fitri meyllər onu məqsədinə aparan enerji mənbələridir. Bu meyllərin istiqaməti insanın məqsədindən xəbər verir. Hər kəs məqsədinə uyğun olaraq bu meyllərindən bəhrələnir. Bu meyillərdən biri də insanın özünü dəyərli edəcək fenomenləri özundə cəm etməsidir. Hər bir insanın məqsədini onun dəyər verdiklərindən anlamaq olar. Fitri meyillər insan tanımaq üçün bir meyardir. Belə rəvayət edirlər ki, Allah Təala Həzrət Musaya vəhy edir ki, get Fironun yanına və onu haqqa dəvət et. Əmrə tabe olan Musa (ə) Fironun yanına daxil olur, ona yalnış yolda olduğunu və onu haqqa dəvət etdiyini bəyan edir. Bildirir ki, o, Allahın mürsəl peyğəmbəridir. Firon Musaya (ə) cox həqarətlə baxaraq: "Əgər iddia etdiyin kimi sən Allahın peyğəmbərisənsə, bəs hanı sənin qızil bilərziklərin, malın, mülkün?".

Fironun dəyərlər sistemi onun kamalının göstəricisidir. Bəli, hətta ateistlərin belə etiraf etdiyi bir məsələdir kı, əxlaqi keyfiyyətlər fitri bir məsələdir. Amma hər bir nemət kamalına uyğun istifadə olunduqda insanı səadətə çatdirır. Hər bir insan özünü dəyərli bir şəxs kimi görmək istəyir. Bir çoxları özünə diqqət cəlb etmək istəyir. Saç uzadır, yaraşmasa belə əndirabadi geyimlər geyir, üzr istəyirəm, hətta cəmiyyətdə fasid bir qadın kimi tanınan birisini özünə həyat yoldaşı kimi seçməkdən belə çəkinmir – təki «şöhrətli» olsun! Əslində cəmiyyətin nəyə dəyər verməsi çox mühüm bir mövzudur. O dərəcədə mühümdür ki, prezident, deputat seçkilərinin seçki kompaniyası bu məsələyə bağlıdır.

Məsələn bu yaxınlarda Amerika prezidentliyinə namizəd Barak Obama "mən bir az seçki kompaniyasına ara verərək, Havay adasındakı nənəmin ziyarətinə gedəcəyəm. Çünki mənim böyüyüb, boya-başa çatmağımda onun müstəsna rolu var. İndi o xəstədir və onun ziyarəti mənim üçün çox önəmlidir" deyə KİV-lərə açıqlama verib. Amerika tarixinin ən bahalı seçkiləri kimi tarixə düşən bu seçkidə sizcə kim düşünülməmiş addım atar? Əslində bu addım Obamanın seçki kampaniyasının heç də önəmsiz olmayan bir hissəsidir. Bu xalqa: "Mən, mənə əziz olan və mənə dəyər verən heç kimi unutmuram" mesajıdir. Bir də görürsən xəstə bir heyvanı, kücə bomjlarını belə ziyarətdən cəkinmirlər. Çünki seçicilərinin nəyə dəyər verdiyini gözəl anlayırlar.

Özünün heç bir dəyərə malik olmadığını anlayan insan, özünün dəyərli etmə meylini təmin etmək üçün cinayətdən belə çəkinmir. Tarixdə belə bir hadisə oxumuşam ki, Yunanıstanda (yanılmıramsa) cox qədimi və tarixi əhəmiyyəti olan bir tikilini sırf tarixə düşsün deyə birisi yandırıb külə döndəribmiş…

Deyirlər Bəhlul Danəndə bir varlı şəxslə hamamda görüşür. Varlının əynində bahalı qətfə olur. O, Bəhluldan "səncə mənim dəyərim nə qədər olar?" deyə soruşur. Bəhlul fikirləşmədən qətfənin qiymətini deyir. Yəni sənin dəyərin malik olduğun əşya qədərdir...

İnsan var ki, bu kimi əşyalarla özünü dəyərli etmək istəyir,amma insan var ki, butun malik olduqları onunla dəyər tapır. Şükürlər olsun ki, bu kimi nümunələr çoxdur. Tarix boyu Yəsrib kimi tanınan şəhər Rəsuli-Əkrəmin (s)ziyarəyindən sonra onun bərəkətilə Mədinə kimi tarixə düşdü. Məsumların (ə) gəzdiyi torpaq, əlini vurduğu hər bir əşya, hətta ehtimal olunan saçları belə inanclı insanlar üçün ziyarət məskənləridir və dunyaya qarşılıq dəyərlidir.

İlahi, bizi izzətimizi qorumaq üçün dəyərlərimizə sahib çıxanlardan qərar ver! Bİzi Mövlanın (ə.f.) nəzərində böyüt və öz nəzərimizdə kiçilt! AMİN!

Mətləb Həmzəli
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası

«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi

Tövbənin həqiqəti

Mövzunu Quran ayəsi ilə başlamaq istəyirəm: "Ey o kəslər ki, iman gətirmisiniz. Allaha tərəf qayıdın və tövbə edin, xalis tövbə". Bəli nicat tapmağın tək yolu günahlardan tövbə etməkdir. Ancaq bu tövbə hər nəzərdən xalis olmalıdır. O tövbə ki, ictimai və dünyavi təsirlərin qorxusundan deyil, Allahın tövsiyələrinə və günahdan çəkinməyə görə olsun və insanı həmişə günahdan uzaq tutub və ona qayıdılmasın, bu halda xalis tövbələrdən olar.

Tövbənin həqiqəti günahdan peşman olmaqdır ki, gələcəkdə də ona qayıtmamalıyıq. Tövbəni dildə demək də buna daxildir. Beləliklə tövbəni beş qismə bölmək olar. 1.Günahı tərk etmək, 2. peşmanlıq, 3. gələcəkdə bunu tərk etməyi qərara almaq, 4.keçmişdən imtina etmək, 5.tövbə.

Bəs «nusuh tövbəsi» nədir? Bu haqda bir çox təfsirlər zikr olunmuşdu və bəziləri onların sayının iyirmi üçə qədər olduğunu söyləyirlər. Ancaq bütün bu təfsirlər təqribən bir həqiqətə qayıdır – tövbəyə.

Bəziləri nusuh tövbəsini 4 yerə bölürlər: Qəlb peşmanlığı, dildə tövbə, günahı tərk etmək və gələcəkdə onu tərk etməməyi qərara almaq.

Bəziləri isə hesab edirlər ki, nusuh tövbəsi odur ki, onda üç şərt olsun: az danışmaq, az yemək və az yatmaq.

Və ya nusuh tövbəsi odur ki, gözü yaşlı və qəlbi günahdan gana doymaq olsun. O zaman bu tövbə xalis olar.

Peyğəmbərimizdən (s) belə bir hədis vardır. O Həzrətə (s) sual verirlər ki, nusuh tövbəsi nədir? O Həzrət (s) buyurur: «Odur ki, tövbə edən şəxs heç vaxt günaha qayıtmamalıdır, o cür ki, süd sinəyə bir daha qayıtmayacaqdır».

Bu hədisdən görürük ki, nusuh tövbəsi insanda elə bir inqilab yaradır ki, keçmişə qayıdışı tamamilə bağlayır, necə ki, südün sinəyə bir daha qayıtması qeyri-mümkündür.

Nusuh tövbənin qoyduğu təsirlərə baxsaq 5 böyük səmərə görərik:

1. Günahların bağışlanması.

2. İlahinin bol nemətli behiştinə daxil olmaq.

3. Günah pərdələrinin qalxdığı gündə rüsvayçılığın olmaması ehtimalı.

4. İman nuru və onların əməli onlardan qabaq və sağ tərəflərində hərəkət edəcəkdir və onların behiştə yolunu aydınladacaqdır. O nur ki, qabaqda hərəkət edir "əməl nuru"dur.

5. Allaha olan diqqətləri çoxalacaqdır və onları Allah dərgahına tərəf yönəldəcəkdir.

Beləliklə, bu mövzudan belə nəticə çıxara bilərik ki, geniş mərhəmət sahibi olan Allah insanlara iradə verir, günahları tanıdır və onlardan uzaq olmağa dəvət edir. Lakin hər birimiz yaxşı bilirik ki, həyatımızda irili-xırdalı bir çox günahlar işlətmişik. Qeybətdən tutmuş, sui-zənnə qədər. Lakin o rəhmət sahibi olan Müqəddəs Varlıq, yenə də öz ucalığını göstərək, bizlərin bu bataqlıqdan qurtarmağın yollarını söyləyir. Bu yol tövbədir, özü də xalis tövbə. Elə insanlar vardır ki, rahat günah işlədir və fikirləşirlər ki, tövbə edəcək, vəssəlam. O böyük rəhmət sahibi də onu bağışlayacaqdır. Ancaq söhbət xalis tövbədən gedir. O tövbədən ki, Peyğəmbər (s) və İmamlarımız (ə) bizlərə onu tanıdıblar. İlk növbədə işlətdiyimiz günahdan peşman olmalıyıq, günahı tərk etməliyik, çalışmalıyıq ki, gələcəkdə həmin günahı bir daha təkrar etməyək, günaha aidiyyəti olan şəxslərdən halallıq almalıyıq və nəhayət dilimizdə həmin tövbə kəlməsi olan "Əstəğfirullahə Rəbbi və ətubu iləyh" deməliyik. Allah cümləmizin günahlarına əfv qələmi çəksin. Amin!

Məşhədi Xanım, Dəyərlər

Səbir bütün çətinliklərin açarıdır

Biz Qurani Kərimdə çətinliklərə qalib gəlməyin ən əsas yollarından birinin səbir olduğuna dəfələrlə rast gəlirik. Quranda 70 dəfədən çox səbr haqqında danışılmışdır ki, onların 10-a yaxını şəxsən Peyğəmbərə (s) aid gəlmişdir.

Tarixdəki görkəmli şəxsiyyətlərin çoxu boyunlarına alırdılar ki, onların qələbələrinin mühüm amili səbr və dözüm olmuşdur. O kəslər ki, bu xüsusiyyətdən məhrumdurlar, çətinliklər qarşısında tez bir zamanda təslim olurlar. Onu da qeyd etməliyik ki, bu xüsusiyyətin insanların inkişafındakı rolu, nə imkanlara, nə də istedadlara bağılıdır. Ona görə də Quran Kərim bu mövzuya çox təkid etmişdir. Belə ki, buyrulur: "Ey o kəslər ki, iman gətiriblər, səbr və namazdan kömək alın" («Bəqərə» surəsi). Və sonra buyrulur: "Bu iki qüvvə ilə çətinliklər və ağır hadisələrin savaşına gedin ki, qələbə sizinlə olsun, çünki Allah səbr edənlərlədir".

Səbir heç də bədbəxtliklər qarşısında dözmək və özünü zillətə təslim etmək deyildir, əksinə səbir dedikdə hər çətinlik qarşısında göstərdiyimiz dözüm və mətanət nəzərdə tutulur. Və İslam hədislərində ən ali mərtəbəli səbir odur ki, asilik və günah üçün şərait yarandığı bir vaxtda insan müqavimət göstərib, günahın ləzzətinə göz yumsun.

Bəzi alimlər səbiri üç şaxəyə bölüblər: itaət zamanı səbir, günah qarşısında səbir və müsibət qarşısında səbir.

Səbir haqda İmam Sadiq (ə) maraqlı bir hədis nəql edir ki, o Həzrət (ə) dostlarından birinə buyurur: «O kəs ki, səbir edir, çox az bir müddətə səbir edir. Və o kəs ki, dözür, çox az müddətə dözür». Sonra buyurur: «Bütün işlərində səbrli və dözümlü ol, çünki Allah Təala da Muhəmmədi (s) peyğəmbərliyə seçdi və ona səbr etməyi və mehriban olmağı əmr etdi. "Onların dediyi hər sözün qarşısında səbrli ol və vacib olan zaman onlardan ayrıl, Ancaq bu ayrılma onları həqqə çağırmağa mane olmasın". O, yenə buyurdu: «Yaxşılıq etməklə pisliklərə qarşı dur ki, səninlə düşmən olanlar, bu vaxt səmimi dost olacaqlar. Və bu məqama səbir edənlərdən və imandan böyük bəhrə götürənlərdən başqa heç kim çatmayacaqdır».

Sonra əlavə etdi: «Peyğəmbər (s) səbr etdi, o vaxta qədər ki, bir çox töhmət oxları onu sancmağa başladı və onun ürəyi bu sözlərdən çox sıxıldı və Allah bu ayəni ona nazil etdi: "Bilirik ki, ürəyin onların sözündən çox sıxılıbdır, ancaq Allaha təsbih və həmd et və səcdə edənlərdən ol!"

Onu yenə də inkar etdilər və o çox qəmgin oldu və Allah bu ayəni nazil etdi: "Bilirik ki, onların sözləri səni çox qəmgin edir, ancaq bunu bil ki, onların məqsədləri səni inkar etmək deyildir. Bu zalımlar Allah ayələrini inkar edirlər. Səndən əvvəlki peyğəmbərlər də inkar olunublar, ancaq səbir ediblər. Onlar əziyyət olundular, ancaq səbir etdilər. O vaxta qədər ki, bizim köməyimiz onalara yetişdi" Peyğəmbər (s) yenə səbir etdi, o vaxta qədər ki, onlar hədlərini aşıb, Allaha pis sözlər deməyə başladılar və onu inkar etdilər.

Peyğəmbər (s) buyurdu: «Allahım! Mən özümə, ailəmə, abrıma görə səbir etdim. Amma Sənin müqəddəs məqamına edilən pis sözlər qarşısında səbir edə bilmirəm». Allah ona yenə səbrli olmağı əmr etdi və buyurdu: "Hər nə deyirlərsə, onların qarşısında səbrli ol!"

Sonra Həzrət (ə) əlavə edir: «Peyğəmbər (s) bütün çətinliklərin və müşkillərin qarşısında səbrli oldu və elə bu da səbəb oldu ki, Allah ona peyğəmbərin (s) nəslində imamların və rəhbərlərin olacağı müjdəsini verdi. Və bu imamlara da səbrli olmağı tövsiyə etdi...»

Bu yerdə peyğəmbər (s) buyurur: «Səbir imanın qarşısında sanki bədən qarşısında dayanan başa bənzəyir (yəni bədəni başsız təsəvvür edə bilmədiyimiz kimi, imanı da səbrsiz təsəvvür edə bilmərik). Və nəhayət bu dözüm və səbir müşriklərə qələbə çalmağa səbəb oldu. Və hidayət olunmayan bu müşriklərin intiqam alınma əmrini verdi. Bu onların bu dünyadaki mükafatı idi və bundan başqa axirətdə də onlar üçün mükafat hazırlayır."

Sonra İmam Sadiq (s) buyurur: "O kəs ki, səbr edə və onu Allaha tapşıra, bu dünyadan gedənə qədər düşmənlərinin məğlubiyyətini görər və bundan başqa axirətdə də onun üçün mükafatlar toplanar."

İmam Sadiq(ə) başqa hədisdə deyir:"O vaxt ki, dünya qəmləri ilə qarşılaşırsınız, dəstəmaz alın və məscidə gedin, namaz qılıb, dua edin, çünki Allah buyurub: Səbrdən və namazdan köməklik alın"

«Səbir» kəlməsi bəzi hədisələrdə oruc mənasında gəlir. Belə ki, insan bu böyük ibadət qarşısında səbir göstərir və iradəsi möhkəm, imanı güclü olur. Ona görə də bu ayənin təfsirində bəzi alimlər buyurur ki, Peyğəmbər (s) nə vaxt ki, çətinliklə üzləşirdi onu namaz və oruc sakit edərdi.

İmam Əlinin (ə) səbri tarixdə hamıya məlumdur. O səbrli şəxsiyyət həmişə çətinliklərlə üzləşdiyi zaman namaz qılar və bu ayəni tez-tez təkrar edərdi.

Beləliklə bu bəhsimizdən belə nəticəyə gələ bilərik ki, səbir biz müsəlmanların başlıca xüsusiyyətinə çevrilməlidir. Çünki peyğəmbər (s) və İmamlarımız (ə) da bu xüsusiyyətin sayəsində ali məqamlara çatmışdılar. Səbir etmək imanı gücləndirər və hətta peyğəmbərimiz (s) belə imanı səbrsiz təsəvvür edə bilmir və onu başsız bədən olmadığı kimi səbrsiz imanın olmadığını da xatırladırdı.

Allahım, bizə səbr və mətanət əta etsin. AMİN!!!

Məşhədi Xanım, «Dəyərlər»

Sizə xatir

Xəlq etdi yeri, göyləri Rəhman sizə xatir

Lütfüylə məxfirət edər, Sübhan sizə xatir.

Bir rəsmə bənzəyər bu cahan, rəssama əhsən.

Hər cizgidə qüdrət tapıb, iman sizə xatir

Aləm yaranıb Xaliqə şükr etməkdədir

Amandadır, qəlblər təki, ümman sizə xatir

Nazil olan çox surənin gəl batinin arasaq

Vəsvindədir hər ayeyi-Quran sizə xatir.

Ulduz da, günəş, Ay öz dairəsində

Cəzbindədir qəlblərdəki vicdan sizə xatir.

Hər guşədə tədqis edir Allahı mələklər,

Rəhmindədir cənnətdəki qılman sizə xatir

Var rəğbətimiz sizlərə bu zahiri şərtdir,

Vəhdət edə qəlblərdəki lisan sizə xatir.

Ey Qəmgüzar, aç əllərini göylərə imdadə yetincə

Əfv eyləyər, inşallah, Yaradan sizə xatir.

Qiyas Qəmgüzar

Ya Qərib

Ey Rza, ya pakizə məsum olanım, ya Qərib,

Ruhu gülzar içrə cismindəm solanım, ya Qərib

Silsilətüz-zəhəbindən iqrar etdin bir hədis

Mərv, Nişapur vəcdə gəlmiş həqq yayanım, ya Qərib

Səqəleyndir əmanət çün dinər Məşhər günü

Möhtərəmdir,Əhli- Beyt ilən, ya Qərib

Zəvvarın olmuş, fəqirlər höccət etmiş Rəbbidən

Lütvü Allahdan şəfahətdir həyanım, ya Qərib

Vardır istək təffab etməkçün ziyarət qəbrini

Sönməyən parlaq hərəmində dolanım, ya Qərib

Sən Əli övladısan ki, taxtı- tacda yox gözün

Tac ola aləm edər hüsni nihanım, ya Qərib

Yox Nəbi, Həzrət Əli, halına Zəhra ağlasın

Qəsd olunmuş canıva, qurban bu canım, ya Qərib

Qəmgüzartək çoxdu hümmətlərdə rətbət sizlərə

Çün bitər həsrət, gələr Sahib-Zəmanım, ya Qərib.

Qiyas Qəmgüzar

Bağlanmış keçid ölümə səbəb oldu

"Olimp" mağazasının yanında asfalt yolla keçən bir qadını maşın vurdu. Şahid olanlar, qadını vuran maşının hadisə yerindən qaçdığını bildirmişlər. Və polislərin tibbi yardım maşınını çağırıb, xeyli vaxt gözləmələri qadının ölümünə səbəb olmuşdur. Bir nəfər şahid də, qadının hər gün buradan keçdiyini bildirdi. Əvəllər yeraltı keçidlə, bu dəfə isə məcburən maşın yoluyla yolu keçən qadın, şikayət edərək deyirdi: "Bu keçidi niyə bağlayıblar, heç deyəsən təmir işləri də aparmırlar". Bəlkə də elə son kəlmələri bu olub.

Yadıma Türkiyənin çəkdiyi "Kurdlar vadisi" adlı film düşdü. Filmdə Polad adlı bir qəhrəman, cəsur obrazında göstərilir. Bir sujetdə düşmənlə mübahisə edir. Həmin düşmən, "Mən dövlətimin inkişafı üçün minlərlə insanı, öz əllərimlə qurban verməyə hazıram. Hətta qundaqda olan körpəni belə. Mənə əsas dövlətimin gəlirinin artması və dünyada birincilər sırasına daxil olmasıdır. Sən isə heç bir körpə uşağa da qıymarsan". Sanki biz filmdə gedən obrazı modelləşdiririk. Verilmiş qurban. Kimə və nəyə görə?

Tez -tez rastlaşdığımız şəkilli hasarlar, gələcəkdə Bakının qala divarlarını əvəz edəcək. Təmir işləri aparılsa da, aparılmasa da bağlar, binalar, evlər və bir çox yerlər beləcə dövrəyə alınır. İş-güc dalınca gedən camaat da, başqa yolla irəliləməyə məcbur olurlar. Nəticə isə göz qabağındadır. Odur ki, yolu keçərkən ehtiyatlı olun!

Zeynəb Aslanova
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası

«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi

Balıq quyruğundan da iylənərmiş

Haqqın necə pozulması həmişə məni düşündürürdü. Haqqın pozulması deyiləndə yadıma məşhur atalar sözü düşür: "Balıq başdan iylənər." Görəsən həqiqətən bu yalnız belədir? Bu yanaşmada nəsə bir natamamlıq, balaca uyğunsuzluq görürdüm. Bu yaxınlarda ictimai nəqliyyatda gördüyüm bir hadisə məni düşündürən suala haradasa cavab verdi.

Mənim minikdə müşahidə etdiklərimin xülasəsi belə idi. Aeroport yolu istiqamətində gedən sərnişin daşıyan sürücülər, sərnişinləri öz qanuni qiymətlərindən yuxarı aparmaq istədikləri üçün, dispeçirlər tələb etmədən, onlara artıq rüşvət verirdilər. Sərnişinlər də heç bir etiraz etmədən həmin pulu ödəyirdilər. Nəticə etibarı ilə həm kiçik məmurlara, özləri tələb etmədən rüşvət təklif etməklə, həm də sərnişinlərdən artıq pul aldıqlarına görə ikiqat zülm etmiş olurlar. Sərnişinlər də bu mənzərəyə sakit və laqeyd yanaşmaqla həm özlərinə, həm də sürücüyə etiraz etmədiklərinə, sürücü də müvafiq olaraq, öz işində cəsarət tapdığına görə sürücüyə zülm etmiş olurlar.

O an anladım ki, nəinki haqq, bu atalar misalında gətirilmiş prinsip tək "yuxarıdan aşağı" deyil, sən demə, "aşağıdan yuxarı" da pozulurmuş.

Bəlkə də Qiyamət günü zalım hakimlər onların tabeçiliyində olan insanlardan şikayət edəcəklər. Deyəcəklər: "İlahi, biz etdiyimiz günahda, zülmdə sərxoş və qafil olmuşduq. Bu insanlar bizə heç bir etiraz etmədiklərinə görə biz bir az da cürət tapmışdıq". Necə ki, Qurani-Kərim də buna işarə edərək buyurur: «(Allah, yaxud həmin mələk) deyəcək: "Siz də, sizdən qabaq ( gəlib) keçmiş cin və ins ümmətləri içərisində oda daxil olun". Hər bir dəstə daxil olan zaman öz dindaşlarını və tayfadaşlarını (yoldan azdırdıqları üçün) lənətləyər. Nəhayət orada hamısı toplandığı zaman sonrakılar (tabe olmuş dəstə) əvvəlkilər (rəhbərlər) barəsində deyərlər: "Ey Rəbbimiz, bizi azdıranlar bunlardır, buna görə onlara ikiqat cəhənnəm əzabı ver". Allah buyuracaq: "hər biriniz üçün ikiqatdır (rəhbərlər üçün yolu azmaq və başqalarını azdırmaq əzabı, tabe olanlar üçün isə azmaq və küfrü qüvvətləndirmək əzabı). Və lakin siz bilmirsiniz". Rəhbərlər öz tabeçilərinə " sizin bizdən heç bir üstünlüyünüz yoxdur (ki, əzabın azaldılmasına səbəb olsun), buna görə əldə etdiklərimizin cəzası olaraq dadın Allahın əzabını" deyəcəklər». («Əraf» surəsi, 38-39)

Nəcəf Abbaszadə,
«Dəyərlər»in oxucusu

четверг, ноября 20, 2008

Məsumeyi-Qum fenomeni

Zilqədə ayının biri, yəni həzrət Fatimeyi-Məsumənin (s.ə.) təvəllüdü günü kəramət günlərindən biridir. İslam aləminin böyük alimlərindən olan Ayətullah Cəfər Sübhani həm İmam Kazimin (ə) qızı xanım Fatimeyi-Məsumənin (s.ə.), həm də səkkizinci imam Həzrət Rzanın (ə) mövlud günlərini “kəramət günləri” adlandıraraq, bu islami bayramların daha coşğulu bir şəkildə reallaşmasını vurğulayıb. O, “kəramət günləri” adlı tədbirlərin geniş qeyd edilməsini zəruri sayıb.

Xanım Fatimeyi-Məsumənin şəxsiyyəti, onun müqəddəs Qum şəhəri ilə əlaqəsi barədə çoxumuzun yetərli məlumatı yoxdur.

Həzrət Məsumə hicri-qəməri tarixilə 173-cü ildə müqəddəs Mədinə şəhərində dünyaya göz açmışdır. Atası imam Musa ibn Cəfər (ə), anası Nəcmə xatun, qardaşı imam Rza (ə) olmuşdur. Uşaqlıq dövranında ikən Bağdad şəhərində Harunun zindanında həbs olunmuş atasının şəhid edilməsi hadisəsi ilə üzləşmiş və ondan sonra qardaşı imam Rza (ə) onu öz himayəsi altına almışdır. Məmun Abbasinin təkid və təzyiqlərindən sonra İmam Rza (ə) sürgünə bənzəyən Mərv səfərinə düzəlmiş və yanında Əhli-beytdən heç bir kəs olmayan halda Xorasana getmişdir. Qardaşının hicrətindən bir il keçdikdən sonra İmam Rzanı (ə) görmək şövqündə olan həzrət Məsumə bir dəstə mömin ilə Xorasana tərəf yola düşür. Keçdikləri bütün şəhər və məhəllələrdə xalq onları təntənə ilə qarşılayır, onlara məhəbbət və qonaqpərvərlik göstərirdi. Həzrət Məsumə (s.ə.) də böyük bibisi xanım Zeynəb (ə) kimi qardaşının məzlumiyyəti və qürbətini insanlara çatdırır, həmçinin onlara özü və Əhli-beytin bəni-Abbasın zalım hakimiyyətinə qarşı olan müxalifətini bəyan edirdi. Həzrət Məsumənin məqsədi Xorasana getmək idi. Lakin karvan Savə şəhərinə çatdıqda hökumət məmurlarının himayə etdiyi bir dəstə Əhli- beyt müxalifləri onların qabağını kəsərək onlarla vuruşmağa başladılar. Nəticədə təxminən karvanın bütün kişiləri şəhid oldu, həzrət Məsumə (s.ə.) isə zəhərləndi.

Hər halda o həzrət ya çoxlu qəm-qüssə və yaxud zəhər nəticəsində xəstələndi və Xorasana getməyə imkansız olub Qum şəhərinə tərəf yola düşdü. Xanım buyurdu: ”Məni Qum şəhərinə aparın. Çünki atamdan eşitmişdim ki, buyururdu: ”Qum şəhəri bizim tərəfdarlarımızın mərkəzidir”. Burada İmam Sadiqin (ə) bu hədisi yada düşür: ”Qum kiçik Kufədir. Behiştin 8 qapısı var, onlardan üçü Qumdadır. O şəhərdə övladlarımdan bir qadın dünyadan köçəcək. Onun şəfaəti ilə bütün tərəfdarlarım behiştə daxil olacaqdır”. Bəli, o həzrət 17 gün müddətində bu şəhərdə yaşadıqdan sonra qardaşı imam Rzanı (ə) görmədən, qürbət yerdə böyük qəm-qüssə ilə dünyasını dəyişib Əhli-beyt aşiqlərini matəmə qərq etdi.

Bir maraqlı fakt bundan ibarətdir ki, o Həzrəti kimin dəfn etməsi zamanı çətinlik yaranır və bu vaxt qiblə tərəfdən üzlərinə niqab çəkmiş iki atlı sürətlə onlara yaxınlaşır. Namaz qıldıqdan sonra onlardan biri qəbrin içərisinə daxil oldu, digəri isə Həzrətin (s.ə.) pak nəşini qaldıraraq ona verdi. O iki nəfər işlərini qurtardıqdan sonra heç bir kəslə danışmadan öz atlarına minib oradan uzaqlaşdılar. O iki nəfər Allahın höccəti sayılan İmam Rza (ə) və imam Cavad (ə) olur. Çünki məsum insan məsum şəxsin əli ilə dəfn olunmalıdır. Belə ki, xanım Fatiməni (ə) Əmirəl möminin, Həzrət Məryəmi (ə) İsa (ə) (bu siyahını davam etdirmək olar) şəxsən dəfn etmişdir.

Həzrət Məsumənin (s.ə) qəbri üzərində imam Cavadın (ə) qızı Zeynəb (ə) ilk dəfə olaraq günbəz tikdirdi. Hal-hazırda xanım Məsumənin (ə) mübarək məzarı Əhli-beyt ardıcılları, həmçinin vilayət və imamət aşiqlərinin ziyarətgah və şəfa yerinə çevrilib.

Mütəal Allah bizə Peyğəmbər və onun Əhli-beytinin bu dünyada ziyarətini, axirətdə şəfaətini nəsib etsin, inşaallah.

Aynur Məmmədova,

İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası

«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi

Təzə avtovağzala baxan köhnə hündür bina

Bir vaxtlar lazımsız və təhlükəli hesab etdikləri bina hələ də yararlıdır. Aşağı mərtəbələrində yaşayanlar da var. Onsuz da qara bəxtli olan bu binaya baxanda, görəsən sökəcəklər, ya təmir işləri aparılacaq? Bundan sonra bu binanın bəxti ya açılar, ya da bağlanar. Əgər sökməli olsaydılar, çoxdan sökərdilər. Yəni yeni avtovağzal tikilmədən öncə.

İndi bu hündürlükdə binanı necə sökəcəklər deyə, fikirləşirdim ki, ağlıma Bakı şəhərində gedən sökülüb-tikilmə işləri düşdü. Bu hündür bina o sökülən binaların yanında belə desək, qarışqadır. İndi hər şeyi yararsız göstərmək asandır. Amma bərpası düşünülmür. Bərpa olmağındansa, olmamağı yaxşıdır. Çünki bir həftə keçər-keçməz, əvvəlki vəziyyətindən də yararsız edirlər. Hər halda bu binanın taleyi müəmmalıdır. Yəqin ki, axırda tamam tikilib, sonra da sökülməli olacaq.
Zeynəb Aslanova
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası

«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi

Dayanacaq qoyma planı

XXI əsrdə Bakı şəhərində qəribə düşüncəli insanlar görünməyə başlayır. Hər tərəfi şüşədən olan dayanacaqlar yəqin ki, hamıya tanışdır. Əvvəllər daşdan hörülmüş dayanacaqların sayı az, camaat isə fərqli olaraq, çox olurdu. İndi isə bu şüşə dayanacaqlarda yer çox, amma insan yox. Hərdən yolumu dayanacaqdan salıb, marşrut gözləyirəm. Baxırsan ki, səndən başqa insan yoxdur. Öz-özünə fikirləşirsən ki, bəlkə səhv gəlmişəm, burda dayanmalı deyiləm. Dayanacaqdan iyirmi metr uzaqlıqda isə, o qədər adam olur ki, heç bir- birilərinə, marşruta minməyə aman vermirlər.

Sən dayanacaqda marşrut gözləyirsən, marşrut isə dayanacağa yaxın düşmür. Bilmirsən sərnişinləri başa salasan, ya sürücüləri. Dayanacaqları nə prinsiplə filan yerə qoyurlar, başa düşmək olmur. Sanki dayanacaq qoyma planı var, filan qədər qoyuldu, raport verildi - vəssalam. Bəs bunun qışı var, küləyi var, onda necə olacaq? Ya da hər addımbaşı bir dayanacaq qoysunlar. Onsuz da getməyi ilə dayanmağı bir olur. Çox demirəm, sürücü azı yolda əlli dəfə saxlamalıdır. Bu da mümkün olan deyil! Çünki dayanacaqların tikilməsi üçün şüşə tapılar, amma orda dayanmağa insan tapılmaz. Odur ki, dayanacağın yerini müəyyənləşdirmək üçün, ilk növbədə camaatla məsləhətləşib, yerini təyin etmək olar. Müəyyən araşdırmalar aparmaq, yerində tədqiqatlar həyata keçirmək lazımdır. Sərnişinlərin rahat yığışdığı yerləri müəyyən etmək lazımdır. Bütün dünyada belə edirlər. Bizdə isə kimsə dayanacağı məhz burada qoymaq qərarına gəlibsə, artıq geriyə yol yoxdur. Mütləq həmin yerdə hörəcəklər, heç kim orada dayanmasa da.

Zeynəb Aslanova
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası

«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi

Qafil və qatil

Əziz Peyğənbərimizin (s) yaşadığı dövrə nəzər saldıqda, o zaman cahil ərəblər, qız uşaqlarını lazımsız, pis məxluq hesab edirdilər. Və bu vandallar qız uşaqlarını diri-diri basdırıb, tələf edirdilər. Düşünmürdülər ki, öz balalarını, bir ananı məhv edirlər. Özləri də bir anadan, bir qadından dünyaya göz açıblar. Əgər onların da anaları körpə vaxtı, vəhşicəsinə torpağa basdırılsaydı, dünyaya gəlməzdilər. Öz övladını dir-diri basdıranlar, insanlıq məfhumundan uzaq kəslərdir.

O dövrdə qız uşaqlarına zülm, özlərinə isə əzab artıran, bu azğın insanları başa salmaq üçün, Allah Təala əziz Peyğəmbəri Həzrət Muhəmmədə (s) bu ayəni nazil etdi: «Onların birinə qız(ının olması) müjdəsi verilən zaman, qəzəb onu boğduğu halda (acıq və hiddətin çoxluğundan) üzü qaralar. O, verilmiş müjdənin pisliyindən öz qəbiləsindən qaçıb gizlənər (və bilməz ki,) görəsən onu xəcalətlə saxlasın, ya (diri-diri) torpaq altında gizlətsin? Bilin, pis hökm çıxarırlar!» («Nəhl» surəsi, 58; 59) Həqiqətən, Uca Yaradan yenilməz qüdrət və hikmət sahibidir.

Həzrət Muhəmməd (s) yaşadığı dövrdə cahil ərəblər qizlarını diri-diri torpağa basdırırdılar. Ən dəhşətlisi isə, bizim yaşadığımız dövrdədir. Quranda yazılanlar hər kəsə məlum olduğu halda, yenə öz nəfslərinə uyğun hərəkət edirlər. O dövrü, indiki dövrlə müqaisə etdikdə, "dırnaqarası" valideynlərin nəinki tək qız uşaqlarını, hətta saxlamağa imkanı, bacarığı olmadığı bəhanəsilə bütün körpələri, dünyaya gəlmədən yox edirlər. Heç harada basdırıldığından da xəbər tutmurlar..

Hər bir insan öz əməlinə görə mələkdən yüksək, heyvandan da aşağı səviyyəyə düşə bilər. Nəfsinə qalib gələn insan mələkdən yüksək, nəfsinin qulu olan isə heyvandan da aşağı səviyyəyə düşür. Meşədə yaşıyan vəhşi heyvan belə öz balasının cəsədini ya basdırır, ya da dartıb gizlədir. Balası ölmüş heyvanlardan birinin necə ağladığının şahidi olmuşam. Öz balasını iyləyib, ağlayan bu heyvanın səviyyəsi belələrindən yüksəkdir. Yuva tikib balalarını başına komalayan heyvanları da az görməmişik. Ruzidən şikayət etməyən bu heyvanlar hər əziyyətə qatlaşıb, öz balasını yedizdirib, yırtıcı heyvanlardan qoruyub, saxlayır. Bəs belə insanlar necə? Görəsən durumlarının heyvandan da aşağı düşməsinə səbəb nədir? Allahdan uzaq düşən və Onun hər şeyə şahid olduğunu unudan belələrinə yalnız bir ad yaraşır: qafil və qatil!

Zeynəb Aslanova
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası

«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi

Sehr

Sehrin ilkin yaranma tarixi dəqiq məlum deyil. Çox qədimdən sehrbazlar və cadugərlər olmuşdur. Allahdan uzaq bu cür insanların etdikləri əslində batil və qarşısı alına biləndir. Ümumiyyətlə sehr nədir?

Sehr – hiylə, aldatmaq, həqiqətdə mövcud olmayan xəyallar, xüsusi «dualar»ı yazmaq və ya oxumaqla insanların cisminə, yaxud əqlinə zərər yetirmək, insanlar arasında düşmənçilik və təfriqə salmağa deyilir. Sehr böyük günahlardan hesab olunur.

Allah Təala Quranda sehr haqqında buyurub: "Yəhudilər Süleyman peyğənbərin mülki və səltənəti haqqında şeytanların oxuduqlarına uydular".

Həzrət Süleymanın dövründə bəzi adamlar da sehrbazlıqla məşğul olurdu. Onların sehrə aid olan kitab və yazdıqlarını, sehrbazlığın qarşısı alınsın deyə yığışdırtdırıb xüsusi yerdə saxlatdırsa da, fayda olmadı. Həzrət Süleymanın ölümündən sonra yazıları yenidən ələ keçirib, öz şeytani əməlləri ilə oynamağa başladılar. Müqəddəs şəriətimizə görə bu cür batil əməlləri təsdiqləmək – küfürdür.Və əgər biri peyğəmbərlik iddiası edib, bəzi xarüqüladə şeylər edərək camaatı azdırırsa, o zaman onu qarşılıqlı vasitələrlə zərərsizləşdirmək olar.

Bir hekayəti nəzərinizə çatdırırıq. Şeyx Bəhaninin dövründə bir nəfər özünü peyğənbər hesab edir və insanları azdırırdı. Şeyx bu yalançı peyğənbərlə Səfəvi hökmdarının sarayında görüşdü. Əvvəlcə elmi dəlillərlə onunla mübahisəyə başladı. Lakin o, heç bir sübutu qəbul etmirdi. Görüş sarayın yuxarı mərtəbəsində baş vermişdir. Və birdən yağış yağmağa başladı. O qədər yağdı ki, onların dayandıqları yerə kimi çatdı. Hamı narahat oldu. Suda boğulmasınlar deyə, qayıqlar gətirildi. Yalançı peyğənbər və cadugər addım atıb, qayığa mindi. Hamı ətrafa baxanda nə sudan, nə də ki yağışdan əsər görmədilər. Cadugər sarayın yuxarı mərtəbəsindən düz aşağıya düşüb, cəhənnəmə vasil olmuşdur. Şeyxin icad etdiyi şiddətli yağış və sel xəyali hadisələr yaratmaq bacarığının nəticəsi idi.

Həzrət Əli (ə) buyurur: "Sehrbaz Allaha küfr edən kimidir və onun yeri cəhənnəmin odundadır".

Sehr və möcüzənin fərqini çatdırmaq yaxşı olardı. Möcüzə,Allahın izni ilə, köməkçi vasitələr olmadan, təbiətdə əsər qoymaqla baş verir. Sehr isə, alət və köməkçi vasitələrlə, çox vaxt adamların gözünə görünən, mövcud olmayan xəyallardan ibarətdir. Sehri öyrədib-öyrənmək olur, möcüzəni isə, öyrədib-öyrənmək olmur.

Quran ayələri və Əhli-Beytdən (s) gəlib çatan dualar ən qüdrətli müdafiə vasitələridir. Allah sizləri Əhli- beyt dostlarına yaxın, şeytan dostlarından isə uzaq etsin! Amin!

Zeynəb Aslanova
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası

«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi

Metroda «Novruz bayramı»

" 20 yanvar" metro stansiyasına daxil olduqda, tüstü adamın gözünü çıxardırdı. Yanan ocağa yaxınlaşanda adama elə gəlirdi ki, Novruz bayramı gəlib. Adətən Novruz bayramında şəhərimizin bir şox yerlərində tonqal qalanır. Amma axı mart ayına zahirən zhələ bir neçə ay var. Bəs onda bu nə işdir?

Sən demə, tonqalın yaranmasına səbəb - metroda süpürülüb yığılmış zibillərin yandırılması olmuşdur.

Fövqəladə hallar Nazirliyinin xəbərdarlığına əsasən " Hər hansı şübhəli hadisə gördükdə, metropoliten işçilərinə və polisə məlumat verin!" Bu xəbərdalığa baxmayaraq, metroda işləyən polislərə şikayət edəndə, "Bizlik deyil, bu işə başqaları baxır" deyə, cavab verdilər. Görəsən qəza baş verəndə "Biz baxmırıq" deyən polis işçiləri nə cavab verəcəklər? Yəqin onları bu barədə narahat etməyəcəklər.

Amma asayiş keşikçilərinin belə laqeydliyi heyrət doğurmaya bilməz. Birdən bu alov o qədər yayıldı ki, böyük faciəyə səbəb oldu?! Onda «növbətçi qurban» kim olacaq?! Hər halda məsul kreslodakılar çalışacaq həmişəki kimi bir adamsız və müdafiəsizi günahkar çıxartsın.

Odur ki, ayıqlığı itirməyək. Necə deyərlər, «suda boğulanın xilası - suda boğulanın öz işidir».

Allah sizləri qorusun! Amin!

Zeynəb Aslanova
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası

«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi

Həzrət Məsumənin (s.ə.) mövludu

Hicrətin 173- cü ili Musa ibn Cəfərin (ə) əziz qızı Həzrət Fatimə (Məsumə) (s.ə.) dünyaya göz açıb. İmam Rzanın (ə) və Həzrət Məsumənin (ə) mövludu bu ayın sevindirici hadisələrindəndir. Həzrət Məsumənin (s.ə.) mübarək adı çəkiləndə nədənsə İmam Rzanı (ə) xatırlayıram. Məşhədə getdiyimiz gün, əvvəlcə xanım Məsuməni (s.ə.) ziyarət edib, sonra qərib İmam Rzanın (ə) görüşünə getdik. Qum şəhərində Xanımı (s.ə.) ziyarətə getdiyim gün hava bərk isti idi. Fikirləşdim ki, mən istilərə dözə bilməyəcəm. Bu fikirlərlə getdiyimiz qrup ilə birgə Həzrət Məsumə (ə) hərəminə yetişdik. Hərəmin həyətində axan sudan doyunca içdim. Xüsusən içdiyimiz su qablarında olan dini sözlər mənə çox gözəl təsir bağışladı.

Allah yazılarını görmək insanda dönüş yaradır. Yadıma uşaqlıq illərində divardan asdığımız ərəb dilində yazılmış şəkil tablosu düşdü. Mən divardan asılmış bu şəkil və yazılara baxarkən Allahı xatırlayırdım.

Bəli, bir tərəfdən isti, digər tərəfdən isə qızdırmalı halım mənə əziyyət verirdi. Çox halsız idim. İstəyirdim geri dönüm, elə bilirdim ki, mənə doğma gələn vətənimdə yaxşı olacam. Lakin hərəmin həyətindən axan sərin sudan içəndən sonra, əvəlki halımdan əsər-əlamət qalmadı. İçdiyim qab boşalan kimi özümü yaxşı və gümrah hiss etdim. Sanki uşaq vaxtı həmişə nağıllarda oxduqlarım gerçəkləşirdi. Nağıllarda yazırdılar ki, filan insan sudan elə hey içir, doymurdu ki, doymurdu. Mən də o vəziyyətə düşmüşdüm. İçdiyim su mənə çox dadlı gəlirdi. Bəlkə on qab doyunca içib, şükür etdim.

Həm Həzrət Məsumənin (s.ə.) və həm də İmam Rzanın (ə) ziyarətgaşlarında, hərəmin üzərində uçan quşların hərəkəti diqqətimi çəkdi. Quşlar azan vaxtı səssiz, üzü qibləyə dayanıb, başlarını sinələrinə qısmışdılar. Üstəlik hərəmin başına dolanıb, uçmaqlarına baxmayaraq, hərəmi çirkab etmirdilər.

Xanım Məsumə (s.ə.) ilə ilk tanışlığım mənə şəfası ilə olmuşdur. Ziyarətlərimizi başa vurub, geri dönəndə, qəlblərimizə çox yaxın olan Həzrəti Məsumə (ə) ilə ayrılıq bizə çətin oldu. Və orada onun haqqında bir çox məlumatlar topladıq.

Onun atası Həzrət Musa ibn Cəfər (ə), anası isə Həzrət Nəcmədir (s.ə.). Adı Fatimə, ləqəbi isə Məsumədir. Yeddinci İmamın (ə) ailəsində ona "Fatiməyi-Kubra" deyirdilər. Allah bütün xanımlarımıza Həzrət Məsumə (s.ə.) əxlaqını nəsib edib, behiştə layiq etsin! İlahi, amin!

Zeynəb Aslanova
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası

«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi

Din və məhəbbət

Peyğəmbərimizdən (s) gələn bir çox hədislərdə belə nəql olunur: «Din məhəbbətdən başqa bir şey deyildir». Bu hədisin əsas məqsədi odur ki, dinin həqiqət və ruhunun Allaha olan eşq və iman olduğunu bir daha bizlərə xatırlatsın. O iman və eşq ki, insanın bütün vücudunu işıqlandırar.Və bədəninin bütün əzaları onun təsiri altında olar.

Allah Təala Quranda buyurur: «Siz ki, Allaha olan məhəbbətinizi iddia edirsiniz, ona görə onun və Peyğəmbərin (s) tövsiyələrinə əməl edin. Və əgər bundan boyun qaçırsanız, bu Allahı sevmədiyinizin nişanəsi olar. Və Allah bunun kimi şəxsləri sevmir». («Ali-İmran» surəsi)

Bu ayədə işarə olunan bir mövzu diqqəti cəlb edir. Belə ki, Allaha itaət etməklə Peyğəmbərə itaət etmək bir-birindən ayrı gəlmir. Çünki Peyğəmbərə (s) itaət Allaha itaət deməkdir və Allaha itaət etmək Peyğəmbərə itaət deməkdir.

Bu ayədə başqa bir məsələyə də fikir verək ki, Allah buyurur, əgər onlar boyun qaçırsalar və əməldə dostluq etməsələr, deməli onlar öz iddia etdikləri məhəbbətdə sadiq deyillər və Allaha iman gətirməyiblər və təbii ki, Allah bunun kimi insanları sevmir. Deməli, Allaha olan məhəbbəti dildə deyil, əməldə göstərmək lazımdır və o kəs ki, buna gücü çatmır, deməli imanı kamil deyildir. Həmin əməl də Allaha və Peyğəmbərə (s) itaətdir.

Bundan başqa Allah möminlərə xəbərdarlıq edir ki, Allaha olan məhəbbət ilə Allahın düşmənlərinə olan məhəbbət bir ürəkdə birləşməz. Və onların içindən ancaq birini seçmək lazımdır. Əgər həqiqətdə mömindürlərsə, gərək Allah düşmənlərindən uzaq olsunlar və əks halda müsəlman deyillər. Allah Təala buyurur: «Allaha və Qiyamət gününə iman gətirənlərin içərisində heç bir nəfər də tapa bilməzsən ki, Allah və Peyğəmbərin düşmənləri ilə dostluq etsin. İstər atası, övladları, qardaşları və ya qohumları olsun». («Mucadilə» surəsi)

Bəli, bir qəlbdə iki təzadlı məhəbbət yerləşməs. Və hər kim ki, bunların hər ikisindən dəm vurur, ya imanı zəifdir, ya da münafiqdir. Və Allah düşmənləri hətta ataları, övladları, qardaşları, qohumları belə olsa, onlardan uzaq durmalıdır insan. İnsanlara məhəbbət etmək çox yaxşıdır və bu İlahi sevginin nişanələrindəndir. Amma əgər bu məhəbbət Allah məhəbbətini üstələsə, öz mahiyyətini itirər.

Bu hədisə nəzər salaq: Abdulla ibni Əbinin imanlı oğlu var idi. Bir gün görür ki, Peyğəmbər (s) su içir. Peyğəmbərə (s) deyir ki, qabın içində o sudan bir az saxlayın ki, atama verim, bəlkə Allah onun qəlbini pak edə. O zaman ki, oğlan Peyğəmbər (s) tərəfindən içilən suyun qalanını atasına gətirir, o bu sudan içməkdən imtina edir və Allah Rəsulunun (s) ünvanına nalayiq sözlər deyir. Həmin oğlan Peyğəmbərin (s) yanına gələrək atasını öldürmək üçün icazə istəyir. Ancaq Peyğəmbər (s) icazə vermir və buyurur: «Ona mehribanlıq et. (ancaq qəlbində onun əməllərindən nifrət et)».

Bəli, valideyn haqqı İslamda çox vurğulanan bir mövzudur. Ona əl qaldırmaq bizim dinimizə uyğun deyidir, hətta əgər Allah düşməni belə olsa. Dinimizin əzəməti də elə bundadır. Bu din başdan-başa həqiqət və məhəbbət dinidir. Dinimiz insanlığa əsl məhəbəti öyrədir və başqalarına da öyrətməyi tövsiyə edir. Çünki bu din həqiqətə aparan tək yol və məhəbbət dinidir. Uca Rəbbimizdən bu yolda hər birimizə xüsusi lütfünü inayət etməsini diləyirik. Amin!

Məşhədi Xanım,

«Dəyərlər»

Həqiqi demokratiya nə olan şeydir?

Demokratiya ən yaxşı yol deyil, tək yoldur
Mahatma Qandi


Ah,demokratiya, demokratiya. Hansı kanalı çevirirsən, iki sözdən biri demokratiyadır. Hansı kitabı açırsan, iki cümlədən biri demokratiyadır. Nədir ee bu demokratiya? Hamını öz dalğasına alıb aparır. İnsan haqları, vətəndaş cəmiyyəti, vicdan azadlığı, söz azadlığı, fikir azadlığı və s.

Əvvəlcə gərək demokratiyanın nə olduğun açıqlayaq. «Demokratiya» yunan sözü olub «demos» - xalq, «kratos» - hakimiyyət deməkdir. “Xalq hakimiyyəti” və ya xalq idarəetməsi deməkdir. Bəşəriyyətin ən ağıllı adamları minillər boyu cəmiyyətin inkişaf tarixini anlamağa çalışmışlar. Hamısının da bir hədəfi olub – elə bir ideal cəmiyyət yaratmaq ki, bu cəmiyyətdə hər kəs həm öz həyatını, həm də ümumilikdə cəmiyyətin həyatını yaxşılaşdıra bilsin.

Qədim yunan filosofu Demokrit deyirdi ki, onun üçün azadlıq köləlikdən nə qədər yaxşıdırsa, demokratik ölkədə yoxsul yaşamaq mütləq hakimiyyət dövründə xoşbəxt həyatdan bir o qədər üstündü. Müasir politoloqların fikrincə, demokratiya cəmiyyətdə elə bir siyasi təşkilatdır ki, xalqa dövlət işlərində iştirak etmə hüququ verir və vətəndaşları real hüquqlar və azadlıqlarla təmin edir.

Bəli, özü-özlüyündə demokratiya çox gözəl şeydir. Xalq özü idarəedən olur. Burada maraqlı cəhət ondadır ki, idarə edən xalq həmdə idarə olunandır. Əslində bu insan övladının tapdığı ən yaxşı idarəetmə metodudur. Amma hər şeyin bir əmması olduğu kimi, bu demokratiyanın da bir əmmasi var.

Bu əmma da ondan ibarətdir ki, nəzəriyyə özünü praktikada göstərmir. Özünü hiperdemokrat hesab edənlər çox vaxt özlərini demokratiyanın əksi olan hiperavtoritar kimi aparırlar. Bu barədə bir qədər sonra. Sizə demokratik dövlətdə məmur necə olmalıdırdan – ondan danışım.

Görkəmli fransız sosioloqu Maks Veber dövlət məmurunun altı xüsusiyyətini sayır. O xüsusiyyəylərdən biri belədir: “dövlət məmuru iş həyatı ilə şəxsı həyatı qarışdırmamalıdır”. Yəni məmur dövlətin ona ayırdığlarını şəxsı mənafeyi üçün istifadə edə bilməz. Çox gözəl nəzəriyyədir. Ancaq demək olar ki, heç bir demokratik ölkədə bu qanun gözlənilmir. Təsəvvür edin hər hansı dövlət məmuru ona dövlət tərəfindən ayrılmış maşınla öz ailəsini istirahətə aparmaq üçün istifadə edə bilməz. Əlbəttə ki, bunu təsəvvür etmək çox çətindir. Çətindir, ancaq mümkündür. Yadıma çoxdan oxuduğum bir şey düşdü.

Bir gün bir adam Həzrət Əlidən (ə) hər hansı dövlət işi ilə bağlı məsləhət alır. Həzrət Əli ona məsləhətini verib qurtardıqdan sonra, o adam Həzrət Əliyə şəxsi bir sual verir. Bu vaxt Həzrət Əli ayağa durur və o biri stolun üstündəki şamı gətirib yandırır. Əvvəlki şamı isə keçirir. Kişi təəccüblə Həzrət Əlidən bunun səbəbin soruşur. Həzrət Əli cavabında bildirir ki, bayaqdan biz dövlət işi barəsində söhbət edirik, ona görə də beytül-malın pulundan alınmış və mənə istifadə üçün verilən şamdan istifadə etdik.

«İndi sən mənə şəxsi sual verdin. Mən də öz pulumla almış şamı yandırıb beytül-malın şamını keçirdim».

İş həyatı ilə şəxsi həyatın qarışdırmamağa ən bariz nümunə. Özü də nəzəriyyə yox, əməl.

Yəqin bir az da danışsam, demokratlar məni demokratiya düşməni elan edəcəklər. Mənim isə dediyim odur ki, nəyə görə bəşəriyyət keçmişini unudub yeni-yeni nəzəriyyələr kəşf etməyə çalışır. Halbuki, ən gözəl və ədalətli üsullar artıq 1400 ildir ki, mövcuddur. Faydalanmaq, gündəlik həyatda yaşatmaq gərək…

O gün bir xəbər oxudum ki, Amerika Suriyaya raket zərbələri endirib. Nəticədə 8 dinc sakin həlak olub. Bu da ən demokratik ölkədən ən demokratik adım. Əgər bu cümlədə Amerika və Suriya sözlərinin yeri dəyişik olsaydı yəqin ki, BMT-nin növbədənkənar səkkiz iclası keçiriləcək, NATO dünyada fövqəladə vəziyyət elan edəcəkdi. Amma hədəf suriyalı dinc sakinlər olduğu üçün heç kim ağzını açıb bir kəlmədə danışmır…

Bütün bu deyilənləri fikirləşəndə başa düşürəm ki, demokratiyadan danışanlar demokratiyaya ən az sadiq olanlardar. Sadəcə, gözdən pərdə asmaq, avtoritar mahiyyətini gizlətmək üçün çox danışır…
Xəqani Səfərov
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası
«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyici

Ünsiyyət və biz

“Ünsiyyət” ərəb sözü olub, “üns” sözündən götürülmüş və əlaqə qurma, fikir-məlumat mübadiləsi, obyekt və subyekt arasında rabitə və s. mənalarına gəlir. Hər bir insan fitrətən ünsiyyət qurmağa meyllidir. Bəzi psixoloqlara görə insanlar məhz tələbatları və ehtiyacları ucbatından ünsiyyət qururlar, bu tələbat istər mənəvi olsun, istərsə də maddi.

Müəyyən araşdırmalar aparan mütəxəssislərə görə isə insanın həyat keyfiyyətinin daha yüksək olması cəmiyyətdə ünsiyyət vasitələrinin çoxluğu və ya azlığı ilə ölçülür. Onların fikrincə ünsiyyət nə qədər çox olsa, informasiya və bilik mübadiləsi nə qədər sürətlə artsa, insanlar arasında yaranan əlaqələr nə qədər geniş və çoxölçülü olsa, cəmiyyətlər bir o qədər də çox inkişaf edər.

Hesablamalara əsasən insan gün ərzində ona lazım olan 100% enerjinin 10%-ni qidadan, qalan 90%-ni isə ünsiyyətdən alır. Bəs görəsən hamı ilə ünsiyyət bu 90%-i bərpa edə bilirmi? İnsanın ünsiyyət çevrəsi bir neçə istiqamətə yönəlikdir: ətrafda olan insanlarla ünsiyyət, Yaradanla ünsiyyət və insanın özü ilə ünsiyyət.

Ətrafda olan insanlarla ünsiyyət haqqında müxtəlif fikirlər söylənilmişdir. Bəzi düşüncələrə görə ünsiyyət insanın xarakterindən asılı olaraq mümkün ola bilir. Bu cür düşüncənin nümayəndələrinin fikrincə elə insanlar var ki, qarşıdakı insanla daha tez ünsiyyət qurmağı bacarır, amma elələri də var ki, bu onlar üçün elə də asan iş deyil. Bunu da bir çox yöndən – bəzi komplekslər, bioenerjidəki aura yetərsizliyi və s. ilə izah edirlər.

İnsanın özü ilə ünsiyyəti isə vicdanı ilə, batini aləmi ilə üzləşməsidir. Təsadüfi deyil ki, bir səhvi olanda daxilən mənəvi iztirab çəkir. Amma bəzi hallarda ondan qaçmaq istəyir, sanki vicdanının səsini eşitmək belə istəmir. Bu zaman isə ona yalnız səmimiyyəti kömək edə bilər.

Yaradanla ünsiyyət isə insanın həyatının bütün sahələrinə sirayət edən bir məhfumdur. 90% enerjinin içində dominantlıq təşkil edən hissə məhz Allahla olan ünsiyyətdir. Bu ünsiyyətin də nə qədər yüksək dərəcəli olması insanın Allah qarşısında səmimiyyətindən asılıdır.

Bəzən insanı, xüsusən son dövrlərdə, depressiyalar, stresslər bürüyür. Bu zaman insanı səhrada susuz qalmış bir kəsə bənzətmək olar ki, gözü hər yerdə suyu axtarır. İnsanın bu halını onun həqiqi həmdəmindən uzaq düşməsi kimi izah etmək olar. Qəlbi Allaha təslim nəticəsində iman nuruyla dolarsa, artıq onun üçün çətinliklərə sinə gərmək, insanlarla ünsiyyətə girmək elə də çətin olmayacaq, indi daha çox güzəştə gedəcək, ətrafdakılarla daha çox mehriban olacaq. Necə ki «Fatir» surəsinin 10-cu ayəsində buyrulur: “Hər kəs izzət istəyirsə, (bilməlidir ki) bütün izzətlər Allahın yanındadır. Pak söz (lə iləhə illəllah) Allaha doğru yüksəlir və saleh əməl (isə) onu (daha da) yuxarı aparır”.

Mubarək hədislərimizdə də buyrulmuşdur ki, hər kim Rəbbi ilə öz arasını düzəltsə, Rəbbi də insanlarla onun arasını düzəldər.

Rəbb ilə ünsiyyət mənəviyyatın yüksəlməsi, qəlbin aramlıq tapması, yaradılışın həqiqətini anmaq, insanın bütün varlığı ilə Allaha yönəlməsi, daha nələr, nələr deməkdir. Bu ünsiyyət üçün də Allah Təala vasitələr qərar vermişdir ki, hər gün vacib namazlar, dualar, münacatlar və növbənöv ibadətlər hamısı bu qəbildəndir.

Zemfira Nəsrullayeva
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası

«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi

İnsanlar hara tələsirlər?

Ətrafımızda olan insanlar daima qaçhaqaçdadılar. Həmişə harasa tələsirlər və gecikirlər. Hamı vaxt azlığından şikayətlənir. Amma nəyə tələsirlər?

Nəyin ardınca qaçırlar? Gündəlik evə çörək pulu gətirmək, yemək və yatmaq üçünmü? Öz nəfsani arzu və xəyallarını gerçəkləşdirə bilmək üçünmü? Çox təəssüf ki, insanlarının çoxunun həyat qayəsi, məqsədi məhz elə bunlardan ibarətdir. Bəlkə də buna səbəb iqtisadi problemlər və çətin yaşayışdır? Yox! Bu əsla insanın təfəkkürünə, özünü tanıma və Yaradanını tanımağa, ona qulluq etməyinə mane ola bilməz. Bunlar əslində özümüzün özümüzə uydurduğu bəhanələrdir. Bu bəhanələr bizi həqiqətlərdən ayırır və daha bir yalana, faniyə dalıb qəflət burulğanında boğulmağımıza səbəb olur.

İnsanlar bu gün özləri ilə, Rəbbləri ilə söhbət etməyə 10 dəqiqə belə vaxt tapmırlar və ya vaxt ayırmaq istəmirlər və ya qorxurlar… Özləri ilə hesabatdan qorxurlar, məsuliyyətlərdən qaçırlar. Çox acınacaqlıdır ki, insanların əksəriyyəti müsafir olduqları yerdə elə məskən salıblar ki, sanki öz evlərinə bir də qayıtmayacaqlar. Sanki qayıdarkən heç bir şey aparmayacaqlarını bilmirlər! Sanki bütün şeylərini onun rifahı, tətmini üçün etdikləri cisimlərinin bir gün torpağa qarışıb, qurda-quşa yem olacaqlarını bilmirlər. Sanki gözlərinin önündə apaydın sərilən həqiqət səhnələrini görmürlər! Bəs niyə insan bu qədər həqiqətləri bilə-bilə hələ də qəflətdədir və hələ də özü üçün uydurduğu “mühümlər”lə ciddi-ciddiyə məşğuldur?!

İnsanlar daha çox mənfəət əldə etmək üçün bütün fürsətlərdən yararlanırlar, ancaq axirət azuqəsi hazırlamaq üçün hələ də tələsmirlər. Hələ də fikirləşirlər, hələ də yaxın gerçəyin uzaqlığına inanırlar. Yaxşıdan çox pisə, əbədidən çox ötəriyə, həqiqətdən çox illuziyaya, aqibətdən çox dünyaya tələsirlər. O dünya ki, oyun-oyuncaqdan ibarətdir. İnsan isə yaradılışının bir qayəsini unudub, dünyanın ötəri nemətləri ilə, bər-bəzəkləri ilə başını qatmışdır.

“Dünya həyatının zahirini bilirlər, ancaq axirətdən isə qafildirlər” («Rum» surəsi 7)

Dünya - həyatın görünən tərəfidir. Doğulub, boya-başa çatmaq, yemək, içmək, pul qazanmaq, komfortlu həyat sürmək, ev, maşın sahibi olmaq üçün hər yola baş vurub çalışmaq və bir gün də ölüb getmək. Məgər dünya elə bunlardan ibarətdir?! Allah Təala dəfələrlə və israrla öz kitabında “Məgər onlar özləri-özlərində fikirləşmirlər ki, Allah yeri və göyləri, onlar arasında olanları ancaq haqq olaraq və müəyyən müddət üçün yaratdı”. (Rum 8)

Biz dünyanın batinini bilməliyik və bilməliyik ki, həyat təkcə nəfsani arzularımızın tətminedici hədəfi deyil. Dünya həyatının batini axirətdədir və hər bir əməlimizin ardında axirət məfrukəsi olmalıdır. Həyat insanı öz zahiri bər-bəzəyi ilə Allahdan uzaqlaşdıra bilər, iblis insanın gözünə nələrisə ğaş-ayaq göstərə bilər. Amma unutmaq lazım deyil ki, iblis müttəqilərə yaxınlaşmır. Çünki hər dəfə hiyləsinin boşa çıxdığını görəndə həmin insanın Allaha bir mərətəbə daha yaxınlaşdığının şahidi olur.

Əslində isə dünya bizim üçün Allaha çatmaq yoludur, əbədi səadəti, həqiqi eşqi tapmaq yoludur.

Bir gün hamı oyanacaq, hamı qəflət yuxusundan ayılacaq, hamı dünyanın iç üzünü tanıyacaq! Amma artıq gec olacaq. Artıq geriyə dönməyə nə bir yol, nə də bir fürsət olacaq. Yalnız etdiklərimizlə baş-başa qalacağıq və o gün heç bir peşmançılıq da fayda verməyəcək.

Bizim bu qədər gerçəklikləri görməməyə heç bir haqqımız yoxdur. Biz həqiqətə tələsməliyik! Biz Haqqa tələsməliyik!

Pərvin Nəsirova
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası
«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi

Viran qalan İçərişəhər…

İçərişəhər-hər küçəsi doğma, məhrəm.

İçərişəhər-hər tinində mübariz insanlar hənirtisi.

İçərişəhər mənəviyyat, əxlaqla yaşamış bir toplumdan qalan miras.

1-2 saata piyada dolaşa bilinəcək bir şəhərdə vaxtilə 28 məscid, 28 hamam, 28 mədrəsə mövcud olub. Karvansaralar, kitabxanalar bu balaca şəhərin tarix səlnaməsinin canlı şahidləridir. Müqayisə üçün deyək ki, Bakı şəhərində İçərişəhəri istisna etsək, 20-yə yaxın məscid var. Bu qədər genişlənən, böyüyən, inkişaf edən – iki milyondan çox əhali yaşayan şəhərin dindar kəsiminin statistik göstəricisi çox şeydən xəbər verir.

Əslində nədənsə İçərişəhəri düz danışdığına görə qolları qandallanan dustaq obrazı kimi görürəm. İşərişəhər – deyəsən bir zamanlar ər igidlərin qoruduqları qala divarları düşmən əlinə keçib. Əsrin əvvəllərində yaşayan xalqın əxlaq təcəssümü olan şəhər qala qapılarını yalnış cameənin üzünə açıb. Düşmən şəhəri aldıqda ilk işi o şəhəri yerlə yeksan etmək olurdu. İlk hədəfləri tarixlə bağlı məlumatlar, abidələr və onları yada salan hər hansı bir şeyləri məhv etmək olurdu. Dünyada əlləri üstə qorunan abidələr burada ayaq altda tapdanır. Elə bil əski dillə desək gavurlar şəhərı zəbt edib, qiymətli nəyi varsa talan edirlər. Onsuz da ermənilər Şuşada, Xankəndində daşı daş üstündə qoymayıblar və bizim məmurlar bütün tribunalardan düyaya «tariximiz talan olunur» - deyə car çəkillər. Orada pis olan bir şey şəhərin mərkəzində məqbulmu olur? Deməli bu vandallığı bizim məmurların etməsi işə başqa don geyindirir? Pis hər yerdə pisdir, əslində öz etməyimiz pisliyin şiddətini artırır.

Sizə bir şey deyimmi? Mənə elə gəlir ki, bizim tarixi, ədəbi, memarlıq irsimizə laqeyd olan, onlarda yalnız şəxsi mənfəət görən ünsürlərin gözəlliyin həqiqiliyindən xəbər-ətəri yoxdur. bu insanlar tarixi abidəyə satılası «obyekt» kimi baxır. Amma bu vücudi qaragünlər ömürlərini hədər-hədər yandırdıqca, tariximizin nişanələri də real məhvolma təhlükəsi ilə üz-üzə qalıb…

Mətləb Həmzəli
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası

«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi

вторник, ноября 11, 2008

İslamda ailə

Bəhsimizi Quran ayəsi ilə başlamaq istəyirəm: "Aranızda olan subayları, saleh qullarınızı və kənizlərinizi evləndirin! Əgər onlar yoxsuldurlarsa, Allah öz fəzl kərəmi ilə onları varlı edər. Allah geniş rəhmət və elm sahibidir". («Nur» surəsi, ayə 32)

İslam insanları o baxımdan evliliyə dəvət etmişdir ki, onu həyatın sutunu hesab edir və evliliyin əhəmiyyətinə təkid edir. Qurani-Kərim bu nöqtəyə işarə etmişdir ki, evlilik yaşayışımızın ilahi vacibatı sayılır və insan da gərək bu sünnətə əməl etsin. Və bu sünnət, insan fitrətinin yoğrulduğu ruhani aləminin tam kamilləşməsi üçün bir yoldur. Allah bu sünnətə "cütlük" ifadələri ilə işarə etmişdir, bunu ayələrdə nəzər salaq: "Və hər şeydən cüt yaratmışıq. Ola bilsin ki, ibrət alasınız". («Zariyat» surəsi, ayə 49.)

Allah insanın da yaranmışların biri olduğunu vurğulayaraq, bildirir: "Allah sizi torpaqdan sonra nütfədən yaratdı, sonra isə cüt-cüt etdi". (Fatir surəsi,11).

Bu ayədən göründüyü kimi Allah hər bir canlı kimi insanı da cüt-cüt, yəni bir kişi və bir qadından yaratmışdır. Ayələrin əksəriyyətində də bunu dəfələrlə vurğulayaraq, insanların məhz tam kamilliyə çatmasında evliliyin necə mühüm rol oynadığını bildirmişdir. Evliliyin necə vacib olduğunu Peyğəmbərimizdən (s) gələn hədislərdə də bir daha hiss etmək olar:

1. «Evlilik mənim sünnətimdir və hər kim ki, bu sünnətdən üz döndərsə, məndən deyildir».

2. «Allah yanında İslam üçün heç bir tikili, evlilik kimi daha sevimli deyildir».

3. «Hər kim ki, evlənir, dinin yarısını əldə etmiş kimidir, deməli Allahdan o biri yarısına görə çəkinməlidir».

Evlilik ruzidə xeyr-bərəkətə səbəb olur. Belə ki, Allah buyurur: "Əgər onlar yoxsuldurlarsa, Allah öz fəzl kəraməti ilə onları varlı edər. Allah geniş rəhmət və elm sahibidir".

Eyni zamanda hədislərin birində deyilir ki, İshaq ibn Əmmar İmam Sadiqə (ə) ərz edibdir ki, bu düzdürmü ki, bir nəfər Həzrət Peyğəbərin (s) yanına gəlib kasıblığından şikayət etmişdir və o Həzrət (s) də ona evlənməyi əmr etmişdir və bunu üç dəfə təkidlə ərz etmişdir. İmam Sadiq (ə) ona buyurdu: "Bəli, düzdür". Sonra İmam(s) buyurmuşdur: "Ruzi həyat yoldaşı və ailə ilə bir yerdə gəlir".

Ailə qurmuş şəxs ailəsinə qarşı məsuliyyət hiss edərək öz fəaliyyətini artırır və bu yolla onun işə olan enerji və qüvvəsi dəfələrlə artır və iqtisadi imkanlarını genişləndirərək, həyat mühitini yaxşılaşdırmağa başlayır. Ona görə də Allah-Təala yoxsulluq üzündən evlənmək istəməyənlərə bildirmək istəyir ki, məgər hər kim ki, bu yola qədəm qoyub, Allah ruzilərində onlara kömək etməyibdirmi? Onların bu qədəmi həm cəmiyyətə və həm də islama xeyr verəcəkdir. Belə ki, həzrət Peyğəmbər (s) hədislərin birində belə buyurub: «Övlad arzusunda olun, çünki Qiyamət günü mən ümmətimi başqa ümmətlərdən çox görmək istəyirəm».

Evliliyin insanların vücudi ehtiyacları kimi, ruhu ehtiyaclarını da təmin etdiyini Quranın işarə etdiyi bu ayədə görmək olar: "Və Onun qüdrət nişanələrindən biri də ünsiyyət yaratmağınız üçün sizə zövcələr yaratmasıdır. Onlarla sizin aranızda dostluq, məhəbbət və mərhəmət yaratdı. Həqiqətən, bunda anlayıb düşünən qövm üçün böyük ibrətlər vardır".

Bu ayədən göründüyü kimi ilahi, sizlərin özündən sizin üçün cütlük yaratmışdır ki, onların yanında rahatlıq tapasınız və sizin aranızda mehribanlıq və dostluq qərar vermişdir. İnsan evlilik zamanı öz ruhi ehtiyacını həyat yoldaşına olan dostluq və məhəbbət yolu ilə təmin edir. Və bu Quran ayəsi dərin mənaya malikdir və həyat yoldaşının "özündən" başqası olduğu, lakin onsuz kamala çatmağın mümkün olmadığını vurğuladığı açıq-aydındır. Məhəbbətin özü isə fiziki ehtiyacdan irəli gələrək insanın mənəvi ruhi ehtiyacını mehribanlıq və rəhmət hissləri ilə təmin edir. Və bu dostluq və səmimi məhəbbətin hasili isə saleh övladlar olur və ailəyə istilik və şənlik gətirir. Bu valideynlərin məsuliyyətini artıraraq, həyatın çətinliklərini çiyin-çiyinə həll etməyə kömək edəcək.

Evliliyin hikmətini vurğulayan Peyğəmbərdən (s) gələn hədislərə müraciət edək:

1. «Allah dərgahında İslamı abad edən evlilikdən daha sevimlisi yoxdur».

2. «O kəs ki, istəyə Allahla pak və pakizə halda görüşün, gərək həyat yoldaşı seçsin».

3. «Evli insanın iki rükətli namazı subay adamın gecə namazlarından və gündüz tutduğu orucdan daha üstündür».

Hədislərdə o kəslər ki, evlənə bildikləri halda evlənmirlər – çox pislənir və məzəmmət olunurlar. O cür insanları İslam dinində naqis, imanında süst kimi qiymətləndirirlər. Peyğəmbərimizdən (s) hədis vardır ki, cəhənnəm əhlinin çoxu bu kimi insanlardır. Və başqa hədisdə yenə bu kateqoriya haqqında Peyğəmbər (s) buyurur ki, sizlərin içində ən pislərinizdirlər.

Ailə qurmamaq insan nəslinin məhvinə gətirib çıxara bilər. Məgər hər insan saleh övlad istəmir? Məgər hər bir insan öləndən sonra geriyə yaxşı işlər görəcək və arxasından rəhmət oxuyacaq nəsl istəmir?
Nigahın hökmlərinə nəzər salaq

İmam Cəfər (ə) nəql edir: «Bir qadın Həzrət Peyğəmbərin (s) yanına gəlir və deyir ki, məni evləndir». Peyğəmbər(s) soruşur: «Hansı kişi bu qadınla evlənmək istəyir?». Kişilərdən biri ayağa qalxaraq ərz edir ki, «mən, ey Allahın Peyğəmbəri!». Peyğəmbər (s) mehriyyəni soruşanda o şəxs yoxsul olduğunu bildirir. Peyğəmbər(s) soruşur: «Qurandan yaxşı bildiyin bir şeylər varmı?». O şəxs cavab verir ki: «Bəli». Və Peyğəmbər (s) buyurur: «Mən sizi biri-biriniz ilə nigahla bağlayıram, bir şərtlə ki, (mehriyyəsi) Qurandan yaxşı bildiklərini həyat yoldaşına öyrədəsən».

Başqa bir rəvayətdə Həzrət Əlidən (ə) nəql olunur ki, o, bir qadından soruşur: «Sənin böyüyün və ya tabe olduğun kimsə varmı?». O qadın buyurub ki, «bəli, onlar mənim qardaşlarımdır». Həzrət (ə) onlara buyurur: «Mən burada olanların şahidliyi ilə bu qızı bu oğlana öz malımdan olan dörd yüz dirhəm qarşılığında nigah bağladım».

Beləliiklə, hədislərdən göründüyü kimi, nigah vacibdir və bu ərlə arvadın müştərək həyatının halal olmasına səbəb olan vacibatdır. Və bu əqd ya qadın, ya da onun vəkili, kişi və ya onun vəkili arasında bağlanır. Bu Quran ayəsi misalı kimi: "Bir halda ki, sizin həyat yoldaşlarınız nigah vaxtı sizinlə möhkəm rabitə ilə bağlanmışlar".

Nigahı bağlayan şəxsin də bəzi şəraitdə olması vacibdir. O şəxs baliğ və aqil olmalıdır. İstər özü üçün nigah bağlasın, istərsə də başqası üçün. Buna görə uşaq və ya dəli ilə nigah bağlanması etibar qazanmır.
Bəs mehriyyə necə, onun haqqında məlumatımız varmı?

"Arvadların mehriyyələrini könüllü şəkildə verin! Əgər onlar sizə bir şey bağışlasalar, onu nuşi-canlıqla yeyin". («Nisa» surəsi, ayə 4).

«Ey iman gətirənlər! Arvadlara zorla varis olmağınız sizə halal deyildir. Onlar açıq-aşkar pis bir iş görməyincə onların özlərinə verdiyiniz şeylərin bəzisini qaytarıb almaq məqsədilə onlara əziyyət verməyin! Onlarla yaxşı rəftar edin! Onları xoşlamırsınızsa, bilin ki, bir çox xoşlamadığınız şeylər var ki, Allah onda çoxlu xeyir-bərəkət qərar vermişdir!». («Nisa» surəsi, 19).

Bu şərif ayədən başa düşmək olur ki, kişi mehriyyəni sədəqə kimi deyil, hədiyyə və bəxşiş kimi verməlidir və heç vaxt da onu geri almağa tamah etməməlidir. Mehriyyə ilə ücrətin fərqi odur ki, mehriyyə hədiyyə sifətində verilən sədəqədir.
Bəs nəfəqə haqqında nə bilirik?

"Onların(anaların) layiqincə yeməyi və geyimi uşaq sahibinin (atasının) öhdəsinədir". («Bəqərə» surəsi, 233).

Bu ayədən göründüyü kimi, ailə nəfəqəsi atanın boynundadır və ata da onu layiqincə, ürfdə qəbul olunacaq həddə ödəməlidir. Ona görə də əgər ata varlıdırsa, ailəsini də öz var-dövlətinə şərik etməlidir, ancaq əgər məhdud imkana malikdirsə, Allah ona verdiyindən ailəsinə verməlidir. Ona görə də ailənin idarə olunması kişinin çiyinlərinə düşür, çünki bunda böyük bir hikmət vardır. Belə ki, ən yaxşı kişi o kişidir ki, ailəsinin ehtiyaclarını ödəyə bilir və ailəsini yaxşı idarə edə bilir, və ən yaxşı arvad isə o qadındır ki, ərinin dediklərini edər, övladlarını və malını hifz edə biləndir.

Həzrət Peyğəmbərdən (s) hədis var ki, hər kim bazara gedə və ailə üzvləri üçün hədiyyə ala, yoxsul insanlara sədəqə verməyə bərabərdir və hədiyyəni əvvəl qızlara, sonra oğlanlara versə və qızı şad etsə İsmayıl övladlarından olan əsirləri azad etmiş kimi olar.

Əziz Peyğəmbərdən (s) nəql edilən digər hədisdə bildirilir ki, əgər qadın ərinin icazəsi olmadan evdən çıxırsa, qayıdana qədər ona nəfəqə düşmür.
Xoşbəxt islami ailə qurmaq necə olur?

Ərlə arvadın münasibətlərini yaxşı şəkildə necə qaydaya salmaq olar?

Bu suallara cavab vermək üçün Quran ayələrinin dərinliklərinə enək. Ərlə arvadın arasındakı bağları dini baxışlar əsasında beş qismə bölürlər.

1- Qadın kimdir və onunla necə dostlaşmaq olar və onu necə müdafiə etmək olar?

Bu elə suallardır ki, onlara ayələrin dərinliklərinə vararaq, cavab tapa biləcəyik.

2- Nigah Allahın tövsiyəsi və Peyğəbərin sünnətidir. İslam evliliyə kömək edəcəyini tövsiyə edir.

3- Ücüncü qismdə ərlə arvadın münasibətləri hüquq üzərində qurularaq, kişinin ailə başçısı olduğunu məlumat verir.

4- Dördüncü qismdə Allah ərlə arvadın bir-birilə yaxşı münaibətdə olmağını əmr edir.

5- Və axırıncı qismdə ailənin mali hüquq məsələlərinə aid olan ayətlər gəlir. Qadınlar əldə etdiklərindən kişilər kimi faydalana bilərlər və kişilərə halal edilmir ki, qadından zorla nə isə almaq istəsin.

Buna aid Quranı Kərimdə gələn ayələrə diqqət edək.

"Qadınlar, övlad, qızıl və gümüşdən toplanmış mallar, nişanlı nəcib atlar, mal-qara və əkin yerləri kimi insanın nəfsən sevdiyi şeylər insanlar üçün bəzənilmişdir, lakin bunlar dünya həyatının matahıdır. Daha gözəl qayıdacaq yer isə Allah yanındadır". («Ali-İmran» surəsi,14).

Bu ayədən göründüyü kimi, arvadını sevmək insan fitrətinin qərizələrindən biridir və hər kim ki, bu sevgiyə müxalif olsa, öz fitrəti ilə müxalif olmuş olar. Bu sevgi Allaha və Qiyamət gününə iman hüdudunda olmalıdır və bu məhəbbət möminin İlahiyə və əməli salehlərə olan məhəbbətinə qalib gəlməməlidir. Və yaxşı mömün qərizəli məhəbbət ilə Allaha olan məhəbbətini birləşdirməlidir.

"Ey insanlar! Sizi tək bir nəfsdən (Adəmdən) yaradan və ondan da zövcəsini (Həvvanı) yaradan və onlardan da bir çox kişilər və qadınlar törədib yayan o Rəbbinizdən qorxun! Qorxun o Allahdan ki, bir-birinizdən hər ehtiyacınızı onun adı ilə istərsiniz və qohumlardan əlaqənizi kəsməkdən qorxun! Şübhəsiz ki, Allah sizə nəzarət edəndir". (Nisa surəsi,1).

Bu ayədən göründüyü kimi qadın kişidən yaradılmışdır və onlar biri birlərini tamamlayırlar, elə buna görə də kişinin qadına və qadının da kişiyə ehtiyacı vardır. Ər-arvad əlaqələri və həmçinin qohumluq bağları Allaha xatir möhkəm saxlanmalıdır və orada İlahi hüquqlar nəzərə alınmalıdır.

"Ey iman gətirənlər! Heç bir qovm bir qövmü məsxərəyə qoymasın, ola bilsin ki, bunlar onlardan (məsxərəyə qoyanlardan) daha yaxşı olsunlar. Qadınlar da digər qadınları məsxərəyə qoymasınlar, ola bilsin ki, bunlar onlardan daha yaxşı olsunlar. Bir-birinizə eyb tutmayın! Bir-birinizi pis ləqəblərlə çağırmayın! İman gətirəndən sonra fasiq olmaq adını tutmaq belə necə də pis addır. Hər kəs tövbə etməmişsə, bilsin ki, onlar zülmkardırlar". («Hucərat» surəsi, 11).

Bu ayədən isə belə başa düşmək olur ki, qadın və kişi gərək biri-birini məsxərə etməsinlər və ola bilsin ki, həmin məsxərə edən şəxs elə məsxərə olunmalıdır.

"Əgər bir qadın öz ərinin pis rəftarından və ya ondan üz çevirməsindən qorxsa, qadın öz haqqından keçməklə aralarında sülhü bərqərar etməlidir, sülh daha yaxşıdır. Əslində nəfslərdə qısqanclıq həmişə mövcuddur. Əgər gözəl rəftar edib təqvalı olsanız bu sizin üçün daha yaxşıdır. Şübhə yoxdur ki, Allah sizin etdiklərinizi bilir". («Nisa» surəsi, 128).

Ərlə arvad münasibətlərindəki münaqişələri həll etmək üçün yaxşı olar ki, hər iki tərəf anlayışlı olsun. Allah hər iki tərəfə tövsiyə edir ki, yaxşılığa doğru addım atmaq istəməyən tərəf hirsin, paxıllığın ona qalib gəlməsinə bərabərdir. Bu məsələlərdə təqva, şəri əhkamlara riayət etmək həmin təbii qaydadır ki, evlilikdə hakim olmalıdır. Və bu da o cür hadisələrin bir daha təkrar olmamasına zəmanət verir. Qadın gərək bilsin ki, onun yeri ərinin yanındadır və münasibətlərin müsbət tərəfə həll olunması üçün güzəştli olmalıdır. Təbii ki, evin kişisi də güzəştlilik məsələsində birinciliyi göstərməlidir.

İslam uşaqları insan səadətinə səbəb olan Allahın bəxş etdiyi gözəl nemətlər kimi görür. İmam Muhəmməd Baqirdən (ə) hədis var ki, kişinin səadəti ondadır ki, əxlaqı, təbiəti və sifəti ona oxşar övladlara sahib olsun.

İmam Əli (ə) buyurub ki, nə vaxt ki, Allah bəndəsi üçün xeyir arzu etsə, onu öldürmür ki, övladlarını ona göstərsin. Mömin gərək layiqli və saleh övladlara ehtiram göstərsin və hədisdə deyilir ki, layiqli övlad güldür, özü də behişt gülüdür.

İnsan yoxsulluq üzündən övlad dünyaya gətirməkdən çəkinərsə, Allah bunu bəyənməz. Belə ki, Bəkir ibn Saleh İmam Əliyə (ə) belə məktub göndərir ki, arvadım beş ildir ki, yoxsul olduğumuz üçün uşaq dünyaya gətirmək istəmir. Sizin nəzəriniz bu məsələyə necədir?

Həzrət ona belə cavab yazmışdı ki, uşaq dünyaya gətirin, onun ruzisini Allah verir.

İslam qız övladı dünyaya gətirməyi Allahdan istəməyi tövsiyə edir. Peyğəmbər(s) buyurub: «Ən yaxşı övladlar qız övladlarıdır, onlar lətifdirlər və bərəkət və övladları onlar dünyaya gətirirlər».

İslam qız övladlarının istənməməsini pis qarşılayır. İmam Sadiq(ə) buyurub: «Qız övladları həsənədirlər, oğlan övladları nemət. Həsənəyə görə Qiyamət günü hədiyyə veriləcək, nemətə görə isə sorgu-sual olacaq».

Başqa hədisdə isə Peyğəmbər (s) buyurub: «Allah qadınlara qarşı kişilərdən daha çox məhəbbət və lütf göstərir və kişi öz məhrəmini o dərəcədə şad etmir, nəinki Qiyamət günü Allah onları sevindirəcək».

Övladı olmayanların Allahdan necə dua edəcəkləri haqda gələn rəvayətdə deyilir ki, Haris Nəzri Əbu Abdullaha (ə) ərz edir ki, mən elə qövmdənəm ki, o, dağılmışdır və mənim övladım yoxdur. Həzrət (ə) buyurur: «Səcdəyə gedən zaman bu cür dua et: İlahi öz tərəfindən mənə yavər göndər, İlahi! Məni tək qoyma ...»

Başqa bir hədisdə İmam Sadiq (ə) övlad istəyənlərə istiğfar etməyi məsləhət görərdi.
Bəs övlada ad qoyma ədəbi necədir?

İslam buyurur ki, övlada anadan olmamışdan qabaq ad qoymaq lazımdır. Əmirəl-möminin (ə) buyurur: «Övladınız dünyaya gəlməmişdən qabaq ona ad qoyun…». Dünyaya gəlməmişdən qabaq ölən övlada da ad qoymaq lazımdır, çünki Qiyamət günü görüşəndə atasına deyəcək ki, sən mənə ad qoymamısan. Həzrət Peyğəmbər (s) Möhsinə dünyaya gəlməmişdən qabaq ad qoymuşdu.

Müstəhəbdir ki, övladınıza yaxşı adlar qoyasınız, bu atanın övladına etdiyi ilk yaxşılıqdır. İmam Əlidən (ə) hədis vardır ki, kişinin övlada etdiyi ilk yaxşılıq onu yaxşı adla adlandırmasıdır, deməli sizlərdən hər biriniz övladlarınız üçün yaxşı ad qoyun. Cahil ərəblərdə övladları çirkin adlarla adlandırırdılar. Əhməd ibni Əşim İmam Rzadan (ə) soruşur ki, niyə ərəblər övladlarına it, pələng və bunun kimi heyvanların adlarını övladlarına qoyurlar? Həzrət buyurub: ərəblər döyüşsevən xalq olub və övladlarının adları ilə düşmənlərini qorxutmaq istəyirdilər.

İmam Baqir( ə) ən yaxşı adların peyğəmbərlərin adlarının olduğunu buyurur. Buna əsasən Əbdurrəhman, Əbdulkərim, Abdullah, Muhəmməd, İbrahim, Nuh, İsa, Musa və sair ən yaxşı adlardan sayılır.

Müstəhəbdir ki, oğlan övladlarını 7 gün Muhəmməd adlandırasan və sonra əgər istəsən adını dəyişə bilərsən. Həzrət Peyğəmbərdən (s) hədis var ki, kimin ki, üç oğlu ola və onlardan birinə mənim adımı verməyə mənə hörmətsizlik etmiş olar.


Uşaqların dini tərbiyəsi haqqında nə bilirik?

İslam, övladların insan səadətinə səbəb olmasını söyləyir və İmam Baqirdən (ə) hədis vardır ki, kişinin səadəti öz əxlaqına, təbiətinə, sifətinə oxşar övladlarının olmasıdadır.

İslam övladlarına yaxşı rəftar etməyi tövsiyə edir və onlara məhəbbət və şəfqət göstərməyi sifariş edir və onlara verilən vədlərə əməl etməyi söyləyir. Peyğəmbərdən (s) gələn hədisdə deyilir: «Uşaqları sevin və onlara rəhm edin və onlara verdiyiniz vədlərə əməl edin».

İmam Sadiqdən (ə) gələn hədisdə deyilir: «Allah öz bəndəsinə övladına göstərdiyi çoxlu məhəbbətinə görə rəhm edər».

Peyğəmbər (s) övladları tez-tez öpməyə təşviq edərdi və bu o zaman oldu ki, bir kişi onun yanına gələrək ərz etdi: Mən heç vaxt övladımı öpməmişəm və o gedəndən sonra Peyğəmbər (s) buyurdu: «Bu kişi mənim yanımda olan cəhənnəm əhlindəndir».

Peyğəmbərdən (s) gələn başqa hədisdə deyilir ki, hər kim ki, öz övladını öpər, Allah onun üçün həsənə yazar.

Peyğəmbər (s) bir kişini görür ki, oğlunun birini öpür, o birisini yox. Peyğəmbər (s) ona buyurdu: «Onlarla bərabər rəftar etmirsən».

Bir gün bir kişi Həzrət Peyğəmbərin (s) xidmətinə gələrək ərz etdi: «Ya Rəsulallah, övladımın mənim üzərimdəki haqqı hansılardır?» Peyğəmbər (s) buyurdu: «Ona yaxşı ad qoy və onu cəmiyyətdə bəyənilmiş məqama çatdır».

Atanın oğluna yaxşılığı gələcəkdə oğlunun ataya yaxşılığı sifətində qayıdacaqdır. Peyğəmbər (s) buyurmuşdur: «Allah o insana rəhm edər ki, övladına ona yaxşılıq etməkdə kömək edər». Dedilər: «Övladına onun özünə yaxşılıq etmək üçün necə kömək etmək olar?». Buyurdu: «O şey ki, onun əlindən gəlir, onu qəbul edər və o şey ki, mümkün deyil onun üstündən keçər və onu yorulmaması və onu pis vəziyyətdə qoymamasıdır».

İslam tərbiyə üçün üç mərhələ müəyyən etmişdir və hər mərhələ 7 ildir. İmam Sadiq (ə) buyurur: «Uşaq yeddi il oyun oynar və yeddi il savad və Quran öyrənər və yeddi il halal və haramı öyrənər».

Həzrət Peyğəmbər (s) buyurur: «Hər kim övladını öpsə, onun üçün bir həsənə yazar və hər kim ki, onu şad edər və hər kim öz övladına Quran öyrədər - ata-anasının hər ikisinə zinət əşyası geyindirər, onların parıltısı behişt əhlinin çöhrəsini nurlandırar».

Həmçinin Peyğəmbər(s) buyurur: «Uşaq yeddi il ağadır və yeddi il bəndə və yeddi il vəzirdir və əgər iyirmi bir yaşında əxlaqı və rəftarı yaxşı olarsa, çox yaxşı, əks halda rahat burax və sən Allah dərgahında üzürlü sayılarsan».

İslam dini elmlərin uşaqlara öyrədilməsini zəruri bilmişdir. Əmirəl mömünün İmam Həsənə (ə) vəsiyyətdə buyurur: «... yeniyetmə qəlbi boş torpaq kimidir və hər nə ona səpilsə, onu qəbul edər və ona görə də qəlbin bərk və fikirlərin məşğul olmamışdan qabaq səni tərbiyə etməyi qərara aldım».

Məsumlarımızdan eşitdiyimiz bu gözəl hədislərdən belə nəticə çıxara bilərik ki, övladlarımız Allahın bizə verdiyi ən gözəl nemətlərdir və islam onları sevmək və məhəbbət göstərməyi məsləhət görür. Yeddi yaşına qədər uşağı əmir kimi, yeddi yaşından sonra yeddi il tərbiyə olunaraq, bəndə kimi və yeddi il də ondan sonra vəzir kimi tərbiyə etməliyik. Uşağa məhəbbət göstərilməsinin valideyn üçün Allahın rəhmətinə səbəb olması - hədislərdən çıxan nəticədir. Övladlarımızı sevək və onlara savad verərək, ən ümdə isə Müqəddəs Qurani-Kərimi öyrədək. Bu yolda Allah hər birimizə yar olsun. Amin!

Məşhədi Xanım,

«Dəyərlər»

Bumlar ölkəsində - 8

“Kəmərləri bağlayın, getdik...” cümləsi ilə artıq tanışsız. Elə mən də bu günlərdə məşhur qəzeti əldə etdiyim kimi həmvətənlimin (P.S. hər ikimiz bumlar ölkəsindənik ) yazısını oxuyanda bu cümlə ilə tanış oldum. Amma doğrudan da sual doğura bilər niyə məhz bu cümlənin üstündə dururam? Məqaləni oxuyarkən hər cümlə gözəl vətənimizin (Qeyd – yenə də məşhur vətənimizdən bəhs edirəm, adı başlıqdadı) bir mənzərəsini gətirirdi gözlərimin önünə. Elə bu cümlə də hər anı bumla dolu küçələrimizin sərhəd keşikçilərini, pusquda duranlarını xatırlatdı. Sizə hər an (yəni əgər buna əməl etməmisizsə ) avtomobiliniz “iraq-iraq” bir qəzaya düşərsə qabaq şüşədən 3-4 metr irəliyə bum etməyəsiz deyə şirin-şirin “kəmərlərinizi taxın” deyə məsləhət verən (ilk baxışdan bu şirinliyi hiss etməyə bilərsiz, yəni bir az acı, və ya “şirinlikdən” asılı olaraq bir az zəqqutum kimi də gələ bilər) kimdir?! Hə, yanılmadız, elə məhz bu keşikçilərimizin bir başqa bum dolu sahəsindən danışmaq istəyirəm.

Bu günlərdə Azərbaycanda məişət cihazlarının satışı ilə məşğul olan şirkətlərdən biri kampaniya keçirərək mallarını bir günlük yarı qiymətə, yəni ucuz satdığını elan edir. Doğrudan da əhalimizin daxili impulslarının tez reaksiya verdiyi bir neçə söz varsa, onlardan biri də “ucuz” kəlməsidir. Elə ona görədir ki, axşamlar bizim bazarlar belə bumlayır. Təsəvvür edin biri “axşam bazarı” çığıraraq qarşısına bir ton çəkmə tökür və qiymətini 40 və 50 qəpikdən qoyur. İnanın ki, bir saatdan sonra bircəciyi də qalmayacaq. Kimin nə qədərə gücü çatsa, bir sumka, bir torba alıb aparacaq. Sonra da doyunca bir neçə il istifadə edəcək. Adə, bu camaatı da qınamaq olmur. Zavallı millət nə vaxt bir yaxşı pul gördü ki, bir bahalı malı da alıb geyinsin. Nə isə, qayıdaq mətləbə.

İndi burada da bilmirəm cihazlar mühərriki ilə birgə satılırdı ya eləcə qutusu, onu bilirəm ki, adəti üzrə kimi bir yekə torba götürərək piyada, kimisi də dəmir atını minib tökülüşdü həmin ucuz bolluğa. Hə, məsələ də elə burada idi. Piyadalar bir qırağa, avtomobili olanlar isə sevincək olub maşınlarını bir qıraqda saxlayıb, yollandılar növbə tutmağa.

Onlar öz növbələrində olsun sizə deyim səngərdə pusquda duran keşikçilərdən. Gözünə döndüklərim, arabalarını (evakuatorlar) minərək şığıdılar meydana və başlandı təmizləmə işi. Beləcə vəziyyəti nizama saldıqdan sonra, yığdıqları məmulatları bum dolu mükafatlandırma meydanında yerləşdirmək üçün üz qoydular yola. Burdan oyanasına getməyib, dərhal qayıdıram sevincək insanların yanına. Piyada gələnlərlə yenə işim yox, aldıqlarını bellərinə yükləyib, başladılar münasib avtobus axtarmağa. Avtomobili olanlar isə yüksək bir əhvalla rahatlıq naminə az qalmışdan açar pultunun düyməsini basırlar, amma cavab gəlmir ki, gəlmir. Adama deyərlər ay kişi, sənin axı nəyinə lazım idi, heç olmasa balaca bir maşının var idi də! Piyadaları başa düşürəm ki, “maşının var?”, deyə onlardan soruşanda «yox!» deməsinlər deyə ət və ya paltaryuyan maşın almaq istədilər. Sənə bu lazım idi və ya bu “bolluq” vaxtında sənin axı məişət cihazı nəyinə lazım idi? İndi get mükafatlandırma meydanında bumlan. Özü də bilirsən ki, bu «dar» küçələrdə (küçənin eni yalan olmasın 10-15 metir idi ) dünyada analoqu olmayan sarı xətlər çəkirlər (dünyanın heç bir ölkəsində xüsusi hal olmasa, bu enlilikdə yolun qırağına qadağanedici sarı xətt çəkmirlər), bir bax harda saxlayırsan də! Məsələn, bir məhəlləyə salardın və ya dükanın qapısına sürərdin. Yəgin qorxublar ki, burada da gəlib avtomobilin o yan bu yanından sarı xətt çəkərlər, deyərlər ki, saxlamaq olmazdı. Nə isə, deyilənə görə biz tərəflərdə də yolun qırağında (biz tərəflərdə isə yolun enliliyi yalan olmasın, 20-25 metirdir ) bir kişi ucuz apteklərdən birindən özü üçün ürək dərmanı almaq istəyib. Bir neçə manat qabağa düşdüyündən sevinən kişi avtomobilinə yaxınlaşanda, görüb ki, evakuatora yükləyirlər... Elə buradaca kişinin də ürəyi bum eləyib və keşikçilər də bir bum qırpımında hadisə yerini tərk edərək öz yerlərini tibb keşikçilərinə verib.

Sonda avtomobili olanların nəzərinə: birdən yazı maraqlı gələr də haradasa saxlayıb oxumaq istəyərsiz. Ehtiyatlı olun, bir də gördünüz havadasınız və özünüz qarışıq avtomobiliniz evakuatorun belində bumlanır...

NURAN MİKAYILOĞLU

«Dəyərlər»