Bir dəfə gözüm belə bir ifadəyə sataşdı: "Hamının bir anası var, o da vətəndir." Vətən mövzusunda çox danışmaq olar. Amma qələm götürməyimdə məqsəd vətən haqqında yox, ürək yanğısıyla xatırlanan, minlərlə insanın vətəni olan Fələstin haqqındadır. Bu barədə yazmağı mənə Fələstin haqqında baxdığım bir proqram məcbur etdi desəm, yanılmaram.
Əslində Fələstin də bir vətəndir. Amma bu vətəndə zülm icra edənlər bu vətənin sakinlərini vətənsiz qoymaq istəyirlər. Hər gün kiçiyindən tutmuş böyüyünə qədər insaniliyini itirmişlər tərəfindən zülmlərə məruz qalmaq necə də ağırdır.
Ən şox cəlbedici məqam budur ki, bu zülmlərə qarşı fələstinli uşaqlar layiqincə mübarizə aparırlar. Ən azından üzərlərinə düşən qədər. Buna sübut onların bu cür yaşamı həyat tərzlərinə çevirmiş zalımlara qarşı təpki göstərmələridir. Buna misal olaraq İsrail rejiminin qaniçən əsgərləri tərəfindən divarın tikilməsinə və ya onlara edilən digər zülmlərə görə etiraz aksiyalarının keçirilməsini göstərmək olar ki, bu cür aksiyalara getmələri çox təhlükəli olduğu halda, uşaqları durdurmaq mümkün olmur. Bu cür aksiyalarda uşaqlara qarşı gözyaşardıcı bombalardan istifadə edirlər. Uşaqlar isə "Bunu torpaqlarımızı qorumaq üçün edirik" deyirlər. Hətta məktəbdə uşaqlar əsgərləri daşa da tuturlar.
Uşaqlardan müsahibə alınan zaman onlardan biri böyüyərkən pilot olmaq istədiyini dedi. Səbəbini soruşduqda isə "Döyüşçü olub vətənimizi düşməndən azad etmək üçün" deyə bildirdi.
"Biz israillilərin torpaqlarımızı almalarına imkan verməyəcəyik", "Onlar bütün bu hərəkətlərilə istəyirlər ki, biz vətəni tərk edək, amma bizə nə etsələr, biz vətəni tərk etməyəcəyik." Bu cümlələr bir fələstinli uşağın dilindən yox, müsahibə alınan hər bir uşağın dilindən səsləndi. Bu da onlarda olan həm vətənpərvərlik, həm də ümid hissini göstərir.
İstədiyin vaxt istədiyin yerə gedə bilməmək, gecələr üzərlərinə işıq tutulması və atəş açılması, gözünün qabağında yaxınına vəhşi əsgərlər tərəfindən zülm verilməsi, insanların küçədə pasportla gəzməsi, istirahət məqsədilə uşaqların dənizə gedə bilməməsi, bir sözlə, HƏBSXANA KİMİ HƏYAT TƏRZİ. Bu cür vəziyyətdə pulsuzluq, bir gün yemək tapmaq, bir gün tapmamaq, amma bütün bunlara baxmayaraq, ümidini itirməmək - fələstinlilərin gündəlik durumudur. Sadalanan bu zülmlərə dözmək, sinə gərmək və hər şeyə rəğmən ümüdini itirməmək uşaq yox, "böyük insan" işidir. Bu gün düşmən "olmayan" gözlərilə baxsın ki, Fələstin torpağı qoynunda necə övladlar bəsləyir. Allah onlara yar olsun!
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası
«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi
Комментариев нет:
Отправить комментарий