четверг, ноября 20, 2008

Məsumeyi-Qum fenomeni

Zilqədə ayının biri, yəni həzrət Fatimeyi-Məsumənin (s.ə.) təvəllüdü günü kəramət günlərindən biridir. İslam aləminin böyük alimlərindən olan Ayətullah Cəfər Sübhani həm İmam Kazimin (ə) qızı xanım Fatimeyi-Məsumənin (s.ə.), həm də səkkizinci imam Həzrət Rzanın (ə) mövlud günlərini “kəramət günləri” adlandıraraq, bu islami bayramların daha coşğulu bir şəkildə reallaşmasını vurğulayıb. O, “kəramət günləri” adlı tədbirlərin geniş qeyd edilməsini zəruri sayıb.

Xanım Fatimeyi-Məsumənin şəxsiyyəti, onun müqəddəs Qum şəhəri ilə əlaqəsi barədə çoxumuzun yetərli məlumatı yoxdur.

Həzrət Məsumə hicri-qəməri tarixilə 173-cü ildə müqəddəs Mədinə şəhərində dünyaya göz açmışdır. Atası imam Musa ibn Cəfər (ə), anası Nəcmə xatun, qardaşı imam Rza (ə) olmuşdur. Uşaqlıq dövranında ikən Bağdad şəhərində Harunun zindanında həbs olunmuş atasının şəhid edilməsi hadisəsi ilə üzləşmiş və ondan sonra qardaşı imam Rza (ə) onu öz himayəsi altına almışdır. Məmun Abbasinin təkid və təzyiqlərindən sonra İmam Rza (ə) sürgünə bənzəyən Mərv səfərinə düzəlmiş və yanında Əhli-beytdən heç bir kəs olmayan halda Xorasana getmişdir. Qardaşının hicrətindən bir il keçdikdən sonra İmam Rzanı (ə) görmək şövqündə olan həzrət Məsumə bir dəstə mömin ilə Xorasana tərəf yola düşür. Keçdikləri bütün şəhər və məhəllələrdə xalq onları təntənə ilə qarşılayır, onlara məhəbbət və qonaqpərvərlik göstərirdi. Həzrət Məsumə (s.ə.) də böyük bibisi xanım Zeynəb (ə) kimi qardaşının məzlumiyyəti və qürbətini insanlara çatdırır, həmçinin onlara özü və Əhli-beytin bəni-Abbasın zalım hakimiyyətinə qarşı olan müxalifətini bəyan edirdi. Həzrət Məsumənin məqsədi Xorasana getmək idi. Lakin karvan Savə şəhərinə çatdıqda hökumət məmurlarının himayə etdiyi bir dəstə Əhli- beyt müxalifləri onların qabağını kəsərək onlarla vuruşmağa başladılar. Nəticədə təxminən karvanın bütün kişiləri şəhid oldu, həzrət Məsumə (s.ə.) isə zəhərləndi.

Hər halda o həzrət ya çoxlu qəm-qüssə və yaxud zəhər nəticəsində xəstələndi və Xorasana getməyə imkansız olub Qum şəhərinə tərəf yola düşdü. Xanım buyurdu: ”Məni Qum şəhərinə aparın. Çünki atamdan eşitmişdim ki, buyururdu: ”Qum şəhəri bizim tərəfdarlarımızın mərkəzidir”. Burada İmam Sadiqin (ə) bu hədisi yada düşür: ”Qum kiçik Kufədir. Behiştin 8 qapısı var, onlardan üçü Qumdadır. O şəhərdə övladlarımdan bir qadın dünyadan köçəcək. Onun şəfaəti ilə bütün tərəfdarlarım behiştə daxil olacaqdır”. Bəli, o həzrət 17 gün müddətində bu şəhərdə yaşadıqdan sonra qardaşı imam Rzanı (ə) görmədən, qürbət yerdə böyük qəm-qüssə ilə dünyasını dəyişib Əhli-beyt aşiqlərini matəmə qərq etdi.

Bir maraqlı fakt bundan ibarətdir ki, o Həzrəti kimin dəfn etməsi zamanı çətinlik yaranır və bu vaxt qiblə tərəfdən üzlərinə niqab çəkmiş iki atlı sürətlə onlara yaxınlaşır. Namaz qıldıqdan sonra onlardan biri qəbrin içərisinə daxil oldu, digəri isə Həzrətin (s.ə.) pak nəşini qaldıraraq ona verdi. O iki nəfər işlərini qurtardıqdan sonra heç bir kəslə danışmadan öz atlarına minib oradan uzaqlaşdılar. O iki nəfər Allahın höccəti sayılan İmam Rza (ə) və imam Cavad (ə) olur. Çünki məsum insan məsum şəxsin əli ilə dəfn olunmalıdır. Belə ki, xanım Fatiməni (ə) Əmirəl möminin, Həzrət Məryəmi (ə) İsa (ə) (bu siyahını davam etdirmək olar) şəxsən dəfn etmişdir.

Həzrət Məsumənin (s.ə) qəbri üzərində imam Cavadın (ə) qızı Zeynəb (ə) ilk dəfə olaraq günbəz tikdirdi. Hal-hazırda xanım Məsumənin (ə) mübarək məzarı Əhli-beyt ardıcılları, həmçinin vilayət və imamət aşiqlərinin ziyarətgah və şəfa yerinə çevrilib.

Mütəal Allah bizə Peyğəmbər və onun Əhli-beytinin bu dünyada ziyarətini, axirətdə şəfaətini nəsib etsin, inşaallah.

Aynur Məmmədova,

İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası

«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi

Təzə avtovağzala baxan köhnə hündür bina

Bir vaxtlar lazımsız və təhlükəli hesab etdikləri bina hələ də yararlıdır. Aşağı mərtəbələrində yaşayanlar da var. Onsuz da qara bəxtli olan bu binaya baxanda, görəsən sökəcəklər, ya təmir işləri aparılacaq? Bundan sonra bu binanın bəxti ya açılar, ya da bağlanar. Əgər sökməli olsaydılar, çoxdan sökərdilər. Yəni yeni avtovağzal tikilmədən öncə.

İndi bu hündürlükdə binanı necə sökəcəklər deyə, fikirləşirdim ki, ağlıma Bakı şəhərində gedən sökülüb-tikilmə işləri düşdü. Bu hündür bina o sökülən binaların yanında belə desək, qarışqadır. İndi hər şeyi yararsız göstərmək asandır. Amma bərpası düşünülmür. Bərpa olmağındansa, olmamağı yaxşıdır. Çünki bir həftə keçər-keçməz, əvvəlki vəziyyətindən də yararsız edirlər. Hər halda bu binanın taleyi müəmmalıdır. Yəqin ki, axırda tamam tikilib, sonra da sökülməli olacaq.
Zeynəb Aslanova
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası

«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi

Dayanacaq qoyma planı

XXI əsrdə Bakı şəhərində qəribə düşüncəli insanlar görünməyə başlayır. Hər tərəfi şüşədən olan dayanacaqlar yəqin ki, hamıya tanışdır. Əvvəllər daşdan hörülmüş dayanacaqların sayı az, camaat isə fərqli olaraq, çox olurdu. İndi isə bu şüşə dayanacaqlarda yer çox, amma insan yox. Hərdən yolumu dayanacaqdan salıb, marşrut gözləyirəm. Baxırsan ki, səndən başqa insan yoxdur. Öz-özünə fikirləşirsən ki, bəlkə səhv gəlmişəm, burda dayanmalı deyiləm. Dayanacaqdan iyirmi metr uzaqlıqda isə, o qədər adam olur ki, heç bir- birilərinə, marşruta minməyə aman vermirlər.

Sən dayanacaqda marşrut gözləyirsən, marşrut isə dayanacağa yaxın düşmür. Bilmirsən sərnişinləri başa salasan, ya sürücüləri. Dayanacaqları nə prinsiplə filan yerə qoyurlar, başa düşmək olmur. Sanki dayanacaq qoyma planı var, filan qədər qoyuldu, raport verildi - vəssalam. Bəs bunun qışı var, küləyi var, onda necə olacaq? Ya da hər addımbaşı bir dayanacaq qoysunlar. Onsuz da getməyi ilə dayanmağı bir olur. Çox demirəm, sürücü azı yolda əlli dəfə saxlamalıdır. Bu da mümkün olan deyil! Çünki dayanacaqların tikilməsi üçün şüşə tapılar, amma orda dayanmağa insan tapılmaz. Odur ki, dayanacağın yerini müəyyənləşdirmək üçün, ilk növbədə camaatla məsləhətləşib, yerini təyin etmək olar. Müəyyən araşdırmalar aparmaq, yerində tədqiqatlar həyata keçirmək lazımdır. Sərnişinlərin rahat yığışdığı yerləri müəyyən etmək lazımdır. Bütün dünyada belə edirlər. Bizdə isə kimsə dayanacağı məhz burada qoymaq qərarına gəlibsə, artıq geriyə yol yoxdur. Mütləq həmin yerdə hörəcəklər, heç kim orada dayanmasa da.

Zeynəb Aslanova
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası

«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi

Qafil və qatil

Əziz Peyğənbərimizin (s) yaşadığı dövrə nəzər saldıqda, o zaman cahil ərəblər, qız uşaqlarını lazımsız, pis məxluq hesab edirdilər. Və bu vandallar qız uşaqlarını diri-diri basdırıb, tələf edirdilər. Düşünmürdülər ki, öz balalarını, bir ananı məhv edirlər. Özləri də bir anadan, bir qadından dünyaya göz açıblar. Əgər onların da anaları körpə vaxtı, vəhşicəsinə torpağa basdırılsaydı, dünyaya gəlməzdilər. Öz övladını dir-diri basdıranlar, insanlıq məfhumundan uzaq kəslərdir.

O dövrdə qız uşaqlarına zülm, özlərinə isə əzab artıran, bu azğın insanları başa salmaq üçün, Allah Təala əziz Peyğəmbəri Həzrət Muhəmmədə (s) bu ayəni nazil etdi: «Onların birinə qız(ının olması) müjdəsi verilən zaman, qəzəb onu boğduğu halda (acıq və hiddətin çoxluğundan) üzü qaralar. O, verilmiş müjdənin pisliyindən öz qəbiləsindən qaçıb gizlənər (və bilməz ki,) görəsən onu xəcalətlə saxlasın, ya (diri-diri) torpaq altında gizlətsin? Bilin, pis hökm çıxarırlar!» («Nəhl» surəsi, 58; 59) Həqiqətən, Uca Yaradan yenilməz qüdrət və hikmət sahibidir.

Həzrət Muhəmməd (s) yaşadığı dövrdə cahil ərəblər qizlarını diri-diri torpağa basdırırdılar. Ən dəhşətlisi isə, bizim yaşadığımız dövrdədir. Quranda yazılanlar hər kəsə məlum olduğu halda, yenə öz nəfslərinə uyğun hərəkət edirlər. O dövrü, indiki dövrlə müqaisə etdikdə, "dırnaqarası" valideynlərin nəinki tək qız uşaqlarını, hətta saxlamağa imkanı, bacarığı olmadığı bəhanəsilə bütün körpələri, dünyaya gəlmədən yox edirlər. Heç harada basdırıldığından da xəbər tutmurlar..

Hər bir insan öz əməlinə görə mələkdən yüksək, heyvandan da aşağı səviyyəyə düşə bilər. Nəfsinə qalib gələn insan mələkdən yüksək, nəfsinin qulu olan isə heyvandan da aşağı səviyyəyə düşür. Meşədə yaşıyan vəhşi heyvan belə öz balasının cəsədini ya basdırır, ya da dartıb gizlədir. Balası ölmüş heyvanlardan birinin necə ağladığının şahidi olmuşam. Öz balasını iyləyib, ağlayan bu heyvanın səviyyəsi belələrindən yüksəkdir. Yuva tikib balalarını başına komalayan heyvanları da az görməmişik. Ruzidən şikayət etməyən bu heyvanlar hər əziyyətə qatlaşıb, öz balasını yedizdirib, yırtıcı heyvanlardan qoruyub, saxlayır. Bəs belə insanlar necə? Görəsən durumlarının heyvandan da aşağı düşməsinə səbəb nədir? Allahdan uzaq düşən və Onun hər şeyə şahid olduğunu unudan belələrinə yalnız bir ad yaraşır: qafil və qatil!

Zeynəb Aslanova
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası

«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi

Sehr

Sehrin ilkin yaranma tarixi dəqiq məlum deyil. Çox qədimdən sehrbazlar və cadugərlər olmuşdur. Allahdan uzaq bu cür insanların etdikləri əslində batil və qarşısı alına biləndir. Ümumiyyətlə sehr nədir?

Sehr – hiylə, aldatmaq, həqiqətdə mövcud olmayan xəyallar, xüsusi «dualar»ı yazmaq və ya oxumaqla insanların cisminə, yaxud əqlinə zərər yetirmək, insanlar arasında düşmənçilik və təfriqə salmağa deyilir. Sehr böyük günahlardan hesab olunur.

Allah Təala Quranda sehr haqqında buyurub: "Yəhudilər Süleyman peyğənbərin mülki və səltənəti haqqında şeytanların oxuduqlarına uydular".

Həzrət Süleymanın dövründə bəzi adamlar da sehrbazlıqla məşğul olurdu. Onların sehrə aid olan kitab və yazdıqlarını, sehrbazlığın qarşısı alınsın deyə yığışdırtdırıb xüsusi yerdə saxlatdırsa da, fayda olmadı. Həzrət Süleymanın ölümündən sonra yazıları yenidən ələ keçirib, öz şeytani əməlləri ilə oynamağa başladılar. Müqəddəs şəriətimizə görə bu cür batil əməlləri təsdiqləmək – küfürdür.Və əgər biri peyğəmbərlik iddiası edib, bəzi xarüqüladə şeylər edərək camaatı azdırırsa, o zaman onu qarşılıqlı vasitələrlə zərərsizləşdirmək olar.

Bir hekayəti nəzərinizə çatdırırıq. Şeyx Bəhaninin dövründə bir nəfər özünü peyğənbər hesab edir və insanları azdırırdı. Şeyx bu yalançı peyğənbərlə Səfəvi hökmdarının sarayında görüşdü. Əvvəlcə elmi dəlillərlə onunla mübahisəyə başladı. Lakin o, heç bir sübutu qəbul etmirdi. Görüş sarayın yuxarı mərtəbəsində baş vermişdir. Və birdən yağış yağmağa başladı. O qədər yağdı ki, onların dayandıqları yerə kimi çatdı. Hamı narahat oldu. Suda boğulmasınlar deyə, qayıqlar gətirildi. Yalançı peyğənbər və cadugər addım atıb, qayığa mindi. Hamı ətrafa baxanda nə sudan, nə də ki yağışdan əsər görmədilər. Cadugər sarayın yuxarı mərtəbəsindən düz aşağıya düşüb, cəhənnəmə vasil olmuşdur. Şeyxin icad etdiyi şiddətli yağış və sel xəyali hadisələr yaratmaq bacarığının nəticəsi idi.

Həzrət Əli (ə) buyurur: "Sehrbaz Allaha küfr edən kimidir və onun yeri cəhənnəmin odundadır".

Sehr və möcüzənin fərqini çatdırmaq yaxşı olardı. Möcüzə,Allahın izni ilə, köməkçi vasitələr olmadan, təbiətdə əsər qoymaqla baş verir. Sehr isə, alət və köməkçi vasitələrlə, çox vaxt adamların gözünə görünən, mövcud olmayan xəyallardan ibarətdir. Sehri öyrədib-öyrənmək olur, möcüzəni isə, öyrədib-öyrənmək olmur.

Quran ayələri və Əhli-Beytdən (s) gəlib çatan dualar ən qüdrətli müdafiə vasitələridir. Allah sizləri Əhli- beyt dostlarına yaxın, şeytan dostlarından isə uzaq etsin! Amin!

Zeynəb Aslanova
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası

«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi

Metroda «Novruz bayramı»

" 20 yanvar" metro stansiyasına daxil olduqda, tüstü adamın gözünü çıxardırdı. Yanan ocağa yaxınlaşanda adama elə gəlirdi ki, Novruz bayramı gəlib. Adətən Novruz bayramında şəhərimizin bir şox yerlərində tonqal qalanır. Amma axı mart ayına zahirən zhələ bir neçə ay var. Bəs onda bu nə işdir?

Sən demə, tonqalın yaranmasına səbəb - metroda süpürülüb yığılmış zibillərin yandırılması olmuşdur.

Fövqəladə hallar Nazirliyinin xəbərdarlığına əsasən " Hər hansı şübhəli hadisə gördükdə, metropoliten işçilərinə və polisə məlumat verin!" Bu xəbərdalığa baxmayaraq, metroda işləyən polislərə şikayət edəndə, "Bizlik deyil, bu işə başqaları baxır" deyə, cavab verdilər. Görəsən qəza baş verəndə "Biz baxmırıq" deyən polis işçiləri nə cavab verəcəklər? Yəqin onları bu barədə narahat etməyəcəklər.

Amma asayiş keşikçilərinin belə laqeydliyi heyrət doğurmaya bilməz. Birdən bu alov o qədər yayıldı ki, böyük faciəyə səbəb oldu?! Onda «növbətçi qurban» kim olacaq?! Hər halda məsul kreslodakılar çalışacaq həmişəki kimi bir adamsız və müdafiəsizi günahkar çıxartsın.

Odur ki, ayıqlığı itirməyək. Necə deyərlər, «suda boğulanın xilası - suda boğulanın öz işidir».

Allah sizləri qorusun! Amin!

Zeynəb Aslanova
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası

«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi

Həzrət Məsumənin (s.ə.) mövludu

Hicrətin 173- cü ili Musa ibn Cəfərin (ə) əziz qızı Həzrət Fatimə (Məsumə) (s.ə.) dünyaya göz açıb. İmam Rzanın (ə) və Həzrət Məsumənin (ə) mövludu bu ayın sevindirici hadisələrindəndir. Həzrət Məsumənin (s.ə.) mübarək adı çəkiləndə nədənsə İmam Rzanı (ə) xatırlayıram. Məşhədə getdiyimiz gün, əvvəlcə xanım Məsuməni (s.ə.) ziyarət edib, sonra qərib İmam Rzanın (ə) görüşünə getdik. Qum şəhərində Xanımı (s.ə.) ziyarətə getdiyim gün hava bərk isti idi. Fikirləşdim ki, mən istilərə dözə bilməyəcəm. Bu fikirlərlə getdiyimiz qrup ilə birgə Həzrət Məsumə (ə) hərəminə yetişdik. Hərəmin həyətində axan sudan doyunca içdim. Xüsusən içdiyimiz su qablarında olan dini sözlər mənə çox gözəl təsir bağışladı.

Allah yazılarını görmək insanda dönüş yaradır. Yadıma uşaqlıq illərində divardan asdığımız ərəb dilində yazılmış şəkil tablosu düşdü. Mən divardan asılmış bu şəkil və yazılara baxarkən Allahı xatırlayırdım.

Bəli, bir tərəfdən isti, digər tərəfdən isə qızdırmalı halım mənə əziyyət verirdi. Çox halsız idim. İstəyirdim geri dönüm, elə bilirdim ki, mənə doğma gələn vətənimdə yaxşı olacam. Lakin hərəmin həyətindən axan sərin sudan içəndən sonra, əvəlki halımdan əsər-əlamət qalmadı. İçdiyim qab boşalan kimi özümü yaxşı və gümrah hiss etdim. Sanki uşaq vaxtı həmişə nağıllarda oxduqlarım gerçəkləşirdi. Nağıllarda yazırdılar ki, filan insan sudan elə hey içir, doymurdu ki, doymurdu. Mən də o vəziyyətə düşmüşdüm. İçdiyim su mənə çox dadlı gəlirdi. Bəlkə on qab doyunca içib, şükür etdim.

Həm Həzrət Məsumənin (s.ə.) və həm də İmam Rzanın (ə) ziyarətgaşlarında, hərəmin üzərində uçan quşların hərəkəti diqqətimi çəkdi. Quşlar azan vaxtı səssiz, üzü qibləyə dayanıb, başlarını sinələrinə qısmışdılar. Üstəlik hərəmin başına dolanıb, uçmaqlarına baxmayaraq, hərəmi çirkab etmirdilər.

Xanım Məsumə (s.ə.) ilə ilk tanışlığım mənə şəfası ilə olmuşdur. Ziyarətlərimizi başa vurub, geri dönəndə, qəlblərimizə çox yaxın olan Həzrəti Məsumə (ə) ilə ayrılıq bizə çətin oldu. Və orada onun haqqında bir çox məlumatlar topladıq.

Onun atası Həzrət Musa ibn Cəfər (ə), anası isə Həzrət Nəcmədir (s.ə.). Adı Fatimə, ləqəbi isə Məsumədir. Yeddinci İmamın (ə) ailəsində ona "Fatiməyi-Kubra" deyirdilər. Allah bütün xanımlarımıza Həzrət Məsumə (s.ə.) əxlaqını nəsib edib, behiştə layiq etsin! İlahi, amin!

Zeynəb Aslanova
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası

«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi

Din və məhəbbət

Peyğəmbərimizdən (s) gələn bir çox hədislərdə belə nəql olunur: «Din məhəbbətdən başqa bir şey deyildir». Bu hədisin əsas məqsədi odur ki, dinin həqiqət və ruhunun Allaha olan eşq və iman olduğunu bir daha bizlərə xatırlatsın. O iman və eşq ki, insanın bütün vücudunu işıqlandırar.Və bədəninin bütün əzaları onun təsiri altında olar.

Allah Təala Quranda buyurur: «Siz ki, Allaha olan məhəbbətinizi iddia edirsiniz, ona görə onun və Peyğəmbərin (s) tövsiyələrinə əməl edin. Və əgər bundan boyun qaçırsanız, bu Allahı sevmədiyinizin nişanəsi olar. Və Allah bunun kimi şəxsləri sevmir». («Ali-İmran» surəsi)

Bu ayədə işarə olunan bir mövzu diqqəti cəlb edir. Belə ki, Allaha itaət etməklə Peyğəmbərə itaət etmək bir-birindən ayrı gəlmir. Çünki Peyğəmbərə (s) itaət Allaha itaət deməkdir və Allaha itaət etmək Peyğəmbərə itaət deməkdir.

Bu ayədə başqa bir məsələyə də fikir verək ki, Allah buyurur, əgər onlar boyun qaçırsalar və əməldə dostluq etməsələr, deməli onlar öz iddia etdikləri məhəbbətdə sadiq deyillər və Allaha iman gətirməyiblər və təbii ki, Allah bunun kimi insanları sevmir. Deməli, Allaha olan məhəbbəti dildə deyil, əməldə göstərmək lazımdır və o kəs ki, buna gücü çatmır, deməli imanı kamil deyildir. Həmin əməl də Allaha və Peyğəmbərə (s) itaətdir.

Bundan başqa Allah möminlərə xəbərdarlıq edir ki, Allaha olan məhəbbət ilə Allahın düşmənlərinə olan məhəbbət bir ürəkdə birləşməz. Və onların içindən ancaq birini seçmək lazımdır. Əgər həqiqətdə mömindürlərsə, gərək Allah düşmənlərindən uzaq olsunlar və əks halda müsəlman deyillər. Allah Təala buyurur: «Allaha və Qiyamət gününə iman gətirənlərin içərisində heç bir nəfər də tapa bilməzsən ki, Allah və Peyğəmbərin düşmənləri ilə dostluq etsin. İstər atası, övladları, qardaşları və ya qohumları olsun». («Mucadilə» surəsi)

Bəli, bir qəlbdə iki təzadlı məhəbbət yerləşməs. Və hər kim ki, bunların hər ikisindən dəm vurur, ya imanı zəifdir, ya da münafiqdir. Və Allah düşmənləri hətta ataları, övladları, qardaşları, qohumları belə olsa, onlardan uzaq durmalıdır insan. İnsanlara məhəbbət etmək çox yaxşıdır və bu İlahi sevginin nişanələrindəndir. Amma əgər bu məhəbbət Allah məhəbbətini üstələsə, öz mahiyyətini itirər.

Bu hədisə nəzər salaq: Abdulla ibni Əbinin imanlı oğlu var idi. Bir gün görür ki, Peyğəmbər (s) su içir. Peyğəmbərə (s) deyir ki, qabın içində o sudan bir az saxlayın ki, atama verim, bəlkə Allah onun qəlbini pak edə. O zaman ki, oğlan Peyğəmbər (s) tərəfindən içilən suyun qalanını atasına gətirir, o bu sudan içməkdən imtina edir və Allah Rəsulunun (s) ünvanına nalayiq sözlər deyir. Həmin oğlan Peyğəmbərin (s) yanına gələrək atasını öldürmək üçün icazə istəyir. Ancaq Peyğəmbər (s) icazə vermir və buyurur: «Ona mehribanlıq et. (ancaq qəlbində onun əməllərindən nifrət et)».

Bəli, valideyn haqqı İslamda çox vurğulanan bir mövzudur. Ona əl qaldırmaq bizim dinimizə uyğun deyidir, hətta əgər Allah düşməni belə olsa. Dinimizin əzəməti də elə bundadır. Bu din başdan-başa həqiqət və məhəbbət dinidir. Dinimiz insanlığa əsl məhəbəti öyrədir və başqalarına da öyrətməyi tövsiyə edir. Çünki bu din həqiqətə aparan tək yol və məhəbbət dinidir. Uca Rəbbimizdən bu yolda hər birimizə xüsusi lütfünü inayət etməsini diləyirik. Amin!

Məşhədi Xanım,

«Dəyərlər»

Həqiqi demokratiya nə olan şeydir?

Demokratiya ən yaxşı yol deyil, tək yoldur
Mahatma Qandi


Ah,demokratiya, demokratiya. Hansı kanalı çevirirsən, iki sözdən biri demokratiyadır. Hansı kitabı açırsan, iki cümlədən biri demokratiyadır. Nədir ee bu demokratiya? Hamını öz dalğasına alıb aparır. İnsan haqları, vətəndaş cəmiyyəti, vicdan azadlığı, söz azadlığı, fikir azadlığı və s.

Əvvəlcə gərək demokratiyanın nə olduğun açıqlayaq. «Demokratiya» yunan sözü olub «demos» - xalq, «kratos» - hakimiyyət deməkdir. “Xalq hakimiyyəti” və ya xalq idarəetməsi deməkdir. Bəşəriyyətin ən ağıllı adamları minillər boyu cəmiyyətin inkişaf tarixini anlamağa çalışmışlar. Hamısının da bir hədəfi olub – elə bir ideal cəmiyyət yaratmaq ki, bu cəmiyyətdə hər kəs həm öz həyatını, həm də ümumilikdə cəmiyyətin həyatını yaxşılaşdıra bilsin.

Qədim yunan filosofu Demokrit deyirdi ki, onun üçün azadlıq köləlikdən nə qədər yaxşıdırsa, demokratik ölkədə yoxsul yaşamaq mütləq hakimiyyət dövründə xoşbəxt həyatdan bir o qədər üstündü. Müasir politoloqların fikrincə, demokratiya cəmiyyətdə elə bir siyasi təşkilatdır ki, xalqa dövlət işlərində iştirak etmə hüququ verir və vətəndaşları real hüquqlar və azadlıqlarla təmin edir.

Bəli, özü-özlüyündə demokratiya çox gözəl şeydir. Xalq özü idarəedən olur. Burada maraqlı cəhət ondadır ki, idarə edən xalq həmdə idarə olunandır. Əslində bu insan övladının tapdığı ən yaxşı idarəetmə metodudur. Amma hər şeyin bir əmması olduğu kimi, bu demokratiyanın da bir əmmasi var.

Bu əmma da ondan ibarətdir ki, nəzəriyyə özünü praktikada göstərmir. Özünü hiperdemokrat hesab edənlər çox vaxt özlərini demokratiyanın əksi olan hiperavtoritar kimi aparırlar. Bu barədə bir qədər sonra. Sizə demokratik dövlətdə məmur necə olmalıdırdan – ondan danışım.

Görkəmli fransız sosioloqu Maks Veber dövlət məmurunun altı xüsusiyyətini sayır. O xüsusiyyəylərdən biri belədir: “dövlət məmuru iş həyatı ilə şəxsı həyatı qarışdırmamalıdır”. Yəni məmur dövlətin ona ayırdığlarını şəxsı mənafeyi üçün istifadə edə bilməz. Çox gözəl nəzəriyyədir. Ancaq demək olar ki, heç bir demokratik ölkədə bu qanun gözlənilmir. Təsəvvür edin hər hansı dövlət məmuru ona dövlət tərəfindən ayrılmış maşınla öz ailəsini istirahətə aparmaq üçün istifadə edə bilməz. Əlbəttə ki, bunu təsəvvür etmək çox çətindir. Çətindir, ancaq mümkündür. Yadıma çoxdan oxuduğum bir şey düşdü.

Bir gün bir adam Həzrət Əlidən (ə) hər hansı dövlət işi ilə bağlı məsləhət alır. Həzrət Əli ona məsləhətini verib qurtardıqdan sonra, o adam Həzrət Əliyə şəxsi bir sual verir. Bu vaxt Həzrət Əli ayağa durur və o biri stolun üstündəki şamı gətirib yandırır. Əvvəlki şamı isə keçirir. Kişi təəccüblə Həzrət Əlidən bunun səbəbin soruşur. Həzrət Əli cavabında bildirir ki, bayaqdan biz dövlət işi barəsində söhbət edirik, ona görə də beytül-malın pulundan alınmış və mənə istifadə üçün verilən şamdan istifadə etdik.

«İndi sən mənə şəxsi sual verdin. Mən də öz pulumla almış şamı yandırıb beytül-malın şamını keçirdim».

İş həyatı ilə şəxsi həyatın qarışdırmamağa ən bariz nümunə. Özü də nəzəriyyə yox, əməl.

Yəqin bir az da danışsam, demokratlar məni demokratiya düşməni elan edəcəklər. Mənim isə dediyim odur ki, nəyə görə bəşəriyyət keçmişini unudub yeni-yeni nəzəriyyələr kəşf etməyə çalışır. Halbuki, ən gözəl və ədalətli üsullar artıq 1400 ildir ki, mövcuddur. Faydalanmaq, gündəlik həyatda yaşatmaq gərək…

O gün bir xəbər oxudum ki, Amerika Suriyaya raket zərbələri endirib. Nəticədə 8 dinc sakin həlak olub. Bu da ən demokratik ölkədən ən demokratik adım. Əgər bu cümlədə Amerika və Suriya sözlərinin yeri dəyişik olsaydı yəqin ki, BMT-nin növbədənkənar səkkiz iclası keçiriləcək, NATO dünyada fövqəladə vəziyyət elan edəcəkdi. Amma hədəf suriyalı dinc sakinlər olduğu üçün heç kim ağzını açıb bir kəlmədə danışmır…

Bütün bu deyilənləri fikirləşəndə başa düşürəm ki, demokratiyadan danışanlar demokratiyaya ən az sadiq olanlardar. Sadəcə, gözdən pərdə asmaq, avtoritar mahiyyətini gizlətmək üçün çox danışır…
Xəqani Səfərov
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası
«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyici

Ünsiyyət və biz

“Ünsiyyət” ərəb sözü olub, “üns” sözündən götürülmüş və əlaqə qurma, fikir-məlumat mübadiləsi, obyekt və subyekt arasında rabitə və s. mənalarına gəlir. Hər bir insan fitrətən ünsiyyət qurmağa meyllidir. Bəzi psixoloqlara görə insanlar məhz tələbatları və ehtiyacları ucbatından ünsiyyət qururlar, bu tələbat istər mənəvi olsun, istərsə də maddi.

Müəyyən araşdırmalar aparan mütəxəssislərə görə isə insanın həyat keyfiyyətinin daha yüksək olması cəmiyyətdə ünsiyyət vasitələrinin çoxluğu və ya azlığı ilə ölçülür. Onların fikrincə ünsiyyət nə qədər çox olsa, informasiya və bilik mübadiləsi nə qədər sürətlə artsa, insanlar arasında yaranan əlaqələr nə qədər geniş və çoxölçülü olsa, cəmiyyətlər bir o qədər də çox inkişaf edər.

Hesablamalara əsasən insan gün ərzində ona lazım olan 100% enerjinin 10%-ni qidadan, qalan 90%-ni isə ünsiyyətdən alır. Bəs görəsən hamı ilə ünsiyyət bu 90%-i bərpa edə bilirmi? İnsanın ünsiyyət çevrəsi bir neçə istiqamətə yönəlikdir: ətrafda olan insanlarla ünsiyyət, Yaradanla ünsiyyət və insanın özü ilə ünsiyyət.

Ətrafda olan insanlarla ünsiyyət haqqında müxtəlif fikirlər söylənilmişdir. Bəzi düşüncələrə görə ünsiyyət insanın xarakterindən asılı olaraq mümkün ola bilir. Bu cür düşüncənin nümayəndələrinin fikrincə elə insanlar var ki, qarşıdakı insanla daha tez ünsiyyət qurmağı bacarır, amma elələri də var ki, bu onlar üçün elə də asan iş deyil. Bunu da bir çox yöndən – bəzi komplekslər, bioenerjidəki aura yetərsizliyi və s. ilə izah edirlər.

İnsanın özü ilə ünsiyyəti isə vicdanı ilə, batini aləmi ilə üzləşməsidir. Təsadüfi deyil ki, bir səhvi olanda daxilən mənəvi iztirab çəkir. Amma bəzi hallarda ondan qaçmaq istəyir, sanki vicdanının səsini eşitmək belə istəmir. Bu zaman isə ona yalnız səmimiyyəti kömək edə bilər.

Yaradanla ünsiyyət isə insanın həyatının bütün sahələrinə sirayət edən bir məhfumdur. 90% enerjinin içində dominantlıq təşkil edən hissə məhz Allahla olan ünsiyyətdir. Bu ünsiyyətin də nə qədər yüksək dərəcəli olması insanın Allah qarşısında səmimiyyətindən asılıdır.

Bəzən insanı, xüsusən son dövrlərdə, depressiyalar, stresslər bürüyür. Bu zaman insanı səhrada susuz qalmış bir kəsə bənzətmək olar ki, gözü hər yerdə suyu axtarır. İnsanın bu halını onun həqiqi həmdəmindən uzaq düşməsi kimi izah etmək olar. Qəlbi Allaha təslim nəticəsində iman nuruyla dolarsa, artıq onun üçün çətinliklərə sinə gərmək, insanlarla ünsiyyətə girmək elə də çətin olmayacaq, indi daha çox güzəştə gedəcək, ətrafdakılarla daha çox mehriban olacaq. Necə ki «Fatir» surəsinin 10-cu ayəsində buyrulur: “Hər kəs izzət istəyirsə, (bilməlidir ki) bütün izzətlər Allahın yanındadır. Pak söz (lə iləhə illəllah) Allaha doğru yüksəlir və saleh əməl (isə) onu (daha da) yuxarı aparır”.

Mubarək hədislərimizdə də buyrulmuşdur ki, hər kim Rəbbi ilə öz arasını düzəltsə, Rəbbi də insanlarla onun arasını düzəldər.

Rəbb ilə ünsiyyət mənəviyyatın yüksəlməsi, qəlbin aramlıq tapması, yaradılışın həqiqətini anmaq, insanın bütün varlığı ilə Allaha yönəlməsi, daha nələr, nələr deməkdir. Bu ünsiyyət üçün də Allah Təala vasitələr qərar vermişdir ki, hər gün vacib namazlar, dualar, münacatlar və növbənöv ibadətlər hamısı bu qəbildəndir.

Zemfira Nəsrullayeva
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası

«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi

İnsanlar hara tələsirlər?

Ətrafımızda olan insanlar daima qaçhaqaçdadılar. Həmişə harasa tələsirlər və gecikirlər. Hamı vaxt azlığından şikayətlənir. Amma nəyə tələsirlər?

Nəyin ardınca qaçırlar? Gündəlik evə çörək pulu gətirmək, yemək və yatmaq üçünmü? Öz nəfsani arzu və xəyallarını gerçəkləşdirə bilmək üçünmü? Çox təəssüf ki, insanlarının çoxunun həyat qayəsi, məqsədi məhz elə bunlardan ibarətdir. Bəlkə də buna səbəb iqtisadi problemlər və çətin yaşayışdır? Yox! Bu əsla insanın təfəkkürünə, özünü tanıma və Yaradanını tanımağa, ona qulluq etməyinə mane ola bilməz. Bunlar əslində özümüzün özümüzə uydurduğu bəhanələrdir. Bu bəhanələr bizi həqiqətlərdən ayırır və daha bir yalana, faniyə dalıb qəflət burulğanında boğulmağımıza səbəb olur.

İnsanlar bu gün özləri ilə, Rəbbləri ilə söhbət etməyə 10 dəqiqə belə vaxt tapmırlar və ya vaxt ayırmaq istəmirlər və ya qorxurlar… Özləri ilə hesabatdan qorxurlar, məsuliyyətlərdən qaçırlar. Çox acınacaqlıdır ki, insanların əksəriyyəti müsafir olduqları yerdə elə məskən salıblar ki, sanki öz evlərinə bir də qayıtmayacaqlar. Sanki qayıdarkən heç bir şey aparmayacaqlarını bilmirlər! Sanki bütün şeylərini onun rifahı, tətmini üçün etdikləri cisimlərinin bir gün torpağa qarışıb, qurda-quşa yem olacaqlarını bilmirlər. Sanki gözlərinin önündə apaydın sərilən həqiqət səhnələrini görmürlər! Bəs niyə insan bu qədər həqiqətləri bilə-bilə hələ də qəflətdədir və hələ də özü üçün uydurduğu “mühümlər”lə ciddi-ciddiyə məşğuldur?!

İnsanlar daha çox mənfəət əldə etmək üçün bütün fürsətlərdən yararlanırlar, ancaq axirət azuqəsi hazırlamaq üçün hələ də tələsmirlər. Hələ də fikirləşirlər, hələ də yaxın gerçəyin uzaqlığına inanırlar. Yaxşıdan çox pisə, əbədidən çox ötəriyə, həqiqətdən çox illuziyaya, aqibətdən çox dünyaya tələsirlər. O dünya ki, oyun-oyuncaqdan ibarətdir. İnsan isə yaradılışının bir qayəsini unudub, dünyanın ötəri nemətləri ilə, bər-bəzəkləri ilə başını qatmışdır.

“Dünya həyatının zahirini bilirlər, ancaq axirətdən isə qafildirlər” («Rum» surəsi 7)

Dünya - həyatın görünən tərəfidir. Doğulub, boya-başa çatmaq, yemək, içmək, pul qazanmaq, komfortlu həyat sürmək, ev, maşın sahibi olmaq üçün hər yola baş vurub çalışmaq və bir gün də ölüb getmək. Məgər dünya elə bunlardan ibarətdir?! Allah Təala dəfələrlə və israrla öz kitabında “Məgər onlar özləri-özlərində fikirləşmirlər ki, Allah yeri və göyləri, onlar arasında olanları ancaq haqq olaraq və müəyyən müddət üçün yaratdı”. (Rum 8)

Biz dünyanın batinini bilməliyik və bilməliyik ki, həyat təkcə nəfsani arzularımızın tətminedici hədəfi deyil. Dünya həyatının batini axirətdədir və hər bir əməlimizin ardında axirət məfrukəsi olmalıdır. Həyat insanı öz zahiri bər-bəzəyi ilə Allahdan uzaqlaşdıra bilər, iblis insanın gözünə nələrisə ğaş-ayaq göstərə bilər. Amma unutmaq lazım deyil ki, iblis müttəqilərə yaxınlaşmır. Çünki hər dəfə hiyləsinin boşa çıxdığını görəndə həmin insanın Allaha bir mərətəbə daha yaxınlaşdığının şahidi olur.

Əslində isə dünya bizim üçün Allaha çatmaq yoludur, əbədi səadəti, həqiqi eşqi tapmaq yoludur.

Bir gün hamı oyanacaq, hamı qəflət yuxusundan ayılacaq, hamı dünyanın iç üzünü tanıyacaq! Amma artıq gec olacaq. Artıq geriyə dönməyə nə bir yol, nə də bir fürsət olacaq. Yalnız etdiklərimizlə baş-başa qalacağıq və o gün heç bir peşmançılıq da fayda verməyəcək.

Bizim bu qədər gerçəklikləri görməməyə heç bir haqqımız yoxdur. Biz həqiqətə tələsməliyik! Biz Haqqa tələsməliyik!

Pərvin Nəsirova
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası
«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi

Viran qalan İçərişəhər…

İçərişəhər-hər küçəsi doğma, məhrəm.

İçərişəhər-hər tinində mübariz insanlar hənirtisi.

İçərişəhər mənəviyyat, əxlaqla yaşamış bir toplumdan qalan miras.

1-2 saata piyada dolaşa bilinəcək bir şəhərdə vaxtilə 28 məscid, 28 hamam, 28 mədrəsə mövcud olub. Karvansaralar, kitabxanalar bu balaca şəhərin tarix səlnaməsinin canlı şahidləridir. Müqayisə üçün deyək ki, Bakı şəhərində İçərişəhəri istisna etsək, 20-yə yaxın məscid var. Bu qədər genişlənən, böyüyən, inkişaf edən – iki milyondan çox əhali yaşayan şəhərin dindar kəsiminin statistik göstəricisi çox şeydən xəbər verir.

Əslində nədənsə İçərişəhəri düz danışdığına görə qolları qandallanan dustaq obrazı kimi görürəm. İşərişəhər – deyəsən bir zamanlar ər igidlərin qoruduqları qala divarları düşmən əlinə keçib. Əsrin əvvəllərində yaşayan xalqın əxlaq təcəssümü olan şəhər qala qapılarını yalnış cameənin üzünə açıb. Düşmən şəhəri aldıqda ilk işi o şəhəri yerlə yeksan etmək olurdu. İlk hədəfləri tarixlə bağlı məlumatlar, abidələr və onları yada salan hər hansı bir şeyləri məhv etmək olurdu. Dünyada əlləri üstə qorunan abidələr burada ayaq altda tapdanır. Elə bil əski dillə desək gavurlar şəhərı zəbt edib, qiymətli nəyi varsa talan edirlər. Onsuz da ermənilər Şuşada, Xankəndində daşı daş üstündə qoymayıblar və bizim məmurlar bütün tribunalardan düyaya «tariximiz talan olunur» - deyə car çəkillər. Orada pis olan bir şey şəhərin mərkəzində məqbulmu olur? Deməli bu vandallığı bizim məmurların etməsi işə başqa don geyindirir? Pis hər yerdə pisdir, əslində öz etməyimiz pisliyin şiddətini artırır.

Sizə bir şey deyimmi? Mənə elə gəlir ki, bizim tarixi, ədəbi, memarlıq irsimizə laqeyd olan, onlarda yalnız şəxsi mənfəət görən ünsürlərin gözəlliyin həqiqiliyindən xəbər-ətəri yoxdur. bu insanlar tarixi abidəyə satılası «obyekt» kimi baxır. Amma bu vücudi qaragünlər ömürlərini hədər-hədər yandırdıqca, tariximizin nişanələri də real məhvolma təhlükəsi ilə üz-üzə qalıb…

Mətləb Həmzəli
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası

«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi

вторник, ноября 11, 2008

İslamda ailə

Bəhsimizi Quran ayəsi ilə başlamaq istəyirəm: "Aranızda olan subayları, saleh qullarınızı və kənizlərinizi evləndirin! Əgər onlar yoxsuldurlarsa, Allah öz fəzl kərəmi ilə onları varlı edər. Allah geniş rəhmət və elm sahibidir". («Nur» surəsi, ayə 32)

İslam insanları o baxımdan evliliyə dəvət etmişdir ki, onu həyatın sutunu hesab edir və evliliyin əhəmiyyətinə təkid edir. Qurani-Kərim bu nöqtəyə işarə etmişdir ki, evlilik yaşayışımızın ilahi vacibatı sayılır və insan da gərək bu sünnətə əməl etsin. Və bu sünnət, insan fitrətinin yoğrulduğu ruhani aləminin tam kamilləşməsi üçün bir yoldur. Allah bu sünnətə "cütlük" ifadələri ilə işarə etmişdir, bunu ayələrdə nəzər salaq: "Və hər şeydən cüt yaratmışıq. Ola bilsin ki, ibrət alasınız". («Zariyat» surəsi, ayə 49.)

Allah insanın da yaranmışların biri olduğunu vurğulayaraq, bildirir: "Allah sizi torpaqdan sonra nütfədən yaratdı, sonra isə cüt-cüt etdi". (Fatir surəsi,11).

Bu ayədən göründüyü kimi Allah hər bir canlı kimi insanı da cüt-cüt, yəni bir kişi və bir qadından yaratmışdır. Ayələrin əksəriyyətində də bunu dəfələrlə vurğulayaraq, insanların məhz tam kamilliyə çatmasında evliliyin necə mühüm rol oynadığını bildirmişdir. Evliliyin necə vacib olduğunu Peyğəmbərimizdən (s) gələn hədislərdə də bir daha hiss etmək olar:

1. «Evlilik mənim sünnətimdir və hər kim ki, bu sünnətdən üz döndərsə, məndən deyildir».

2. «Allah yanında İslam üçün heç bir tikili, evlilik kimi daha sevimli deyildir».

3. «Hər kim ki, evlənir, dinin yarısını əldə etmiş kimidir, deməli Allahdan o biri yarısına görə çəkinməlidir».

Evlilik ruzidə xeyr-bərəkətə səbəb olur. Belə ki, Allah buyurur: "Əgər onlar yoxsuldurlarsa, Allah öz fəzl kəraməti ilə onları varlı edər. Allah geniş rəhmət və elm sahibidir".

Eyni zamanda hədislərin birində deyilir ki, İshaq ibn Əmmar İmam Sadiqə (ə) ərz edibdir ki, bu düzdürmü ki, bir nəfər Həzrət Peyğəbərin (s) yanına gəlib kasıblığından şikayət etmişdir və o Həzrət (s) də ona evlənməyi əmr etmişdir və bunu üç dəfə təkidlə ərz etmişdir. İmam Sadiq (ə) ona buyurdu: "Bəli, düzdür". Sonra İmam(s) buyurmuşdur: "Ruzi həyat yoldaşı və ailə ilə bir yerdə gəlir".

Ailə qurmuş şəxs ailəsinə qarşı məsuliyyət hiss edərək öz fəaliyyətini artırır və bu yolla onun işə olan enerji və qüvvəsi dəfələrlə artır və iqtisadi imkanlarını genişləndirərək, həyat mühitini yaxşılaşdırmağa başlayır. Ona görə də Allah-Təala yoxsulluq üzündən evlənmək istəməyənlərə bildirmək istəyir ki, məgər hər kim ki, bu yola qədəm qoyub, Allah ruzilərində onlara kömək etməyibdirmi? Onların bu qədəmi həm cəmiyyətə və həm də islama xeyr verəcəkdir. Belə ki, həzrət Peyğəmbər (s) hədislərin birində belə buyurub: «Övlad arzusunda olun, çünki Qiyamət günü mən ümmətimi başqa ümmətlərdən çox görmək istəyirəm».

Evliliyin insanların vücudi ehtiyacları kimi, ruhu ehtiyaclarını da təmin etdiyini Quranın işarə etdiyi bu ayədə görmək olar: "Və Onun qüdrət nişanələrindən biri də ünsiyyət yaratmağınız üçün sizə zövcələr yaratmasıdır. Onlarla sizin aranızda dostluq, məhəbbət və mərhəmət yaratdı. Həqiqətən, bunda anlayıb düşünən qövm üçün böyük ibrətlər vardır".

Bu ayədən göründüyü kimi ilahi, sizlərin özündən sizin üçün cütlük yaratmışdır ki, onların yanında rahatlıq tapasınız və sizin aranızda mehribanlıq və dostluq qərar vermişdir. İnsan evlilik zamanı öz ruhi ehtiyacını həyat yoldaşına olan dostluq və məhəbbət yolu ilə təmin edir. Və bu Quran ayəsi dərin mənaya malikdir və həyat yoldaşının "özündən" başqası olduğu, lakin onsuz kamala çatmağın mümkün olmadığını vurğuladığı açıq-aydındır. Məhəbbətin özü isə fiziki ehtiyacdan irəli gələrək insanın mənəvi ruhi ehtiyacını mehribanlıq və rəhmət hissləri ilə təmin edir. Və bu dostluq və səmimi məhəbbətin hasili isə saleh övladlar olur və ailəyə istilik və şənlik gətirir. Bu valideynlərin məsuliyyətini artıraraq, həyatın çətinliklərini çiyin-çiyinə həll etməyə kömək edəcək.

Evliliyin hikmətini vurğulayan Peyğəmbərdən (s) gələn hədislərə müraciət edək:

1. «Allah dərgahında İslamı abad edən evlilikdən daha sevimlisi yoxdur».

2. «O kəs ki, istəyə Allahla pak və pakizə halda görüşün, gərək həyat yoldaşı seçsin».

3. «Evli insanın iki rükətli namazı subay adamın gecə namazlarından və gündüz tutduğu orucdan daha üstündür».

Hədislərdə o kəslər ki, evlənə bildikləri halda evlənmirlər – çox pislənir və məzəmmət olunurlar. O cür insanları İslam dinində naqis, imanında süst kimi qiymətləndirirlər. Peyğəmbərimizdən (s) hədis vardır ki, cəhənnəm əhlinin çoxu bu kimi insanlardır. Və başqa hədisdə yenə bu kateqoriya haqqında Peyğəmbər (s) buyurur ki, sizlərin içində ən pislərinizdirlər.

Ailə qurmamaq insan nəslinin məhvinə gətirib çıxara bilər. Məgər hər insan saleh övlad istəmir? Məgər hər bir insan öləndən sonra geriyə yaxşı işlər görəcək və arxasından rəhmət oxuyacaq nəsl istəmir?
Nigahın hökmlərinə nəzər salaq

İmam Cəfər (ə) nəql edir: «Bir qadın Həzrət Peyğəmbərin (s) yanına gəlir və deyir ki, məni evləndir». Peyğəmbər(s) soruşur: «Hansı kişi bu qadınla evlənmək istəyir?». Kişilərdən biri ayağa qalxaraq ərz edir ki, «mən, ey Allahın Peyğəmbəri!». Peyğəmbər (s) mehriyyəni soruşanda o şəxs yoxsul olduğunu bildirir. Peyğəmbər(s) soruşur: «Qurandan yaxşı bildiyin bir şeylər varmı?». O şəxs cavab verir ki: «Bəli». Və Peyğəmbər (s) buyurur: «Mən sizi biri-biriniz ilə nigahla bağlayıram, bir şərtlə ki, (mehriyyəsi) Qurandan yaxşı bildiklərini həyat yoldaşına öyrədəsən».

Başqa bir rəvayətdə Həzrət Əlidən (ə) nəql olunur ki, o, bir qadından soruşur: «Sənin böyüyün və ya tabe olduğun kimsə varmı?». O qadın buyurub ki, «bəli, onlar mənim qardaşlarımdır». Həzrət (ə) onlara buyurur: «Mən burada olanların şahidliyi ilə bu qızı bu oğlana öz malımdan olan dörd yüz dirhəm qarşılığında nigah bağladım».

Beləliiklə, hədislərdən göründüyü kimi, nigah vacibdir və bu ərlə arvadın müştərək həyatının halal olmasına səbəb olan vacibatdır. Və bu əqd ya qadın, ya da onun vəkili, kişi və ya onun vəkili arasında bağlanır. Bu Quran ayəsi misalı kimi: "Bir halda ki, sizin həyat yoldaşlarınız nigah vaxtı sizinlə möhkəm rabitə ilə bağlanmışlar".

Nigahı bağlayan şəxsin də bəzi şəraitdə olması vacibdir. O şəxs baliğ və aqil olmalıdır. İstər özü üçün nigah bağlasın, istərsə də başqası üçün. Buna görə uşaq və ya dəli ilə nigah bağlanması etibar qazanmır.
Bəs mehriyyə necə, onun haqqında məlumatımız varmı?

"Arvadların mehriyyələrini könüllü şəkildə verin! Əgər onlar sizə bir şey bağışlasalar, onu nuşi-canlıqla yeyin". («Nisa» surəsi, ayə 4).

«Ey iman gətirənlər! Arvadlara zorla varis olmağınız sizə halal deyildir. Onlar açıq-aşkar pis bir iş görməyincə onların özlərinə verdiyiniz şeylərin bəzisini qaytarıb almaq məqsədilə onlara əziyyət verməyin! Onlarla yaxşı rəftar edin! Onları xoşlamırsınızsa, bilin ki, bir çox xoşlamadığınız şeylər var ki, Allah onda çoxlu xeyir-bərəkət qərar vermişdir!». («Nisa» surəsi, 19).

Bu şərif ayədən başa düşmək olur ki, kişi mehriyyəni sədəqə kimi deyil, hədiyyə və bəxşiş kimi verməlidir və heç vaxt da onu geri almağa tamah etməməlidir. Mehriyyə ilə ücrətin fərqi odur ki, mehriyyə hədiyyə sifətində verilən sədəqədir.
Bəs nəfəqə haqqında nə bilirik?

"Onların(anaların) layiqincə yeməyi və geyimi uşaq sahibinin (atasının) öhdəsinədir". («Bəqərə» surəsi, 233).

Bu ayədən göründüyü kimi, ailə nəfəqəsi atanın boynundadır və ata da onu layiqincə, ürfdə qəbul olunacaq həddə ödəməlidir. Ona görə də əgər ata varlıdırsa, ailəsini də öz var-dövlətinə şərik etməlidir, ancaq əgər məhdud imkana malikdirsə, Allah ona verdiyindən ailəsinə verməlidir. Ona görə də ailənin idarə olunması kişinin çiyinlərinə düşür, çünki bunda böyük bir hikmət vardır. Belə ki, ən yaxşı kişi o kişidir ki, ailəsinin ehtiyaclarını ödəyə bilir və ailəsini yaxşı idarə edə bilir, və ən yaxşı arvad isə o qadındır ki, ərinin dediklərini edər, övladlarını və malını hifz edə biləndir.

Həzrət Peyğəmbərdən (s) hədis var ki, hər kim bazara gedə və ailə üzvləri üçün hədiyyə ala, yoxsul insanlara sədəqə verməyə bərabərdir və hədiyyəni əvvəl qızlara, sonra oğlanlara versə və qızı şad etsə İsmayıl övladlarından olan əsirləri azad etmiş kimi olar.

Əziz Peyğəmbərdən (s) nəql edilən digər hədisdə bildirilir ki, əgər qadın ərinin icazəsi olmadan evdən çıxırsa, qayıdana qədər ona nəfəqə düşmür.
Xoşbəxt islami ailə qurmaq necə olur?

Ərlə arvadın münasibətlərini yaxşı şəkildə necə qaydaya salmaq olar?

Bu suallara cavab vermək üçün Quran ayələrinin dərinliklərinə enək. Ərlə arvadın arasındakı bağları dini baxışlar əsasında beş qismə bölürlər.

1- Qadın kimdir və onunla necə dostlaşmaq olar və onu necə müdafiə etmək olar?

Bu elə suallardır ki, onlara ayələrin dərinliklərinə vararaq, cavab tapa biləcəyik.

2- Nigah Allahın tövsiyəsi və Peyğəbərin sünnətidir. İslam evliliyə kömək edəcəyini tövsiyə edir.

3- Ücüncü qismdə ərlə arvadın münasibətləri hüquq üzərində qurularaq, kişinin ailə başçısı olduğunu məlumat verir.

4- Dördüncü qismdə Allah ərlə arvadın bir-birilə yaxşı münaibətdə olmağını əmr edir.

5- Və axırıncı qismdə ailənin mali hüquq məsələlərinə aid olan ayətlər gəlir. Qadınlar əldə etdiklərindən kişilər kimi faydalana bilərlər və kişilərə halal edilmir ki, qadından zorla nə isə almaq istəsin.

Buna aid Quranı Kərimdə gələn ayələrə diqqət edək.

"Qadınlar, övlad, qızıl və gümüşdən toplanmış mallar, nişanlı nəcib atlar, mal-qara və əkin yerləri kimi insanın nəfsən sevdiyi şeylər insanlar üçün bəzənilmişdir, lakin bunlar dünya həyatının matahıdır. Daha gözəl qayıdacaq yer isə Allah yanındadır". («Ali-İmran» surəsi,14).

Bu ayədən göründüyü kimi, arvadını sevmək insan fitrətinin qərizələrindən biridir və hər kim ki, bu sevgiyə müxalif olsa, öz fitrəti ilə müxalif olmuş olar. Bu sevgi Allaha və Qiyamət gününə iman hüdudunda olmalıdır və bu məhəbbət möminin İlahiyə və əməli salehlərə olan məhəbbətinə qalib gəlməməlidir. Və yaxşı mömün qərizəli məhəbbət ilə Allaha olan məhəbbətini birləşdirməlidir.

"Ey insanlar! Sizi tək bir nəfsdən (Adəmdən) yaradan və ondan da zövcəsini (Həvvanı) yaradan və onlardan da bir çox kişilər və qadınlar törədib yayan o Rəbbinizdən qorxun! Qorxun o Allahdan ki, bir-birinizdən hər ehtiyacınızı onun adı ilə istərsiniz və qohumlardan əlaqənizi kəsməkdən qorxun! Şübhəsiz ki, Allah sizə nəzarət edəndir". (Nisa surəsi,1).

Bu ayədən göründüyü kimi qadın kişidən yaradılmışdır və onlar biri birlərini tamamlayırlar, elə buna görə də kişinin qadına və qadının da kişiyə ehtiyacı vardır. Ər-arvad əlaqələri və həmçinin qohumluq bağları Allaha xatir möhkəm saxlanmalıdır və orada İlahi hüquqlar nəzərə alınmalıdır.

"Ey iman gətirənlər! Heç bir qovm bir qövmü məsxərəyə qoymasın, ola bilsin ki, bunlar onlardan (məsxərəyə qoyanlardan) daha yaxşı olsunlar. Qadınlar da digər qadınları məsxərəyə qoymasınlar, ola bilsin ki, bunlar onlardan daha yaxşı olsunlar. Bir-birinizə eyb tutmayın! Bir-birinizi pis ləqəblərlə çağırmayın! İman gətirəndən sonra fasiq olmaq adını tutmaq belə necə də pis addır. Hər kəs tövbə etməmişsə, bilsin ki, onlar zülmkardırlar". («Hucərat» surəsi, 11).

Bu ayədən isə belə başa düşmək olur ki, qadın və kişi gərək biri-birini məsxərə etməsinlər və ola bilsin ki, həmin məsxərə edən şəxs elə məsxərə olunmalıdır.

"Əgər bir qadın öz ərinin pis rəftarından və ya ondan üz çevirməsindən qorxsa, qadın öz haqqından keçməklə aralarında sülhü bərqərar etməlidir, sülh daha yaxşıdır. Əslində nəfslərdə qısqanclıq həmişə mövcuddur. Əgər gözəl rəftar edib təqvalı olsanız bu sizin üçün daha yaxşıdır. Şübhə yoxdur ki, Allah sizin etdiklərinizi bilir". («Nisa» surəsi, 128).

Ərlə arvad münasibətlərindəki münaqişələri həll etmək üçün yaxşı olar ki, hər iki tərəf anlayışlı olsun. Allah hər iki tərəfə tövsiyə edir ki, yaxşılığa doğru addım atmaq istəməyən tərəf hirsin, paxıllığın ona qalib gəlməsinə bərabərdir. Bu məsələlərdə təqva, şəri əhkamlara riayət etmək həmin təbii qaydadır ki, evlilikdə hakim olmalıdır. Və bu da o cür hadisələrin bir daha təkrar olmamasına zəmanət verir. Qadın gərək bilsin ki, onun yeri ərinin yanındadır və münasibətlərin müsbət tərəfə həll olunması üçün güzəştli olmalıdır. Təbii ki, evin kişisi də güzəştlilik məsələsində birinciliyi göstərməlidir.

İslam uşaqları insan səadətinə səbəb olan Allahın bəxş etdiyi gözəl nemətlər kimi görür. İmam Muhəmməd Baqirdən (ə) hədis var ki, kişinin səadəti ondadır ki, əxlaqı, təbiəti və sifəti ona oxşar övladlara sahib olsun.

İmam Əli (ə) buyurub ki, nə vaxt ki, Allah bəndəsi üçün xeyir arzu etsə, onu öldürmür ki, övladlarını ona göstərsin. Mömin gərək layiqli və saleh övladlara ehtiram göstərsin və hədisdə deyilir ki, layiqli övlad güldür, özü də behişt gülüdür.

İnsan yoxsulluq üzündən övlad dünyaya gətirməkdən çəkinərsə, Allah bunu bəyənməz. Belə ki, Bəkir ibn Saleh İmam Əliyə (ə) belə məktub göndərir ki, arvadım beş ildir ki, yoxsul olduğumuz üçün uşaq dünyaya gətirmək istəmir. Sizin nəzəriniz bu məsələyə necədir?

Həzrət ona belə cavab yazmışdı ki, uşaq dünyaya gətirin, onun ruzisini Allah verir.

İslam qız övladı dünyaya gətirməyi Allahdan istəməyi tövsiyə edir. Peyğəmbər(s) buyurub: «Ən yaxşı övladlar qız övladlarıdır, onlar lətifdirlər və bərəkət və övladları onlar dünyaya gətirirlər».

İslam qız övladlarının istənməməsini pis qarşılayır. İmam Sadiq(ə) buyurub: «Qız övladları həsənədirlər, oğlan övladları nemət. Həsənəyə görə Qiyamət günü hədiyyə veriləcək, nemətə görə isə sorgu-sual olacaq».

Başqa hədisdə isə Peyğəmbər (s) buyurub: «Allah qadınlara qarşı kişilərdən daha çox məhəbbət və lütf göstərir və kişi öz məhrəmini o dərəcədə şad etmir, nəinki Qiyamət günü Allah onları sevindirəcək».

Övladı olmayanların Allahdan necə dua edəcəkləri haqda gələn rəvayətdə deyilir ki, Haris Nəzri Əbu Abdullaha (ə) ərz edir ki, mən elə qövmdənəm ki, o, dağılmışdır və mənim övladım yoxdur. Həzrət (ə) buyurur: «Səcdəyə gedən zaman bu cür dua et: İlahi öz tərəfindən mənə yavər göndər, İlahi! Məni tək qoyma ...»

Başqa bir hədisdə İmam Sadiq (ə) övlad istəyənlərə istiğfar etməyi məsləhət görərdi.
Bəs övlada ad qoyma ədəbi necədir?

İslam buyurur ki, övlada anadan olmamışdan qabaq ad qoymaq lazımdır. Əmirəl-möminin (ə) buyurur: «Övladınız dünyaya gəlməmişdən qabaq ona ad qoyun…». Dünyaya gəlməmişdən qabaq ölən övlada da ad qoymaq lazımdır, çünki Qiyamət günü görüşəndə atasına deyəcək ki, sən mənə ad qoymamısan. Həzrət Peyğəmbər (s) Möhsinə dünyaya gəlməmişdən qabaq ad qoymuşdu.

Müstəhəbdir ki, övladınıza yaxşı adlar qoyasınız, bu atanın övladına etdiyi ilk yaxşılıqdır. İmam Əlidən (ə) hədis vardır ki, kişinin övlada etdiyi ilk yaxşılıq onu yaxşı adla adlandırmasıdır, deməli sizlərdən hər biriniz övladlarınız üçün yaxşı ad qoyun. Cahil ərəblərdə övladları çirkin adlarla adlandırırdılar. Əhməd ibni Əşim İmam Rzadan (ə) soruşur ki, niyə ərəblər övladlarına it, pələng və bunun kimi heyvanların adlarını övladlarına qoyurlar? Həzrət buyurub: ərəblər döyüşsevən xalq olub və övladlarının adları ilə düşmənlərini qorxutmaq istəyirdilər.

İmam Baqir( ə) ən yaxşı adların peyğəmbərlərin adlarının olduğunu buyurur. Buna əsasən Əbdurrəhman, Əbdulkərim, Abdullah, Muhəmməd, İbrahim, Nuh, İsa, Musa və sair ən yaxşı adlardan sayılır.

Müstəhəbdir ki, oğlan övladlarını 7 gün Muhəmməd adlandırasan və sonra əgər istəsən adını dəyişə bilərsən. Həzrət Peyğəmbərdən (s) hədis var ki, kimin ki, üç oğlu ola və onlardan birinə mənim adımı verməyə mənə hörmətsizlik etmiş olar.


Uşaqların dini tərbiyəsi haqqında nə bilirik?

İslam, övladların insan səadətinə səbəb olmasını söyləyir və İmam Baqirdən (ə) hədis vardır ki, kişinin səadəti öz əxlaqına, təbiətinə, sifətinə oxşar övladlarının olmasıdadır.

İslam övladlarına yaxşı rəftar etməyi tövsiyə edir və onlara məhəbbət və şəfqət göstərməyi sifariş edir və onlara verilən vədlərə əməl etməyi söyləyir. Peyğəmbərdən (s) gələn hədisdə deyilir: «Uşaqları sevin və onlara rəhm edin və onlara verdiyiniz vədlərə əməl edin».

İmam Sadiqdən (ə) gələn hədisdə deyilir: «Allah öz bəndəsinə övladına göstərdiyi çoxlu məhəbbətinə görə rəhm edər».

Peyğəmbər (s) övladları tez-tez öpməyə təşviq edərdi və bu o zaman oldu ki, bir kişi onun yanına gələrək ərz etdi: Mən heç vaxt övladımı öpməmişəm və o gedəndən sonra Peyğəmbər (s) buyurdu: «Bu kişi mənim yanımda olan cəhənnəm əhlindəndir».

Peyğəmbərdən (s) gələn başqa hədisdə deyilir ki, hər kim ki, öz övladını öpər, Allah onun üçün həsənə yazar.

Peyğəmbər (s) bir kişini görür ki, oğlunun birini öpür, o birisini yox. Peyğəmbər (s) ona buyurdu: «Onlarla bərabər rəftar etmirsən».

Bir gün bir kişi Həzrət Peyğəmbərin (s) xidmətinə gələrək ərz etdi: «Ya Rəsulallah, övladımın mənim üzərimdəki haqqı hansılardır?» Peyğəmbər (s) buyurdu: «Ona yaxşı ad qoy və onu cəmiyyətdə bəyənilmiş məqama çatdır».

Atanın oğluna yaxşılığı gələcəkdə oğlunun ataya yaxşılığı sifətində qayıdacaqdır. Peyğəmbər (s) buyurmuşdur: «Allah o insana rəhm edər ki, övladına ona yaxşılıq etməkdə kömək edər». Dedilər: «Övladına onun özünə yaxşılıq etmək üçün necə kömək etmək olar?». Buyurdu: «O şey ki, onun əlindən gəlir, onu qəbul edər və o şey ki, mümkün deyil onun üstündən keçər və onu yorulmaması və onu pis vəziyyətdə qoymamasıdır».

İslam tərbiyə üçün üç mərhələ müəyyən etmişdir və hər mərhələ 7 ildir. İmam Sadiq (ə) buyurur: «Uşaq yeddi il oyun oynar və yeddi il savad və Quran öyrənər və yeddi il halal və haramı öyrənər».

Həzrət Peyğəmbər (s) buyurur: «Hər kim övladını öpsə, onun üçün bir həsənə yazar və hər kim ki, onu şad edər və hər kim öz övladına Quran öyrədər - ata-anasının hər ikisinə zinət əşyası geyindirər, onların parıltısı behişt əhlinin çöhrəsini nurlandırar».

Həmçinin Peyğəmbər(s) buyurur: «Uşaq yeddi il ağadır və yeddi il bəndə və yeddi il vəzirdir və əgər iyirmi bir yaşında əxlaqı və rəftarı yaxşı olarsa, çox yaxşı, əks halda rahat burax və sən Allah dərgahında üzürlü sayılarsan».

İslam dini elmlərin uşaqlara öyrədilməsini zəruri bilmişdir. Əmirəl mömünün İmam Həsənə (ə) vəsiyyətdə buyurur: «... yeniyetmə qəlbi boş torpaq kimidir və hər nə ona səpilsə, onu qəbul edər və ona görə də qəlbin bərk və fikirlərin məşğul olmamışdan qabaq səni tərbiyə etməyi qərara aldım».

Məsumlarımızdan eşitdiyimiz bu gözəl hədislərdən belə nəticə çıxara bilərik ki, övladlarımız Allahın bizə verdiyi ən gözəl nemətlərdir və islam onları sevmək və məhəbbət göstərməyi məsləhət görür. Yeddi yaşına qədər uşağı əmir kimi, yeddi yaşından sonra yeddi il tərbiyə olunaraq, bəndə kimi və yeddi il də ondan sonra vəzir kimi tərbiyə etməliyik. Uşağa məhəbbət göstərilməsinin valideyn üçün Allahın rəhmətinə səbəb olması - hədislərdən çıxan nəticədir. Övladlarımızı sevək və onlara savad verərək, ən ümdə isə Müqəddəs Qurani-Kərimi öyrədək. Bu yolda Allah hər birimizə yar olsun. Amin!

Məşhədi Xanım,

«Dəyərlər»

Bumlar ölkəsində - 8

“Kəmərləri bağlayın, getdik...” cümləsi ilə artıq tanışsız. Elə mən də bu günlərdə məşhur qəzeti əldə etdiyim kimi həmvətənlimin (P.S. hər ikimiz bumlar ölkəsindənik ) yazısını oxuyanda bu cümlə ilə tanış oldum. Amma doğrudan da sual doğura bilər niyə məhz bu cümlənin üstündə dururam? Məqaləni oxuyarkən hər cümlə gözəl vətənimizin (Qeyd – yenə də məşhur vətənimizdən bəhs edirəm, adı başlıqdadı) bir mənzərəsini gətirirdi gözlərimin önünə. Elə bu cümlə də hər anı bumla dolu küçələrimizin sərhəd keşikçilərini, pusquda duranlarını xatırlatdı. Sizə hər an (yəni əgər buna əməl etməmisizsə ) avtomobiliniz “iraq-iraq” bir qəzaya düşərsə qabaq şüşədən 3-4 metr irəliyə bum etməyəsiz deyə şirin-şirin “kəmərlərinizi taxın” deyə məsləhət verən (ilk baxışdan bu şirinliyi hiss etməyə bilərsiz, yəni bir az acı, və ya “şirinlikdən” asılı olaraq bir az zəqqutum kimi də gələ bilər) kimdir?! Hə, yanılmadız, elə məhz bu keşikçilərimizin bir başqa bum dolu sahəsindən danışmaq istəyirəm.

Bu günlərdə Azərbaycanda məişət cihazlarının satışı ilə məşğul olan şirkətlərdən biri kampaniya keçirərək mallarını bir günlük yarı qiymətə, yəni ucuz satdığını elan edir. Doğrudan da əhalimizin daxili impulslarının tez reaksiya verdiyi bir neçə söz varsa, onlardan biri də “ucuz” kəlməsidir. Elə ona görədir ki, axşamlar bizim bazarlar belə bumlayır. Təsəvvür edin biri “axşam bazarı” çığıraraq qarşısına bir ton çəkmə tökür və qiymətini 40 və 50 qəpikdən qoyur. İnanın ki, bir saatdan sonra bircəciyi də qalmayacaq. Kimin nə qədərə gücü çatsa, bir sumka, bir torba alıb aparacaq. Sonra da doyunca bir neçə il istifadə edəcək. Adə, bu camaatı da qınamaq olmur. Zavallı millət nə vaxt bir yaxşı pul gördü ki, bir bahalı malı da alıb geyinsin. Nə isə, qayıdaq mətləbə.

İndi burada da bilmirəm cihazlar mühərriki ilə birgə satılırdı ya eləcə qutusu, onu bilirəm ki, adəti üzrə kimi bir yekə torba götürərək piyada, kimisi də dəmir atını minib tökülüşdü həmin ucuz bolluğa. Hə, məsələ də elə burada idi. Piyadalar bir qırağa, avtomobili olanlar isə sevincək olub maşınlarını bir qıraqda saxlayıb, yollandılar növbə tutmağa.

Onlar öz növbələrində olsun sizə deyim səngərdə pusquda duran keşikçilərdən. Gözünə döndüklərim, arabalarını (evakuatorlar) minərək şığıdılar meydana və başlandı təmizləmə işi. Beləcə vəziyyəti nizama saldıqdan sonra, yığdıqları məmulatları bum dolu mükafatlandırma meydanında yerləşdirmək üçün üz qoydular yola. Burdan oyanasına getməyib, dərhal qayıdıram sevincək insanların yanına. Piyada gələnlərlə yenə işim yox, aldıqlarını bellərinə yükləyib, başladılar münasib avtobus axtarmağa. Avtomobili olanlar isə yüksək bir əhvalla rahatlıq naminə az qalmışdan açar pultunun düyməsini basırlar, amma cavab gəlmir ki, gəlmir. Adama deyərlər ay kişi, sənin axı nəyinə lazım idi, heç olmasa balaca bir maşının var idi də! Piyadaları başa düşürəm ki, “maşının var?”, deyə onlardan soruşanda «yox!» deməsinlər deyə ət və ya paltaryuyan maşın almaq istədilər. Sənə bu lazım idi və ya bu “bolluq” vaxtında sənin axı məişət cihazı nəyinə lazım idi? İndi get mükafatlandırma meydanında bumlan. Özü də bilirsən ki, bu «dar» küçələrdə (küçənin eni yalan olmasın 10-15 metir idi ) dünyada analoqu olmayan sarı xətlər çəkirlər (dünyanın heç bir ölkəsində xüsusi hal olmasa, bu enlilikdə yolun qırağına qadağanedici sarı xətt çəkmirlər), bir bax harda saxlayırsan də! Məsələn, bir məhəlləyə salardın və ya dükanın qapısına sürərdin. Yəgin qorxublar ki, burada da gəlib avtomobilin o yan bu yanından sarı xətt çəkərlər, deyərlər ki, saxlamaq olmazdı. Nə isə, deyilənə görə biz tərəflərdə də yolun qırağında (biz tərəflərdə isə yolun enliliyi yalan olmasın, 20-25 metirdir ) bir kişi ucuz apteklərdən birindən özü üçün ürək dərmanı almaq istəyib. Bir neçə manat qabağa düşdüyündən sevinən kişi avtomobilinə yaxınlaşanda, görüb ki, evakuatora yükləyirlər... Elə buradaca kişinin də ürəyi bum eləyib və keşikçilər də bir bum qırpımında hadisə yerini tərk edərək öz yerlərini tibb keşikçilərinə verib.

Sonda avtomobili olanların nəzərinə: birdən yazı maraqlı gələr də haradasa saxlayıb oxumaq istəyərsiz. Ehtiyatlı olun, bir də gördünüz havadasınız və özünüz qarışıq avtomobiliniz evakuatorun belində bumlanır...

NURAN MİKAYILOĞLU

«Dəyərlər»

“Hollywood”dan “Hərbiwood”a keçid

Hərbi hissədən yeni xəbər var. Onsuz da gündə də olmasa, hər iki gündə bir hərbi hissədən gələn xəbərləri mətbuatdan oxuyuruq. Bir yandan atəşkəs pozulur, bir yandan da özləri özlərini çəkib camaata göstərirlər.

Bu yaxınlarda bir videoçarx yenə bütün ölkəni yerindən oynadıb. Yenə köhnə - əsgər təzə əsgər söhbətidir. Mən bu mövzuda danışmaqdan yoruldum, bunlar “dedovşina” oyunun oynamaqdan yorulmadı ki, yorulmadılar. A kişi, heç olmasa bir dəfə də döyüş hazırlığını çək, ya da kişisənsə, keç düşmən tərəfə, Şuşamızı, Laçınımızı çək gətir, yay onu ölkədə. Bəlkə sənə orden-zad verdilər.

Bir tərəfdən də fikirləşirəm ki, bəlkə, əsgərlərimizə hərbi hissədə silah tutmaq əvəzinə bədii incəsənətlə məşğul olmağı öyrədirlər. Məsələn “kalaşnikov”u skripka kimi necə istifadə etməyi, qranatlardan “jonqlyor”luq etməyi öyrədirlər, tanklarla «formula-1» yarışmağın təlimini keçirirlər. Video operatorluq da bədii incəsənətin bir növüdür də. Bu yazıq əsgərlərə (bəlkə də belə deməklə, o ”dedovşina” oynayan əsgərlərə “kompliment” etmiş olaram) deyilir ki, al oxu bu ssenarini, sonra keç kamera qarşısına. Onlar da hərbi qulluqdadılar da. Zabitlərin dediklərin o dəqiqə yerinə yetirirlər. Demək istədiyim odur ki, bu yazıq əsgərlər (bu ikinci kompliment oldu) sadəcə aktiyordu. Əsl rejissorlar kamera arxasındadı. Çünki, doğrudan da kinolarda əsas səbəbkarlar kamera arxasında olurlar. Bizim gördüklərimiz isə sadəcə aktiyorlar olur.

Deyilənə görə əvvəlki videoçarx “qəhramanını” tutublar. İndi bilmirəm, avtoqraf alıb buraxıblar, yoxsa Oskar mükafatı veriblər. O barədə məlumatım yoxdu. Yəni bilmirəm ona nə qədər “qrant” veriblər.

Elə bunu fikirləşirdim ki, birdən yeni bir xəbər gəldi. Hərbi hissədə kameralı telefonların istifadəsi qadağan edilib. Məsələnin azərbaycansayağı həlli. Əhsən, deməli bizimkilər videoçarxların yaranma səbəbini telefonların üzərinə atırlar. Necə də ədalətli hökmdür!

İndi belə çıxır ki, bir əsgər silahla quş vursa, orduda silah istifadəsi qadağan ediləçək?

Yaxşı birdən, Allah eləməsin, orduda kimsə yeməkdən ölsün. Birdə gördün orduda yemək yeməyi də qadağan etdilər.

İndi ortaya bir sual çıxır. Görəsən bu ssenariləri və videoçarxları kim maliyyələşdirir. Ümümiyyətlə bu “Hərbiwood”un yiyəsi kimdi. Ordumuz Şuşanı alma planını hazırlamaq əvəzinə oturub “dedovşına” ssenariləri yazırlar.

Mən də bu yaxınlarda vətənə borcumu verməyə gedəcəm. Yəni gedəcəm ki, bir filim də mən çəkim. İndi bilmirəm özümlə nə aparım. Yüksək “pikselli” telefon, yoxsa…

Video kameralı telefon orada qadağan edilib, gərək düz-əməlli bir kamera aparım. Onu ki, qadağan etməyiblər. Qadağan edilən kameralı telefondur. Kamera ki, deyil. Gedən kimi kameramı çıxarıb bir teleserial çəkəcəm. Bu səfə aktiyor əsgərlər yox, kamera arxasında olanlar olacaq.

Əvvəldə dediyim kimi, hərbi hissədən gələn ikinci tip xəbər atəşkəsin pozulması barəsində olur. Hər dəfə atəşkəs pozulanda bizimkilər cavab atəşi ilə düşməni susdururlar. Hansı cavab atəşı ilə?

Əlindən kamera düşməyən əsgər nə vaxt atəş açmağı öyrəndi ki, düşməni susdursun da?!

Yəqin düşmən atəş açır, biz də cavab videoçarxı çəkib göndəririk onlara. Bununla da cavab vermiş oluruq.

Ortaya bir problem çıxır. İndi analar öz oğlanlarını hərbi hissədən yayındırmaq üçün hər şey edəcəklər. Deyəsən səhv dedim. İndi analar oğlanlarını “Hərbiwood”-a getməkdən yayındıracaqlar. Haqlıdılar da. Oğul böyüdüblər ki, “aktiyor” olsun?!

Xəqani Səfərov
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası
«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi

Ya çörək, ya kontur

(və yaxud mənə yüz kontur göndər)

Yaxşını-pisi təzə-təzə başa düşürdüm ki, cib telefonları peyda oldu. Yadımdadır, o vaxt "sim-sim" - qapını aç" və ya “cin gəlir-cin gəlir” deyə bir reklam var idi. Ancaq onun nə olduğunu başa düşmürdüm.

Doğrudan da, cib telefonları çox əla tapıntıdır. Əgər qabaqlar kimisə tapmaq üçün onların evinə gedirdinsə və o, evdə olmayanda iş yerinə üz tuturdunsa, orda da olmasa, iş yoldaşlarının səni göndərdiyi ünvanlara yollanırdınsa, indi cəmi yeddi rəqəm yığıb bir "yes "düyməsini basmaqla həmin adamı evdə, işdə və digər yerlərdə olmasından asılı olmayaraq tapa bilərsən.

Amma ordunun 90 illiyi ilə bağlı keçirilən paraddakı tankları görüb "onunla necə düşmən öldürmək olar?!" düşünmək əvəzinə "onunla neçə hektar yer şumlamaq olar?!" fikirləşən azərbaycanlı oturub yorulmadan cib telefonlarında azərbaycansayağı istifadə metodlarını axtardı. Ən böyük tapıntı da "vızıv atmaq" mədəniyyətidir. Yəqin ki, bu tapıntıdan "Nobel" mükafatı verən təşkilatın xəbəri yoxdur. Guya olsa nə olacaq. Onların dayıoğlusu deyilik, əmioğlusu deyilik. Adama bir quru çöp də verməzlər. Nə isə, keçək əsas məsələyə.

Ölkəmizdə olan mobil operatorların danışıq haqlarının baha olması hamıya məlumdur. Məlumatı olmayan digərlərinin nəzərinə çatdırıram ki, Azərbaycandakı mobil operatorların danışıq qiymətləri çox bahadır. Ancaq mənim işim yenə bizim bu qara camaatladır.

Heç uzağa getmirəm. Təkcə Bakıda iyirmiyə yaxın metro stansiyası fəaliyyət göstərir və bu metro stansiyalarının hamısının bir, iki, üç və daha çox çıxışları var. Hər stansiyanın içində və onun hər çıxışının yanında bir və ya iki kontur satılma məntəqəsinin olduğunu nəzərə alsaq təxminən altmış dörd və ya daha çox kontur satış məntəqəsi alınar. Həmçinin də, hər bir mağazada, marketdə, supermarketdə, qəzet köşklərində və bu kimi bir çox yerlərdə kontur satılır, demək olar ki, Bakının hər yanında (Yəqin ki, bu fikrimi inkar edən tapılmaz. Tapılsa da onlar istisna olacaq. İstisnalar isə ümumi qanun pozmur).

Mənim demək istədiyim budur ki, bu qədər satış məntəqəsi olan bir məhsulun baha olması necə mümkündür? İqtisadiyyat fənnindən ömründə bir səhifə oxumayan adam da o dəqiqə başa düşər ki, torbada pişik yox, daha iri bir heyvan var. Belə ki, əgər tələb olmasa, təklif çox ola bilməz. Tələb çox, təklif az ola bilər. Ancaq təklifin çox, tələbin az olması bazar iqtisadiyyatı üçün uğursuz addım sayılır (Əlbəttə ki, ən yaxşı hal tələb və təklifin bir-birinə bərabər olmasıdır).

Hamının başa düşdüyü dildə desək, alıcısı olmayan malı satan olmaz. Alıcının olub, satanın olmaması mümkündür. Əksi isə yox.

Yəni demək istəyirəm ki, millət bu qədər çox kontur alır ki, bu qədər çox kontur satan var. Oturub riyazi hesablama aparsaq görərik ki, təkcə kontur alqı-satqısından çox böyük bir pul dövriyyəsi formalaşır.

Əgər Bakı əhalisinin hər iki nəfərindən biri gündə 2 manatlıq kontur alsa, bu – 4 milyon AZN deməkdir. Ayda 120 milyon, ildə isə 1 milyard 440 milyon AZN edər.

Hər adamın gündə bir çörək yediyini nəzərə alsaq bu, təkcə Bakı əhalisi üçün gündə 1.6 milyon AZN, ayda 48 milyon, ildə isə 576 milyon AZN edər. Bu rəqəm də konturdən alınan rəqəmdən 2.5 dəfə kiçikdir. Dolayısı ilə insanlar gün ərzində təkcə kontura, çörəyə xərclədiklərindən 2.5 dəfə çox pul xərcləyirlər.

Bu pisdir, yoxsa yaxşıdır? Bunu sizin öhdənizə buraxıram. Məsələnin başqa bir tərəfi də var. Millətdə deyir “ay belə bahaçılıqdır, ay belə kasıbçılıqdır“ daha nələr, nələr... Vallah bu millət nə istədiyini bilmir. Düzdür, çörək bahadır, amma qarnının ac olub-olmamasından asılı olmayaraq hamı kontur alır. Ən acından ölənimizin də toyunda dadını unutduğumuz təamlar israf olur. Ən kasıbımızın cibində ən bahalı telefon olur, ən yoxsulumuz evini satıb maşın alır. Yatmağa yatağı belə olmayanların "krosna"sı var...

Sonda dahi Nizaminin iki misrası yadıma düşdü:

Göydə ol, yerdə ol, fərqi yox bunun,

Torpaqsan, yenə də torpaqdır sonun.

Xəqani Səfərov

İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası

«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi

Sionist vandalları müqəddəs Əl-Əqsaya soxulmaqlarına görə fəxr edirlər

Axır vaxtlrda sionistlərin müqəddəs Qüds – Məscidil-Əqsaya hücumları sistemli şəkil alıb. Bu günlərdə sionist vandalları Məscidil-Şərifə necə hücum etdiklərini və orada bir neçə yəhudi ayinlərini icra etdiklərini KİV-dən açıq-aşkar bəyan ediblər, – Fələstin Məlumat Mərkəzi xəbər verir.

"Əl-Əqsa"irsi fondunun rəhbəri Zəki İqbariya QÜdsdə 1948-ci ildə zəbt olunmuş ərazilərdə yaşayan bütün fələstinliləri Mübarək məscidi mümkün olduğu qədər tez-tez ziyarət etmələrini və lazım olarsa onun müdafiəsində durmağa çağırıb.

Yəhudi ekstremisləri bildiriblər ki, şənbə günü 600 sionist vandalı, 1980-cı illərdə Əl-Əqsanı partlatmağa cəhd edən İqudi İtiçiona da daxil olmaqla, sionist polisinin himayəsi altında Müqəddəs Məkana daxil olaraq orada yəhudi bayramını qeyd etmişlər.

"ƏL-ƏQSAYA" olunan təcavüzlər israil hökuməti tərəfindən dünyada yaşayan milyard yarım müsəlmanların hissləri ilə aşıq aşkar oynamaqdır, - deyə Z.İqbariya bildirib. Sonra bunları əlavə edib: «Ümmətin islamın üçüncü müqəddəs məkanının müdafiəsinə qalxmağının vaxtı çatıb. Düşmən yalnız sərt və güclü dirəniş qarşısında geriyə çəkilər".

İlk vaxtlardan belə sionistlər Qüdsün zəbt olunmasında, şəhərin ərəb və müsəlman landşaftının məhv olunmasında heç nədən çəkinməmişlər. Xatırladaqn ki, 200-ci ildə ikinci intifada (İntifada – millətin oyanması, baş qaldırması deməkdir. İlk intifada 1987-ci ildə baş verib) sionist rejimin sabiq baş nazir Ariel Şaronun yüzlərlə əsgər və polislərin mühafizəsilə "Əl-Əqsaya soxulmasından sonra baş vermişdi.

Mətləb Həmzəli
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası

«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi

Azery Army və şapalaq yarışı

Yəgin ad tanışdır. YouTube-da yayımlanan və əlaqədar qurumlara utanc gətirən videoçarx məhz bu adla qeyd edilib. Bu arada fikrimə informasiya texnologiyası dünyasında yaşayan insanlarla əlaqədar bir fikir gəldi. Təsəvvür edin, xalqımızı gözü götürməyən və ya elə lap gözü götürən bir millətin nümayəndəsi “şöhrəti dağlar yaran” azəri ordusu barəsində maraqlanır. Və elə bu zaman bu adla bir axtarış verilir. Tapılacaq görüntülər də sizə məlumdur.

Fəxr edə bilərsən, xalqım mənim. Gənc əsgərlərin sənin adını elə zirvələrə qaldırır ki, biabırçılıq bayrağın dünya çempionatlarında dalğalanacaq. Sən qalib gəldin. Şapalaq çempionatında. Artıq hazırıq və əmr gözləyirik. Bircə sən əmr ver. Yarışlar bizi gözləyir. Bezdik daha gözləməkdən. Düzdür, elə bu cür də olmalıdır. Torpaqlarımızı daha “urus”, “fransuz” və ya “xod gedən amerikalı” alacaq, gözlə (burada “gözlə” sözünü necə başa düşmək istəyirsiz, elə də başa düşmək olar). Və ya heç almasına gərək yox. Biz gözütoxuq və bölüşərik. Biz vaxtımızı daha məqsədli işlərə, Azərbaycanı siyasəti, iqtisadiyyatı, idmanı və yenicə (əslində yenicə deyil, sadəcə tanış olmayanlar insanlar və boynuna almayan strukturlar üçün yeni məsələ adına “sırınır”) bu sıraya daxil olmuş şapalaq yarışlarında birincilikdə tanıdacayıq. Elə ilk medalı da çarpayıda uzanaraq baş məşqçi və eyni zamanda hakim rolunda çıxış edən şərəfsiz oğul gətirəcək. Belə də ki, sülh şəraiti və atəşkəs axı azəri balalarını analarının əlindən almayacaq. Əsgərlərimiz salamat şəkildə bir il altı ay vətənə borcunu ödəyəcək və salamat şəkildə isti evinə qayıdacaq (bu sıraya bəxti gətirməyən səngərdə düşmən gülləsi və ya elə öz “qeyrətli” silahdaşlarının gülləsini yemiş əsgərlər aid deyil).

Bəs mənən öldürülən kişilərimiz necə olsun? Və ya onların kişilik məktəbi hansı təlimləri tədris edəcək? Bu sual önümdə durarkən bir daha daxili tormozları tutmayan çarpayıda uzanmış boynuyoğun gədə gözümün önündən keçdi. Və ən dəhşətlisi budur ki, həmyaşıdlarım – tələbələr və s.bu kimi şeylərdən sarsılmayaraq, vərdiş olunmuş bir şey kimi, sadəcə azəri millətinə məxsus yeni bir dərin “Eh” deyərək kifayətləndi. “Bu hələ harasıdır ki?” deyənlər də az deyil. Bəlkə də bundan oyanası da var. Və elə bəlkə də bundan oyanasının da yayımlanmasından qorxan əlaqədar qurum bu görüntünü də əvvəlki analoji video kimi teatr adlandırmadı. Və bunun ardınca qeyri-rəsmi olaraq, videosu olan telefonların hərbidə istifadəsi qadağan edildi.

Ey kaş, bir texnologiya kəşf olunaydı ki, insanlar beyin yaddaşındakı videoları həmin bu bölməyə yerləşdirə bilərdi. Təəssüf ki, bu mümkünsüz bir işdir. Real görüntü bir teatır adlanırsa, demək hər kəsin şahid olduğu hadisələr sübutsuz bir cəfəngiyyat.

Saxla içərində xalqım, vaxt gələr, sənin də ürəyindən tikan çıxara biləcək gördüklərin bir görüntüyə alınaraq yayımlanar. İnanın, bəlkə də bu görüntülərdən ən çox sevinən özünü hərbidə asan cavan qardaşlarımız və gözü yaşlı analardır. Nəhayət, dərdini heç bir kəsə söyləyə bilməyən və ya söyləyə bilsə belə sübut edə bilməyəcəyini anlayaraq acığını Allah verdiyi mübarək ömründən çıxardan övladların ruhları azca təskinlik tapacaq. Onların dedikləri azca da olsa sübuta yetdi...


NURAN MİKAYILOĞLU
"DƏYƏRLƏR"

Metroda tıxac

Şəhərimizin asfalt yollarında tıxaclarla qarşılaşmaq, məcburi olsa da, artıq bizi bu hala alışdırıb. Amma "20 yanvar" metro stansiyasında baş verən tıxac, doğrusu bizə çox qəribə göründü. Birdən elə düşünərsiz ki, metroda sərnişin daşıyan vaqonlar tıxac yaradıb? Yox! Narahat olmayın. Əgər belə olsa, onda gərək yerin üstündən və yerin altından ümidimizi kəsib, göyə qalxmaq üçün tədarük görək. Tıxacın səbəbkarı hər gün iş-güc dalınca gedən sərnişinlər olmuşdur. Metronun giriş qapısına qədər azı yüz metr məsəfəyə kimi camaat asta-asta irəliləyirdi. Hər gün bu yolu bəziləri qaça-qaça, bəziləri isə iti addımlarla keçib, gedirdilər. Amma bu dəfə metroya giriş çox baha başa gəldi. Qiymətlərdə yox, sadəcə hər gün gedərkən iki-üç dəqiqəyə başa gələn keçid, indi düz iyirmi dəqiqə vaxt apardı. Bir sözlə, çox gərgin və yorucu hadisə idi. Havasız, üstəlik də keçiddə olan siqaret tüstüsü adamı boğurdu. Həmişə olduğu kimi, hamı şikayət edirdi. Lakin nə mənası, kimdir sənə cavab verən. Tıxacın səbəbini öyrənmək istəyənlər nə baş verdiyini bilmək üçün irəli boylanır, lakin tünlükdən və tüstüdən heç nə görmürdülər.

Giriş qapısından keçəndə məsələ aydın oldu. Adamın çoxluğuna baxmayaraq metro işçiləri qapılardan cəmi ikisini açmış, hələ üstəlik girişdə dayanan polislər camaatın əl çantasından tutmuş, iri zənbillərə baxır, yoxlama aprırdılar. Sərnişinlərin içində olan qadınlardan biri, "heç yeridir, ay camaat?", "səhər-səhər yenə nə olub?" ,"başqa vaxt başları söhbətə o qədər qarışır ki, qışqırsan ki, metroda oğru var, kimi çağırırsan, kimə deyirsən?", "hər kəs öz işindədir." Kənardan bu mənzərəni izləyənlər belə nəticəyə gələcək ki, hamı iş başındadır. Özlərini elə göstərirlər, guya bunlardan başqa heç kəs işləmir. Camaatı isə sayan yoxdur. Deyən yoxdur ki, axı camaat artıq bezib. İş görməyin də qayda, qanunu var axı. Nə qədər gözdən pərdə asmaq üçün, yuxarıya raport vermək üçün «işləmək» olar?! Bu sadə camaatın halına yanan, gününə ağlayan nə vaxt olacaq?!

Zeynəb Aslanova
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası

«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi

Obama və İran

Tafts (Tifts) universitetinin Fletçer (Fletcher) Hüquq və Diplomatiya kafedrasında beynəlxalq siyasət professoru olan Vəli Nəsr Xarici Əlaqələr Şurasında müvəqqəti işləyən yüksək rütbəli üzvdür. Onun Amerika, İran və Rusiya üçbacağından çıxışa yönəlmiş məqaləsini təqdim edirik.

ABŞ qubernatoru Nəsr ABŞ diplomatiyasının Tehranı Rusiyaya qarşı çevirə biləcəyini bildirib.

Bu günlərdə Vaşinqtonda Rusiya və İranın siyasətinin izlənilməsində, Amerikanın qarşılaşdığı ən böyük xarici siyasət probleminin adını qoymağa istiqamətlənən bir mübarizəyə yer verilir.

Xeyli insan Rusiyanın İran problemini həll etməkdə köməkçi ola biləcəyini fərz edir, lakin tərsinin mümkün ola biləcəyini çox az adam düşünür. İran Rusiyanın oyunu və Moskvanın irəliyə istiqamətlənmiş variantlarını qiymətləndirilməsi üçün əhəmiyyətlidir. Bu İran ilə danışmağı, Amerikanın Rusiyanı əhatəyəalma planının təməl ünsürü halına gətirir.

Qərblə qarşıdurma halında təcrid olmuş bir İran Rusiya üçün bir nemətdir. Qaz ehtiyatıyla hüdudsuz zənginlikdəki İran, Rusiya üçün xüsusi imkankar yaradır. Belə ki, İrana istiqamətlənmiş beynəlxalq təzyiqə verdiyi dəstəklə Rusiya Qafqazdakı təcavüzkarlığına Qərbin verdiyi cavab arasında əlaqə yaradarkən, Avropanı girov ala və NATO-nu bölə bilər. Vaşinqton İran kartını öz üstünlüyü üçün istifadə etməzsə, Qara dənizdən Ural dağlarına qədər uzanan bir rus təsir sahəsinə qarşı müqavimət göstərə bilməyəcəkdir. Bunun yolu ABŞ-ın İran qazının Avropaya daşınmasına və İranın Qafqazda təhlükəsizlik və sabitlik müzakirələrinə daxil olmasına yönəlmiş etirazlarından imtina etməsidir.

Son zamanlarda Gürcüstana reallaşdırdığı bir səfərdə D.Çeyni Avropaya Qərbin istədiyi təbii qaz nəqli kəmərlərinin tikintisini dəstəklədi. Rusiya və İran ehtiyatlarını istifadə etmədən bu boru kəmərlərini həyata keçirmək üçün bölgədə kifayət qədər qaz ehtiyatı yoxdur. Rusiya bu yay Gürcüstana hücum edənə qədər Vaşinqton yalnız İranı bu kəmərdən kənarda saxlamaqla məşğul idi. İndi əgər Vaşinqton Rusiya ilə mübarizədə ciddidirsə nüvə proqramından ötəri İranı cəzalandırma məsələsində Avropanı Rusiyanın pəncələrindən qurtarmalıdır. Amerika İran qazıyla dəstəklənilən yeni boru xəttlərinin tikintisini qəbul etmək məcburiyyətindədir. Bu oyun dəyişdirici bir hücum olacaq və Rusiya bunun fərqindədir. Rusiya baş naziri Vladimir Putin bir il əvvəl İrana olarkən Qərbdə onun ev sahiblərinə nüvə məsələ mövzusunda çox sərt mesajlar verməsini gözləyirdilər. Lakin Putin Tehranda fərqli bir məqsəd qoydu. O, İranın Qərbin dəstəklədiyi iki boru kəmərindən uzaq dayanması müqabilində amerikan təzyiqinə qarşı dəstək təklif etdi. Lakin Rusiyanın Gürcüstana hücumundan sonra İranın hesabı dəyişdi.

Tehranın imperialist Rusiyanın güc istifadə edərək etnik və regional qarşıdurmaları canlandırmasından narahatlıq keçirməsinə xeyli çox səbəbi vardır. İran Rusiyanın Xəzər dənizində daha böyük pay iddia etməsinə qarşı çıxır. Xüsusilə Qafqazla birlikdə sərhədlərinə təsir etməyə başlayan etnik problemlərdən narahatlıq hiss edir. Bir çox iranlı üçün Abxaziya və Cənubi Osetiyanın Gürcüstandan ayrılması həm də zamanında, - 1946-cı ildə Stalinin iki İran əyalətinə eyni şeyi etdiyini xatırladan bir hadisədir.

Bu vəziyyət ABŞ üçün bir fürsətdir. Vaşinqton Əfqanıstan və İraqda amerikan hədəflərinin reallaşmasında İranın əhəmiyyətini anladı. ABŞ Tehranı 2001-ci ildə Əfqanıstanın gələcəyinin, 2007-ci ildə də isə İraqın təhlükəsizliyinin təyin olunmasına qatdı. Qafqazdakı böyük oyun oxşar şəkildə İranla danışıqları labüdləşdirir.

Nyu Yorka etdiyi son səfərində İran prezidenti Mahmud Əhmədinejad Gürcüstanın parçalanmasına razı olmadıqlarını və Gürcüstanın müstəqilliyinin, bütünlüyünün ABŞ və İranın uzlaşa biləcəkləri bir qanun olduğunu söylədi. Ortaq təhlükəsizlik problemləri və enerji ixracat vədləri mövzusunda Amerika regional dialoqun bir ünsürü olaraq İranla müzakirələrə başlaya bilər. Ancaq İranın istəyi ilə maraqlanmaqla Amerika Moskva və Tehran arasındakı yaxşı əlaqələri pozacaqdır və Rusiyanın əlini zəiflədəcəkdir.

İranla müzakirələr yaxşı bir Rusiya siyasətidir. Barak Obama hər baxımdan haqlıdır. Amerikanın xarici siyasəti diplomatiyanı ciddi qəbul etdikdə dünyanın kompleks problemləriylə müvəffəqiyyətli bir şəkildə məşğul olacaqdır.

Mehdi Fərəc

«Dəyərlər»

Biz həqiqi şükür edirikmi?

("Təfsiri -nümunə" kitabına əsasən)

Heç bir şübhə yoxdur ki, İlahi verdiyi nemətlərə görə bizim şükr etməyimizə ehtiyac duymur. Və əgər şükr etməyi tövsiyə edibsə də, o da bir ali tərbiyə məktəbi deməkdir.

Əsas odur ki, görək şükrün həqiqətini başa düşürük yoxsa, yox?

Şükrün həqiqəti təkcə dildə "Əlhəmdulilləh" demək deyildir. Şükr etmək üç mərhələdən ibarətdir. Birinci mərhələdə diqqətlə bu nemətləri verənin kim olduğu haqqında düşünək. Bu diqqət, iman və məlumat şükrün birinci mərhələsidir. Və ondan sonra dil mərhələsi gəlir. Yəni şükrü dilimizə gətirək. Lakin ondan ali mərhələ əməl mərhələsidir. Əməli şükr odur ki, düzgün fikirləşib, hər bir nemətin bizə nə məqsəd üçün verildiyini başa düşək və bu şükrü əməldə həyata keçirək.

Siz nə vaxtsa, Allahın bizə verdiyi nemətlər haqqında heç fikirləşmisinizmi? Niyə Allah bizə göz verib və ya niyə eşidirik və danışa bilirik? Görəsən ona görədirmi ki, bu dünyada İlahinin əzəmətini görək və həyat yolunu tanıyaq və bu yolda təkamülə addım ataq? Haqqı dərk edək və batillə mübarizə aparaq? Bu suallar haqqında düşünməyə dəyər.

Əgər İlahinin verdiyi bu böyük nemətləri haqq və ədalət yolunda istifadə etmişiksə, bu əməli şükürdür. Və əgər bizim xarakterimizdə qürur, özünəpərəstlik, qəflət yaranarsa, bu Allahdan uzaqlaşmaq və eynilə küfr aparmış olar.

Şükrü belə də izah edə bilərik ki, bu – varlığın ixtiyarında olan nemətlərdən öz inkişafı yolunda istifadə etməsidir. Məsələn, təsəvvür edin ki, bir bağban bağın müəyyən bir yerində yaxşı yarpaq açan, meyvə gəritən ağaclara daha çox diqqət edir, görür ki, bu ağaclar da onun səylərinin qarşılığını veririlər – nə qədər çox qulluq etsə, bir o qədər çox meyvə verirlər. Və bu o deməkdir ki, bu ağaclar ona olan bu diqqət və şəfqətlərə, bağbanın sevgisinə layiqdirlər. Lakin bağın başqa tərəfində bəzi ağaclar vardır ki, büzüşmüş və az yarpaqlı, gülsüz, kölgəsizdirlər və bu nemətlərə küfr etmək səbəb olacaqdır ki, bağban onlara qarşı az meyl və diqqət göstərsin. Və bu vəziyyət davam edənə qədər də belə olacaqdır. Onlar münbit torpaq, gübrə və suvarmalara baxmayaraq, nə meyvə vermiş, nə də gül açmışdılar.

Həyatda insanların da vəziyyəti buna bənzəyir. Ancaq bu fərqlə ki, ağacın necə inkişaf edəcəyinə ixtiyarı yoxdur və onların inkişafı təbii şəraitdən çox asılıdır. Amma insanlar iradə, ixtiyar, şəriət təlim və tərbiyyəsindən istifadə edərək düz yola qədəm qoya bilərlər və onlara verilən nemətlərdən düzgün bəhrələnə bilərlər.

Həzrət Əli (ə) «Nəhcül-Bəlağə»də buyurur: "O vaxt ki, Allah neməti sizə verir, çalışın ki, şükrlə qalan nemətləri də özünüzə cəlb edəsiniz, nəinki az şükr etməklə onları özünüzdən uzaqlaşdırasınız".

Bu mövzuya da diqqət edək ki, nemətlərə görə təkcə Allahdan təşəkkür etmək kifayət deyildir. O nemətlərə çatmağa kömək edənlərə də təşəkkür etmək lazımdır ki, bu yolla onların zəhmətinə qarşılıq vermiş olarsan və onları xeyr işlər görməyə təşviq edəsən. İmam Əli ibn Hüseyndən (ə) gələn bir hədisdə deyilir: "Qiyamət günü olanda Allah bəzi bəndələrinə deyəcək: "Filan şəxsə təşəkkür etmisən?". O da deyəcək: «Pərvərdigara! Mən Sənin şükrünü yerinə yetirdim». Sonra İmam (ə) buyurdu: "Sizlərdən ən çox şükr edənləriniz o kəslərdir ki, hamıdan çox insanların şükrünü (təşəkkürünü) yerinə yetirir".

İlahi şükr edənlərə nemətlərini artırmağı vəd edib. Bu o demək deyil ki, onlara təkcə yeni maddi nemətlər verəcəkdir. Əslində elə şükr etmək bacarığı, Allaha olan xüsusi diqqət və o müqəddəs varlığa hiss etdiyimiz eşq özü bir böyük nemətdir ki, insan nəfsini tərbiyə edir və onları İlahi tövsiyələrə itaət etməyə sövq edir. Bəlkə də şükr Allahı daha çox tanımaq yoludur?

Beləliklə bu nəticəyə gələ bilərik ki, o kəs ki, ixtiyarında olan nemətlərdən qüdrət əldə etmək, zülm etmək yolunda istifadə edərsə, deməli bu nemətlərə layiq deyildir. Ancaq o kəs ki, bunlardan haqqı və ədaləti icra etmək yolunda istifadə edərsə, deməli o, bu nemətlərə həqiqətən də layiqdir. Və çalışaq ki, həyatda əməli şükr edib, ilahi nemətlərindən daha çox bəhrələnək! Amin!

Məşhədi Xanım,

«Dəyərlər»

Ziyarətiniz qəbul olsun, ay Azərbaycanın zavallı zəvvarları!

Bəs nə üçün Türkiyədə həcc ziyarətinin qiyməti qalxmadı?

Həcc ziyarətində olarkən özümə söz vermişdim ki, vətənə döndükdən sonra həcclə baxlı bir məsələni həmvətənlərimlə bölüşəcəm. Lakin hər dəfə bu barədə yazmaq istəyəndə nəsə bir iş ortaya cıxırdı. Ötən həftələrdə mətbuatda “Həccin qiyməti qalxdı” məqaləsini oxuduqdan sonra bu bu barədə tezliklə yazmağa qərar verdim.

13 dekabır 2007-ci il saat 15.00 radələrində mən həcci-təməttö əməlinin yerinə yetirdikdən sonra Müqəddəs Məkkə şəhərində bizim ücün nəzərdə tutulmuş otelə qayıdırdım. Müqəddəs Hərəmdən cıxıb avtobus dayanacaqına tərəf gedərkən,qonşu Türkiyə dövlətindən gələn hacılar ücün nəzərdə tutulmuş avtobusları gördüm (nəzərinizə catdırım ki, bu avtobuslar hacıları müqəddəs Hərmdən (Kəbə evindən) qaldıqları otelə aparır. Bu kimi xidmətləri Türkiyə, İran və digər dövlətlər öz ölkələrindən gələn hacılar ücün təşkil edir). Avtobuslara yaxınlaşdım. Nəzarətci məndən hansı ölkədən gəldiyimi soruşdu. Mən Azərbaycandan olduğumu bildirdim və avtobusa minmək ücün icazə istədim. Nəzarətci mənim azərbaycanlı olduğumu bildikdən sonra mənə avtobusa minmək ucun icazə verdi. Avtobusa minib əyləşdim. Bir necə dəqiqədən sonra mənim yanımda Türkiyədən gəlmiş bir hacı əyləşdi. Və bizim onunla çox maraqlı bir dialoqumuz oldu. O məndən haradan gəldiyimi, neçə gün müqəddəs Mədinə şəhərində qaldığımı, artıq neçə gündür ki, Məkkə şəhərində olduğumu və neçə gün olacağımı soruşdu. Mənim ona verdiyim cabvablardan heyrətləndi. Öz növbəsində onun mənə söylədikləri də məni heyrətləndirdi. Məhz onun və mənim heyrətim səbəb oldu ki, bu məqaləni yaızm.

Ilk növbədə onu heyrətləndirən səbəbləri siznlə böluşmək istərdim. Mən hörmətli türkiyəli hacıya bizim həcc ziyarətimizi təşkil edən şirkətin səhlənkarlığı ucbatından (yəqin sizin ücün maraqlıdır biz hansi şirkətlə həcc ziyarətinə getmişik. Açığını deyim ki, Azərbaycanda həcc ziyarətini təşkil eden şirkətlər arasında hec bir önəmli fərq yoxdur. Atalar demişkən, «Baliq başından iylənər») Mədinə şəhərində yalnız 1 gün qaldığımızı və Məkkə şəhərinə cəmi 5 saat əvvəl gəldiyimizi və burada 11 gün qalacağımızı bildirdim. Bu ziyarətlə bağlı ödədiyim məbləği dedikdə isə türkiyəli hacı öz təəcübünü gizlədə bilmədi.

Mən hələ türkiyəli hacıya yolda başımıza gələn əhvalatları danışmadım. Əgər danışsaydım, yəqin ki, yerindəcə donub qalardı. Açığı, onun heyrətindən sonra ona yazığım gəldı. Mən ona bizim qrup rəhbərinin Mədinəyə catarkən Mədinədəki nümayəndələri ilə sicovullu otel barəsində olan telefon danışığını, Səudiyyə Ərəbistanı sərhədində və bura gələrkən tranzit ölkənin sərhədindəki hadisələri danışsaydim, yəqin ki, halı pis olardı. Elə sizin də. Qabağa gedərək, sizlərin nəzərinizə bir məsələni də catdirim ki, bizim problemlərimiz Vətənə dönənədək davam etdi.

İndi isə mənim heyrətimin və bu məqaləni yazmağımın digər səbəbini sizinlə böluşmək istərdim.

Türkiyəli hacı muqəddəs Mədinə şəhərində 8 gün, Məkkə şəhərində isə artıq 1 ay qaldıqlarını və bu zamandan etibarən də 12 gün daha qalacaqlarını və bunun muqabilində cəmisi 2600 avro (2876 manat) ödədiyini və ödədiyi pulun müqabilində həmçinin gündə iki dəfə yemək verilməsini də qeyd etdi. Bunları eşitdikdən sonra mənim halım pis oldu. Gözümün qarşısından Azərbaycandan gələn hacılar gəlib keçdilər. İllərlə həsrətində olduqları mübarək məkanlara gələrkən başlarına min bir oyun açılan, haqlarını tələb edərkən öz səriştəsizliyini ört-basdır etməyə cəhd edən qrup rəhbərləri tərəfindən spekulyativ surətdə: «Əgər həccə gəlibsinizsə, gərək Allah yolunda əziyyət cəkəsiniz» kimi demoqoqcasına deyilən sözlərini eşidən həmvətənlərimin durumu məni çox sıxdı.

Türkiyədən olan hacı bizlərdən demək olar ki, çox az miqdarda əlavə pul ödəmişdir (600 dollar). Lakin, gündə iki dəfə pulsuz yemək verilən türkiyəli hacılar, həm də bizlərdən çox Mədinə və Məkkə şəhərlərində ziyarətdə olurlar – təqribən 2 aya yaxın bir müddətdə. Bizlər isə təqribən 20 gün. Bu 20 günun də 6 gününü yolda kecirmişik.

Hər il olduğu kimi, bu il də vətənimizdən həcc ziyarətinə insanlar gedəcək. Bu ildə də hər il olduğu kimi olacaq. Yəni, atalar demişkən, köhnə hamam, köhnə tas. Hər şey göz qabağındadır. Özü də həmin yararsız xidmət müqabilində qiymətin qalxmasına da rəvac verirlər. Özü də utanıb-qızarmadan qiymət artımını enerji daşıyıcılarının qalxması ilə izah edirlər. Adam bunları dinlədikdən sonra şəkkə düşə bilər ki, bəlkə Azərbaycan enerji daşıyıcılarını idxal edir?

Mənim bu insanlara bir sualm var. Necə olur ki, bizim ölkədə hər il növbəti bir bəhanə ilə həccin qiyməti qalxır, xidmətin keyfiyəti isə qalxmır?

Gəlin qonşu Türkiyə dövlətindəki həcc ziyarətini təşkil edən şirkətlərlə ölkəmizdəki şirkətlər arasında umumi bir müqayisə aparaq. İlk növbədə hər iki dövlətdə yanacağın qiymətləri arasında fərqə baxaq. Avtomobillər ucun benzinin qiyməti 3,35 YTL (1 manat 79 qəpik), dizel yanacağının qiyməti isə 2.88 YTL (1 manat 53 qəpik). Bizim ölkədə isə avtomobilər ücün benzinin ən baha markasının qiyməti 60 qəpik, dizelin qiymət isə 45 qəpikdir. Göründüyü kimi, qiymətlər arasında böyük bir fərq var.

Hər iki ölkədəki yanacaqların qiymətləri arasındakı fərqə baxdıqdan sonra, məsələyə Azərbaycandakı həcc ziyarətini təşkil edən fərdlərin enerji daşıyıcılarının bahalığı bəhanəsi ilə ilə yanaşsaq, belə qənaətə gəlmək olar ki, Türkiyədən həccə gedən zəvvarlar bizdən daha çox pul ödəməlidirlər. Lakin araşdırma apardıqda, tam əksini görürük. Türkiyəli zəvvarlar azərbaycanlı zəvvarlardan az pul ödəyir, müqəddəs məkanlarda Azərbaycanlı zəvvarlardan fərqli olaraq 2 dəfə çox qalır və gün ərzində pulsuz yemək, keyfiyyətli tibb və nəqliyyat xidməti ilə yanaşı, digər xidmətlərlə də təmin olunurlar.

Türkiyədəki həcc ziyarətinin qiymətlərini nəzərinizə catdırıram. Burada həcc ziyarəti ücün nəzərdə tutulmuş qiymət 1950 avrodan (2157 mantdan) başlayır. Zəvvarlar həcc ziyarətini təyyarə ilə reallaşdırırlar

1-ci proqram - 2200 avro (2433 manat)

Məkkə şəhərində mübarək Hərəmdən – Kəbə evindən 4 km məsəfədə, Mədinə şəhərində isə mübarək Hərəmdən 700 m məsafədə yerləşən otellərdə qalınacaq. Otellərdəki nömrələrdə ən çox 6 nəfər qalacaq. Hamam və sanitariya qovşağı nömrələrin içindədir.

Məkkə şəhərində mübarək hərəmə getmək ücün avtobusların 24 saat pulsuz fəaliyyəti təşkil olunub.

Hər iki şəhərdə səhər və axşam kompleks yemək verilir.

Ziyarət müddəti 35-45 gündür

2-ci proqram – 2050 avro (2267 manat)

Məkkə şəhərində mübarək Hərəmdən – Kəbə evindən 4 km məsəfədə, Mədinə şəhərində isə mübarək Hərəmdən 700 m məsafədə yerləşən otellərdə qalınacaq. Otellərdəki nömrələrdə ən çox 6 nəfər qalacaq. Hamam və sanitariya qovşağı nömrələrin içindədir.

Məkkə şəhərində mübarək hərəmə getmək ücün avtobusların 24 saat pulsuz fəaliyyəti təşkil olunub. Mədinə şəhərində isə otellər Mübarək hərəmə yaxin məsafədə olduğu ucun piyada getmək nəzərdə tutulub.

Hər iki şəhərdə səhər və axşam kompleks yemək verilir.

3-cü proqram - 1950 avro (2157 manat)

Məkkə şəhərində mübarək Hərəmdən – Kəbə evindən 6 km məsəfədə, Mədinə şəhərində isə mübarək Hərəmdən 700 m məsafədə yerləşən otellərdə qalınacaq. Otellərdəki nömrələrdə ən çox 6 nəfər qalacaq. Hamam və sanitariya qovşağı nömrələrin içindədir.

Məkkə şəhərində mübarək hərəmə getmək ücün avtobusların 24 saat pulsuz fəaliyyəti təşkil olunub. Mədinə şəhərində isə otellər Mübarək hərəmə yaxin məsafədə olduğu ucun piyada getmək nəzərdə tutulub.

Hər iki şəhərdə səhər və axşam kompleks yemək verilir.

4-cü proqram - 3500 avro (3871 manat)

Məkkə şəhərində mübarək Hərəmdən – Kəbə evindən 1 km məsəfədə yerləşən otellərdə qalınacaq. Otellərdəki nömrələrdə ən çox 3 nəfər qalacaq. Hamam və sanitariya qovşağı nömrələrin içindədir.

Otellər Mübarək hərəmə yaxin məsafədə olduğu ucun piyada getmək nəzərdə tutulub.

Hər iki şəhərdə səhər və axşam kompleks yemək verilir.

Ziyarət müddəti 15-18 gündür

5-ci proqram – 3750 avro (4148 manat)

Məkkə şəhərində mübarək Hərəmdən – Kəbə evindən 1 km məsəfədə yerləşən otellərdə qalınacaq. Otellərdəki nömrələrdə ən çox 3 nəfər qalacaq. Hamam və sanitariya qovşağı nömrələrin içindədir.

Otellər Mübarək hərəmə yaxin məsafədə olduğu ucun piyada getmək nəzərdə tutulub.

Hər iki şəhərdə səhər və axşam kompleks yemək verilir.

Ziyarət müddəti 35-45 gündür

6-cı proqram – 3150 avro (3484 manat)

Məkkə şəhərində mübarək Hərəmdən – Kəbə evindən 2-3 km məsəfədə yerləşən otellərdə qalınacaq. Otellərdəki nömrələrdə ən çox 2 nəfər qalacaq. Hamam və sanitariya qovşağı nömrələrin içindədir.

Məkkə şəhərində mübarək Hərəmə getmək ücün avtobusların 24 saat pulsuz fəaliyyəti təşkil olunub.

Hər iki şəhərdə səhər və axşam kompleks yemək verilir

Ziyarət müddəti 35-45 gündür

7-ci proqram – 2950 avro (3263 manat)

Məkkə şəhərində mübarək Hərəmdən – Kəbə evindən 2-3 km məsəfədə yerləşən otellərdə qalınacaq. Otellərdəki nömrələrdə ən çox 3 nəfər qalacaq. Hamam və sanitariya qovşağı nömrələrin içindədir.

Məkkə şəhərində mübarək Hərəmə getmək ücün avtobusların 24 saat pulsuz fəaliyyəti təşkil olunub.

Hər iki şəhərdə səhər və axşam kompleks yemək verilir

Ziyarət müddəti 15-18 gündür

Gördüyümüz kimi, qonşu Türkiyədə həcc ziyarətini təşkil edən şirkətlərin təkliflərində dəqiqlik və şəffaflıq var. Yəni, şirkət əvvəlcədən zəvvara harada və neçə gün qalacağını,qalacaqları yerləri və şirkət tərəfindən göstəriləcək digər xidmətləri açıq şəkildə bəyan edir. Bizim ölkəmizdə yalnız və yalnız ilkin olaraq həcc ziyarətinin qiymətini elan edirlər. Həcc ziyarətinin qrafiki isə getməyə 10-15 gün qalmış bildirilir. Qrafik deyilərkən yalnız nə vaxt saat neçədə haradan yola düşüləcəyi və ilkin olaraq Məkkə və ya Mədinə şəhərinə gediləcəyi və vətənə nə zaman dönüləcəyi qeyd olunur. Yəni zəvvarlarla əvvəlcədən hec bir müqavilə bağlanılmılır. Açığı heç sonradan da bağlanmır.

Bir məsələni də vurğulayım ki, Türkiyədə həcc ziyarətinin qiyməti kecən ilki qiymətlərlə, yəni 2007-ci ilin qiymətləri ilə nisbətdə praktiki olaraq dəyişilməyib.

Mənim sizlərə deyəcəyim sozlər hələlik bu qədərdir. Məqalənin sonunda istərdim ki, Həzrət Əlidən (ə) bir hədisi qeyd edim. İmam (ə) buyurub: ”Xalqın dini işlərində onlara fırıldaq gələn, Allahın və onun Peyğəmbərinin düşmənidir”.

ZƏKİ ƏLƏMDAR

«Dəyərlər»

понедельник, ноября 10, 2008

Bərzəx aləmi haqqında nə bilirik?

(«Təfsiri-nümunə»dən istinadən hazırlanmışdır)

Bərzəx aləmi necə bir aləmdir? Dünya və axirət aləmi arasında yerləşən bu aləmi necə isbat edirlər? Görəsən bu bərzəx aləmi hamı üçündür, yoxsa müəyyən insanlar üçündür?

Bu o suallardır ki, bu mövzuda tez-tez təsadüf olunur və ayə və hədislərdə buna dəfələrlə işarələr olunmuşdur. Çalışaq ki, onların bəzilərinə müraciət edək.

"Bərzəx" sözünün əsl mənası «iki şey arasında yerləşən» deməkdir. Elə ona görə də o aləm ki, dünya və axirət aləmi arasında yerləşir - "Bərzəx" adlanır. Bəzən bu aləmi qəbir aləmi, bəzən də ruh aləmi kimi adlandırırlar. «Möminun» surəsinin 100-cü ayəsində gələn: "Təzədən dirilən günə qədər onların gələcəklərində bərzəx vardır" ilahi kəlamı da bunu sübut edir.

Əhli-beyt (ə) məktəbinin və əhli-sünnənin tanınmış kitablarında bu haqda çox sayda hədislər gəlmişdir. Və onların təfsiri də müxtəlifdir.

«Nəhcül-Bəlağə»də gələn hədisə müraciət edək. Həzrət Əli (ə) Süffeyn döyüşündən qayıdan zaman Kufə şəhərinin kənarında, darvazanın bayırında yerləşən qəbiristanlığa üzünü çevirərək deyir: "Ey qorxulu evlərin, boş məkanların və qaranlıq qəbirlərin sakinləri! Ey torpaq əhli! Ey qəribanlar! Ey tənha kəslər! Ey qorxanlar! Siz bu yolda bizdən qabağa düşmüsünüz və biz də sizə qoşulacağıq. Əgər dünyadan sual versəniz deyim ki, evlərinizdə başqaları yaşayırlar, arvadlarınız başqalarına ərə gediblər və mallarınız bölünübdür. Bu bizim yanımızdakı xəbərlərdir, bəs sizdən nə xəbər var?»

Sonra üzünü tərəfdarlarına tərəf çevirib dedi: «Əgər onlara danışmaq icazəsi verilsəydi sizə xəbər edərdilər ki, bu səfərin ən yaxşı nümayəndələri əməli salehlərdir."

Aydındır ki, bütün bu deyilənləri kinayənin ünvanına yozmaq olmaz. Əksinə bunların hamısı insanın ölümündən sonrakı həqiqətdən xəbər verir. İnsanın ölümündən sonra yaşayacağı həmin bərzəx aləmindən.

Əsbəğ ibni Nəbatənin Əli (ə) haqqında danışdığı rəvayətdə oxuyuruq ki, "Bir gün Həzrət (s) Kufədən çıxıb Nəcəf deyilən yerə gedir və biz ona çatanda onu yerdə uzanmış halda gördük. Qənbər dedi: "Ey Əmirəlmöminin, icazə verərsiniz əbamı ayağının altına sərim?» O, buyurdu: "Xeyr, bura elə bil yerdir ki, möminlərin torpaqları burda yerləşir və sənin bu hərəkətin onlara mane ola bilər".

Əsbəğ deyir: ərz etdim ki, mömin torpağının nə olduğunu başa düşürəm, ancaq onlara mane olmaq nə mənanı verir?

"Ey Nəbatinin övladı! Əgər sizin gözünüzdəki pərdə götürülsəydi, möminlərin ruhlarını görərdiniz ki, burda halqa-halqa oturublar və bir-birlərini ziyarət edirlər və Bərhut vadisində isə kafirlərin ruhları var".

İmam Əli ibni Hüseyndən gələn başqa hədisdə oxuyuruq: "Qəbir – ya behişt bağlarından biridir və ya Cəhənnəmin quyularından biri".

İmam Sadiqdən (ə) gələn başqa hədisdə oxuyuq ki, bir nəfər Həzrətin hüzuruna gələrək, ərz etdi: "Bir çoxları nəql edirlər ki, möminlərin ruhları ölümündən sonra ilahi ərşin ətrafında gəzən quşların sinələrində qərar tutacaqdır". İmam buyurdu: "Bu cür deyil. Mömün Allah yanında o qədər əzizdir ki, onun ruhunu bir quşun bədənində məhbus etməz. Əksinə, möminlərin ruhlarını bədənlərinə oxşar bədənlərdə yerləşdirər".

Bu hədis ona işarə edir ki, o dünyada bu dünyadakı bədənimizə oxşar bədən olacaqdır.

"Kafi" kitabından bir hədis. Mömünlərin ruhları haqqında İmam Sadiqdən (ə) soruşanda o, buyurur: «Onlar behişt hücrələrində yaşayır, behişt yeməkləri yeyir və içkilərindən içir və deyirlər: "Pərvərdigara! Qiyamət gününü tezləşdir və bizə verdiyin vədlərə əməl et"".

Beləliklə, ayət və rəvatərlərdən belə nəticəyə gələ bilərik ki, bu aləm mövcuddur və Qiyamət gününə qədər də olacaqdır. Ora elə bir yerdir ki, Qiyamət gününə qədər həm behişti və həm də cəhənnəmi vardır. Allah bizi əməl salehlərdən qərar versin! Amin!!!

Məşhədi Xanım

«Dəyərlər»