Qarabağ dərdi

понедельник, ноября 10, 2008

Qarabağ dərdi

O, yalnız ölülərimi narahat edir?!

İnsanın göz açdığı torpaq ona doğma, şirin gəlir. Bəzən görürsən yalnız bircə dəfə, doğulduğu gün vətəndə olmuş bir insan, lakin illərdən sonra həmin yurda getdikdə, həsrət, qovuşmaq istəyi kimi qəribə hisslər keçirir. Bu hiss insanda fitridir. Allah Təala Quranda buyurur: "Şəhidlər ölü deyil, onlar diridirlər".

Gerçəkdən bu ayədə dərin məna var. Vətəni sevmək və Allah yolunda canından keçib, onu qorumaq, həqiqətən də Uca Yaradanın nəzərində böyük bir məqamdır. Təəssüflər olsun ki, bu hiss bir çox insanlarda yox anlamına gəlib. Çoxları düşmənlə qarşılaşıb, onlarla üz-üzə gəlməkdə çətinlik çəkir. Bu gün ən ağır, kədərli dərdimiz Qarabağdır. Qarabağı unudan özünü unutmuşdur. Əgər bir insanın qeyrət və namusu itərsə, o, ölüdür.

Bir vaxtlar erməni faşistlərinə vəd olunmuş Qarabağ, düşmən əlindən qan ağlayır. Bir hadisəni nəzərdən keçirək. Qarabağda yaşıyan sakinlərindən biri əbədiyyətə qovuşmuş və elə öz vətənində də dəfn edilmişdir. Çox gözəl şerlər yazırmış. Onun şerlərində «vətən, vətən» kəlmələri dəfən-dəfən işlənmişdir. Xalqının vətənpərvər övladlarından olmuşdur. Öz yaxınlarından birinin yuxusuna gəlmiş və demişdi: «Biz əziyyət çəkirik, kömək edin, üstüm açıqdır, dəhşətli soyuqdur, donuram. Hələ bu azmış kimi zalımlar bizi əzir, tapdalayır, təpikləri ilə vururlar. Üstümüzə neft töküb, yandırırlar. Hanı bizim igid-igid əsgərlərimiz?! Mən döyüşə bilmirəm, yoxsa bu qansızları qanına qəltan edərdim». Sonra qohumlarını səsləyib: «Hanı Vüqar, Rəşad, İbad, Emin, Cavid, hanı onlar? Belə qardaşlıq olmaz! Bizə kömək edin! Siz orada rahat-rahat yatanda, biz onların hər gün murdar çöhrələri ilə qarşılaşırıq. Bizə riçxəndlə: «namusunuzu qoruya bilmədiniz», deyə təhqir edirlər. Oyanın yuxudan! Oyanın!».

Ölüləri narahat edən Qarabağ dərdi, çox dirilərin heç yadına da düşmür. Vəhşicəsinə, zorakılıqla, kiçik, böyük, qoca ayırmadan, bütünlüklə düşmən taladı bizi. Bu azmış kimi, özünü hər yerdə günahsız, təmiz göstərməyə çalışır. Müsəlmanları isə qaniçən göstərməyə cəhd edirlər. Halbuki, dinimiz düşmənlə də humanist davranmağı tələb edir.

İlahi! İlahi! Rəsuli Əkrəm (s) doyüşləri və o cümlədən əsirlərlə davranışı bizə axirətə kimi örnəkdir. O əziz Peyğənbərimiz (s) döyüşçülərinə xitab edərək buyururdu: "Uşaqlara, qocalara, qadınlara toxunmayın! Hətta əsirləri incitməyin, onlarla yaxşı davranın. Yemək, içməklə də təmin edin…".

Bəli məhz o nurlu Allah Elçisi (s), əsl əxlaq sahibi idi. Uca Yaradan göndərdiyi Peyğəmbərinin (s) əxlaqına əhsən demişdir.

Göz yaşlarım dayanmaz, ümidlərim tükənməz,

Arzularam vətəndə, diyar-diyar gəzməyi.

Hər guşəsi şirindir, hər diyarı əzizdir,

Seyr edərkən bu yurdu, qəlbim yanır, odlanır.

Həsrətindən dözməyib, cismim uçmaq istəyir.

Qanadlanıb uçaraq, dolaşıb hər guşəsin,

Meşələrin, dağların görmək istər bu könlüm.

Ağlama sən, ey gözüm, ümüd şamı sönməyib

Dözüb bir az səbr edək, yetişsin dadə İmam (ə.f.)

Zalımların zülmündən, xilas etsin bizləri.

Yazdığım bu misralardan sonra ruhum sıxıntıdan uzaqlaşdı. Ümid edirsənsə, demək bir gün o Həzrət (ə.f.) öz nuru ilə bu dünyanı işıqlandırıb, günəşi qara buludlardan təmizləyəcək. Yenə işıqlı, parlaq bir həyat canlanacaq. Ümidləriniz, arzularınız, istəkləriniz çin olsun. İmam Zaman ağanın (ə.f.) zühurunun tezləşməsi üçün Muhəmməd və ali-Muhəmmədə bir salavat zikr edək: "Allahummə salli alə Muhəmmədin və əli-Muhəmməd."