Azərbaycan mühitində başlanğıcı gözəl və həvəslə olan, sonu isə bərbad olan çox qəribə bir adət formalaşmaqdadır. Belə ki, orta məktəbi qurtaran tələbələr, valideynlərinin güclə çatdıra bildikləri qaz pulu, işıq pulu, su pulu və digər ilbəil, hətta aybaay artmaqda olan kommunal xərclərin ağzından kəsib hazırlıq kurslarına, muəllimlərin yanına hazırlığa göndərdikləri həmin o tələbələr böyük ümidlərlə universitetlərə daxil olmaq üçün imtahan verirlər. Vay o haldan ki, kəsilsinlər. Bu vəziyyətdə bütün ümidləri alt-üst olur və bir daha bu barədə fikirləşmək belə istəmirlər. Çoxları orta təhsil səviyyəsində oxumaqda da lüzum görmür və qalan ömrünü necə işləyib pul qazanmaq barədə fikirləşməklə keçirir. Hətta oxuyanlara da deyirlər "niyə vaxtını boş-boşuna itirirsən", "oxuyanlar diplomunu evdə padnos kimi istifadə edirlər", "oxuyana iş nə gəzir, odur ee... filankəs heç yeri oxuyub-zad eləməyib, işləyir, yaxşı da pul qazanır" bu sözləri elə-belə demirəm, doğrudanda gənclərə mənfi təsirini qoyan belə sözlər toplumlarımızda tez-tez dilə gəlir. Hələ məhşur bir lətifə də var.
Belə bir lətifə var. Bir nəfər professr evinə santexnik çağırır. Bir balaca borunu sıxdıqdan sonra professor zəhmət haqqının nə qədər olduğunu soruşur. 150 manat deyincə professrın gözü kələsinə çıxmış vəziyyətdə bu mənim bir aylıq məvacibimdir deyir. Santexnik eynəyini aşağı sürüşdürüb mən də əvvəl professor olmuşam deyir. Professor-santexnikin qonorarı da müvafiq olmalıdır deyir.
Məhəlləmizdəki ağsaqqal Arif kişi də oxumaqdan söz düşəndə gileyli halda deyir: «Hə.. a bala oxumaq, ali təhsil almaq yaxşı şeydi, amma indiki dövran üçün yox. Oxudun gərək pulun ola, adamın ola, hətta adamının da adamı ola ki, əl-qol açıb iş görə biləsən. Yoxsa bilə-bilə ki, dişinlə, dırnağınla çalışıb çatdığın hədəfin arxası boşdu, ixtisasına uyğun iş tapa bilməyəcəksən – bu qədər əziyyət çəkməkdənsə get sənətdən-zaddan bir şey öyrən, sənətkar günortaya qədər ac qalar". Arif kişinin sözü məni çox düşünməyə vadar etmişdi və avtobusla yol boyu işə gedərkən ətrafda universitetlərdən əllərində kitab-dəftərlə çıxan bu tələbələrə nə qədər pul və "day-day" lazımdır ki, ixtisaslarına uyğun, regionlarına uyğun işə düzəlib işləsinlər, özlərinə gün ağlasınlar.
Bəlkə də heç oxuyub-zad eləməsinlər? Yox-yox, belə olsa nəinki cəmiyyətimiz, vətənimiz, ölkəmiz hətta bütün bəşərin mövcud olduğu, varlıq aləminin bulunduğu kainat uçuruma doğru sürüklənər. Qoy oxusunlar, heç olmasa mövcud durumu düzəltmək xatirinə, gələcəkdə övladlarının da bu çətinliklərlə qarşılaşmamaları üşün oxusunlar. Qoy islamın ilk kəlməsi olan və islamı üstün qılan "oxu, uca Rəbbinin adı ilə oxu" kəlməsi şüarımız olsun.
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası
«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi .
Комментариев нет:
Отправить комментарий