Əlvida, mübarək Ramazan ayı!

Bismilləhir-rahmənir-rahim!

Doğrusu bir ay müddətində qonaği olduğumuz və qonağımız olan, cismən və ruhən bağlandığımız mübarək ayla xudafızləşmək, ona əlvida demək nə qədər ağir olsa da, bu sətirləri yazmağa qərar verdim. Əziz və mehriban kimsədən ayriliq sevinc gətirməsə də, bu əziz qonaqla ayriliğin özəyində həm sevinc, həm də qəm hissləri yer almiş.

11 ay boyunca davam edən həsrətin nəhayət ki, sonu gəlmişdi. Sənin gəlişini qarşılayan zaman bir coşqu və ümid var idi qəlblərdə,sonsuz diləklərlə dikilmişdi sənə doğru baxışlarımız, nuranı qədəmlərinlə mübarək hilalın doğması ılə arzumuza cataraq şükürlər edirdik İLAHİNİN bu qismətinə, lütfünə, mərhəmətinə. Əslində sən bizə tərəf gəlmişdın, bizi qonaq etmək üçün, İlahi ziyafət vermək üçün, acdığın süfrədən bəhrələndirmək üçün birillik fasiləni adlayaraq gəlmişdin.

Həm biz sənə, həm də sən bizə qonaq olmuşdun. Cismani ləzzət və nemətlərdən bizi ayırıb bir az da mənəvi nemət və ləzzətlərdən bizə dadızdirmaq idi məqsədin və məramın. Əziz qonaq olaraq bizi öz YARADANIMIZA tərəf yönləndirən, bəndəliyimizi bizə tanıtdiran, cismimizdə itib-batan ruhumuzu zahir edən, nəfsimizin zəncir və buxovlarından bizi azad edən hədiyyələrinlə gəlmişdin. Ən böyük və dəyərli hədiyyən isə QƏDR GECƏSİ adlanan hədiyyən idi ki, özündə RƏHİM və RƏHMAN olan ALLAHİın yaratdıqlarına ən böyük hədiyyəsi olan QURANİ-KƏRİMİN nazil olduğu bir gecə var idi. Həm böyük bir lütfə qovuşduğumuz, həm də Ağamızdan (ə), Mövlamızıdan (ə) hüzünlə ayrıldığımız bir gecə...

Nə gözəl dost idin, nə gözəl dostluq edən. Nə gözəl həmdəm idin, nə gözəl həmdəm oldun. Etdin bizi əsirlikdən azad,qirdın ruhumuzu və cismimizi saran zəncirləri, qandalları, əritdin daş və rəhimsiz qəlbimizi, yırtdın o qat-qat üstələnən torları, nura qərq etdin qaranlığa məhkum olmuş vücudumuzu. Öyrətdin bizlərə bütün ibadətlərin əsl mahiyyətini, anlatdin yaradıliş qayəmizi, göstərdin YARADANA tərəf gedməyin İLAHİ istiqamətini.

Sən bütün öz nemətlərini, feyzlərini, gözəlliklərini bizlərə əta edin. Qucaq açıb bizlərə, şəfqət dolu nəvazişlərinlə qorudun bizləri nəfsani və iblisvari hücum və təhdidlərdən. Bağladın,əsir etdin, gəlişınlə ən böyük və ən qatı düşmənimiz olan iblisi. Bir sipər oldun, yenilməz qala oldun bizlər üçün. Onu bağlamağın ilə qırıldı onun bizə bağladığı zəncirlər, açıldı düyünlər, hürriyyət qazandı ilahi eşq üçün qəribsəyən qəlblər. Hansı ki, yalnız Onun zikri ilə aram olardı, Ona ibadət ilə səfa tapardı və yalnız Ona qulluq üçün yaradılmışdı. Əməli olaraq nümayiş etdirdin bizlərə qiyamətə qədər kamillik qarşısında ən böyük maneə olan düşmənə necə qalib gəlməyi, necə onun belini qirmağı, necə ondan azad olmağı...

Qonaqpərvərliyindən, ehsanlarından, bəxşişlərindən nə qədər yazsam da, qələmdəki mürəkkəb tükənər, amma şəninə deyiləcək sözlərin, təriflərin, ibarələrin sayı Qiyamətə qədər tükənməz.

Sənin gəlişinə – əziz dostun gəlişinə ancaq dostlar sevindi, dostlar fərəhləndi. Hər kəs ölçüsündə, tutmunda, öz nəsibini, qismətini, savabını apardı səndən. Tökdün ağırlığından ruhu sarsıdan, qəddi əyən günah yüklərini, qurtardın eybəcərliklərindən, mərəzlərdən, mənfi asılılıqlarından bizləri.

Düzü elə də geniş təbliğ olunmadın, bəyan olunmadın doğma vətənimizdə. Laqeyidlik və qəribliklə müşahidə olundu gəlişin. Zahirdə belə hiss olunmadın, duyulmadın. Bir mübarək gəlişin elan olundu, bir də sevincli və hüzünlü gedişin. Əslində elə də xüsusi təqdimata da ehtiyacın yox idi. Belə ki, sən özün ehtiyac ödəməyə gəlmişdin. Səni soraq edən, səni axtaran, intizarında olan tapdı və tələsdi səninlə görüşə – qatılmaq üçün milyonlarla qurtuluş əhlinə. Gəlişin də gedişin kimi bir sevincə və şadlığa səbəb oldu. Təkcə bir fərqlə ki, gəlişin intizarın gətirdiyi sevinc, gedişin isə sevincdən sonra intizar gətirdi.

Şəvval ayının 1-i hamı namaza tələsir. Hər kəs bir-birini bayram münasibətilə təbrik edir, bağrına basır, xoş arzularını çatdırır və mənəvi qələbənin bəxş etdiyi sevincli anları bölüşür. Budur səflər düzülür, bayram namazı qılınır və pak olmuş nəfslər bir ağızdan deyilən dualara AMİN deyir. Elə bu məqamdaca köksümü dərin bir hüzn bürüyür. Bu hüznün ayrılıq adlı avazı qəlbimi titrədir. İstəsəm də istəməsəm də qeyri-ixtiyari «Əlvida, Mübarək Ramazan ayı, Əlvida!» deyirəm öz-özümə. Bilmirəm bir də ömür vəfa qılsa, UCA RƏBBİM qismət etsə, minnət qoyub dəvət etsə, sənə yenidən «Mərhəba, Mübarək Ramazan ayı, Mərhaba!» demək ümidi ilə təqvimləri çevirib sənə tərəf tələsəcəyəmi düşünürəm. İndi isə İmam Səccadın (ə) mübarək duası ilə ilə desəm, "bala anasından ayrılan kimi ayriliram RAMAZANDAN". Ayrılıram səndən, ayrılırsan məndən....

Əli Ağayarov
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası
«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi