İxtilaflar... İnsan həyatının qaçılmaz həqiqəti. Var bəzi insanlar ki, ixtilafları, ziddiyyətləri bəşəriyyətin tərəqqisinin özəyi hesab edirlər.
Çox- çox qədimlərdə yaşamış və öz dövrü üçün çox ali bir mətləbə toxunan Platon qeyd edirdi ki, insan həqiqi olmayan şeylərə aşiq ola bilmir. Yəni heç bir fenomen insan üçün öz cazibədarlığını qoruyub saxlaya bilmir. İnsan üçün arzu olan bu xoşagəlimli "həqiqətlər" dadıldıqdan sonra adiləşir. Və insan soyuyur. Əgər soyuyursa, deməli, o, keçici bir həqiqətdir – məcazdır. Zaman- zaman insan bu növ "həqiqətlər"in axtarışında olmuş, ona çatandan sonra yanıldığını anlamış və bir qədər əvvəl onunçün arzu olan bir fenomen artıq ona yorucu gəlməyə başlamış. Beləcə insan oğlu ömrünü tükətmiş.
Məhz buna görə insan əbədi yaşamaq meylindən heç vaxt usanmamış, çünki təcrübə etməmiş onu.
İxtilaflar da məhz bundan sonra başlamış. Kimiləri həqiqətlərini məcazla səhv salmış, kimilərini də məcazlar, maddi illüziyalar həqiqətə gedən yoldan sapdırmış. Allah da belələrini həp cəzalandırmış...
Bir zamanlar vahid bir güc olan müsəlmanlar məhz maddi illüziyaların gətirdiyi ixtilafların nəticəsində parçalandı. Və sanki, Allah da hər dəfəsində müsəlmana ixtilafından dolayı bir bəla göndərdi. Həzrət Peyğəmbərin (s) vəfatından sonra onların öz içlərindən zalım hökmdarlar, daha sonra məzhəb ixtilaflaına görə Xaç yürüşləri, daha sonra Teymurləng..., daha sonra sionizm, erməni vəhşilikləri, daha nələr, nələr ...
Bu ixtilaflardan (maddi illuziyalara aludəçilik ) biri də Fələstin torpaqlarında sioizm toxumlarını səpdi. Və artıq çox keçmədən bu toxumlar Qüds boyda "bəhrə" verdi. Müsəlmanlar ayılmaqdansa, onun həllində də ixtilafa düşdü. Misrin separatçı sulhə getməsi, İordaniyanın yaxasını çəkməsi, ərəb şeyxlərinin məlum özünüsığorta davranışları bu günədək sağalmaz bir yara açdı Müsəlman Şərqinin düz göbəyinin başında. Şeriyatına çox hörmət etdiyim M.Arazın dediyi kimi
Məndən ötdü!...
Məndən ötdü!...
Sevincə bax, qeyrətə bax!
Bunu yaran xilqətə bax!
Məndən ötdü!...
Qulağımdan getmir bu səs.
Zərbələri qardaşına ötürən kəs...
Görünür o zamanlar ərəb şeyxləri Misir, İordaniya nəinki Qurann «möminləri qoyub, kafirləri dost tutmayın» çağırışını unutmuşdular, ümumiyyətlə insan oğlunun bir cövhərdən yaranmış olduğunu unudan sionistlərin separatçı rejimini tanımaqla onlar kimi düşünürdülər əslində. Bu isə artıq tovhid məfkurəsindən çıxmaq demək idi.
Allah da belələrini unutqanlıqla cəzalandırdı…
Fələstin müsəlman unutqanlığının qurbanı oldu...
Qüds mübaliğəsiz tovhid inancının əməli müstəvidə göstəricisidir, müsəlman kimliyinin özüdür. Yəni Qüds həqiqi daşımasıyla bərabər, həm də rəmzi keyfiyyətləri özündə ehtiva edir. O, rəmzi keyfiyyətlər isə maddi illuziyaların gətirdiyi sərxoşluq, unutqanlıq, süstlük, Qarabağ, Kəşmir və digər müsəlman dərdləridir.
Amma bu yanaşmanın radiusu heç də müsəlmançılıqla məhdudlaşmır, əksinə, bura irqindən, dinindən, rəngindən aslı olmayaraq hər bir dünya insanına yönəldilmiş separatizm təhlükələri də daxildir. Çünki müsəlman insanlara bir cövhərdən yaranmış konsepsiyası ilə baxır…
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası
«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi
Комментариев нет:
Отправить комментарий