Həqiqi məhəbbət

Həqiqi məhəbbət dedikdə əlbəttə ki, o İlahi Varlıq yada düşür. Bəs bu Varlığa həqiqi məhəbbətimiz olduğunu necə sübut edə bilərik?

Məhəbbət təkcə qəlbin əlaqəsi deyildir, əksinə onun təsiri insan əməlində əks olunmalıdır. O kəs ki, Allaha məhəbbətinin olmasını iddiası etsə, onun əməllərinin birinci nişanəsi onun Elçisinin (s) ardınca getməkdir.

Həqiqətdə məhəbbət təbii bir əsərdir ki, insanı məhbubuna və onun istəklərinə tərəf sürükləyir. Əlbəttə o da mümkündür ki, məhəbbət zəif olsun və onun şüası insan qəlbindən kənara çıxmasın. Ancaq bu məhəbbətlər o qədər cüzidirlər ki, hətta ona məhəbbət adı qoymaq belə çox çətin olur. Əsl məhəbbətin mütləq əməli təsiri olmalıdır və onun sahibi ilə məhbub arasında mütləq bir bağlılıq olmalıdır. Və bu da onun istəkləri yolunda səmərəli səylərə gətirib çıxaracaqdır.

İnsanın bir şeyə eşq və əlaqəsi mütləq ona xatirdir ki, həmin şeydə o kamala çatsın. İnsan heç bir zaman qüvvəsi və qücü olmayan bir şeyə məhəbbət hiss etməz . Beləliklə insanın Allaha eşqinin səbəbi odur ki, bu ilahi qüvvə hər növ kamalın mənşəyi və mənbəyidir. Təbii ki, bu varlığın bütün göstərişləri və tövsiyyələri də kamildir. Bu halda necə mümkündür ki, təkamül və inkişafın aşiqi olan insan bu tövsiyələrdən üz döndərə. Əgər üz döndərdi, bu onun eşq və məhəbbətinin yoxluğuna dəlalət edəcəkdir. Onlar ki, gecə və gündüz Allaha eşq və məhəbbətdən dəm vururlar, ancaq əməldə bir zərrə də olsa ilahi övliyalara bənzəmirlər. Onlar ki, başdan-ayağa günah içindədirlər, buna baxmayaraq elə bilirlər ki, qəlbləri Allah, Peyğəmbər, Əmirəl-mömünin və böyük rəhbərlərin eşqi ilə doludur və ya bu əqidədədirlər ki, iman, eşq və məhəbbət ancaq qəlbdə olmalıdır və əmələ heç bir aidiyyəti yoxdur. Və onlar çox təssüf ki, İslam məntiqindən çox uzaqdırlar. Axı ancaq dildə məhəbbət olmur, onun əməli təzahürü də olmalıdır.

İmam Sadiq (ə) buyurur: «O kəs ki, günah işlədir Allahı sevmir».

İlahi məntiqə görə, əgər Allaha məhəbbətiniz varsa, onun təsiri həyat və yaşayışınızda təzahür edibsə, deməli Allah da sizi çox istəyir və bu dostluğun təsiri Allahla sizin münasibətinizdə aşkar olacaqdır.

Bəzi rəvayətlərdə nəql olunur ki, din məhəbbətdən savayı bir şey deyildir. Bu rəvayətin məqsədi odur ki, dinin həqiqət və ruhu, Allaha olan həmin iman və eşqdir. Əgər iman və eşqin şüası insan vücudunun hər yerini işıqlandırarsa, onun bədənin bütün əzaları bu eşq şüasının təsiri altına düşər. Və bunun da bariz nümunəsi Allah fərmanına əməl etməkdir.

Məşhədi Xanım, «Dəyərlər»