(və ya uşaqlardan böyüklərə məsləhət)
Bir uşaq evinin kiçik bir otağı. Sadə və təmiz, az işıqlandırılmış və soyuq, kiçik pəncərəsi və qapısı olan bir otaq.
İçəridə on üç yaşlı Həsən üzü qibləyə durmuş və şam namazın qılırdı. Namazı qurtardıqdan sonra adəti üzə dua etməyə başladı.
Əvvəlcə Rəhman və Rəhim Allaha sükürlər etdi. Sonra ata, anasinin bağışlanmasını istədi öz Allahından. Axi hələ iki il əvvəl onları itirmişdi o. Hələ də həmin avtomobil qəzası yadından çıxmırdı Həsənin. Necə ola bilərdi ki, ata və anasının can vermə anını görən oğul onlar üçün dua etməsin? Hər gözünü yumanda yadına düşürdü o anlar, hər dua edəndə yadına düşürdü o anlar…
Sonra dostlarını da dua etməyə başladı. Hər kəsin bir-bir adını çəkdi. Onların da bağışlanmasını istədi Bağışlayandan.
Bir az sükut etdi.
Həsən yaxşı başa düşürdü, anlayırdı ki, dünyada acından ölən və zülm edilən insanlar var. Onları da dua etdi körpə dodaqları ilə. Həvəslə, riqqətlə dua etdi.
"Allahım! Sən özün dünyadakı zülm çəkən insanlara və aclından ölən insanlara kömək et…".
Elə bu vaxt Rəşad içəriyə daxil oldu. Gördü öz dostunun dua etməsini. Sakitcə oturub ona qulaq asdı. Dua elə edilirdi ki, «amin» deməmək olmurdu.
Rəşad Həsəndən 2 yaş böyük idi. Ancaq indiyə qədər heç vaxt bu cür dua eşitməmişdi. "indiyədək mən neyləmişəm?"-deyə təəssüf nidası keçdi ürəyindən. Dərindən bir ah çəkdi.
"Ah" səsindən Həsən otaqda kiminsə olduğunu hiss etdi. Arxaya çevrildi. Rəşadı görüb başı ilə salam verdi.
Sonra yenidən üzünü qilbləyə çevirib dodaqları altında «Fərəc» duasını oxudu. Ayağa qalxıb Rəşadın yaninda əyləşdi.
Bir neçə saniyə heç kəs danışmadı. Bu sükutu Rəşad pozdu.
-Həsən, nəyə görə hər kəsi dua etdin, halbuki, özünü daha çox dua edə bilərdin?
Həsən susdu. Bilmədi ki, nə desin. Bir təəssüf hissi var idi bu səssizlikdə. Bəlkə də Rəşad haqlı idi öz dünyagörüşünə görə.?
"Mən də Allahı tanımasaydım, yəqin ki, sənin kimi fikirləşərdim" - deyə cavab verdi.
Rəşad Həsənin bu cavabına etiraz olaraq - "Mən Allahı tanımıram? Allah - yəni, bizi yaradan", dedi.
-Bax, Rəşad. Mənim fikrimcə Allah bizi yaşadandır. Yaşadan - yəni, həyatda olma səbəbimiz. Deməli, ona şükür etmək lazımdı, bizi yaşatdığı üçün.
Qaldı ki, basqalarına görə dua etmək. Əlbəttə, bunu ilk növbədə müəlimlərin müəlimi əziz Peyğəmbərimiz öyrədib bizə. Hətta."dostun üçün edilən dua tez qəbul olar" - deyib.
Rəşad gözlərini qıyıb diqqətlə Həsənə qulaq asırdı. Onun üçün təzə idi bu sözlər.
- Bəs yaxşı, Həsən, dünyadakı insanları niyə dua elədin? Onlar ki, sənin dostun deyil? Sən heç onları tanımırsan!
- Bəli, Rəşad, tanımıram. Amma bilirəm ki, onlar acından ölür, mən isə burada rahat yatağımda yatıram. Ola bilsin ki, bir az soyuqdu və ola bilsin ki, yemək azdı, amma mənə yaşamağa kifayət edir. Onların isə heç bir tikə çörəyi də yoxdu ki, yaşasın.
Gərək hər bir müsəlman onlara dua etsin.
Dünyada dua ediləsi insanlar təkcə aclar deyil. Bu gün dünyada milyonlarla adamlara haqsiz yerə zülm edilir. Onlara da kömək etmək lazımdı.
Sən heç yanında yıxılan adama kömək etməzsən?
- Əlbəttə, edərəm. Amma saydığın insanlar mənim yanımda deyil axı. Onlara neçə kömək edim?
- Məhz dua ilə. Dünyanın harasında olursan-ol, dua etməklə hamiya kömək etmək olur.
- Həsən, məni çox təəccübləndirdin. Mən indiyədək elə bilirdim ki, insanlar güçsüzdü. Ancaq sənin danışdıqlarına görə insanlar heç özləri də təsəvvür edə bilməyəcəyi gücə malikdir.
Bir də, əgər hər şey sən deyən kimidirsə, nəyə görə insan zülm edir? Özü də həm özünə, həm də başqalarına?
- İnsanlar heç özləri də təsəvvür edə bilməyəcəyi gücə malik deyillər. Insanlara heç özləri də təsəvvür edə bilməyəcəyi güc verilib. Bax, elə səbəb budur. Səbəb budur ki, bəzi insanlar özündə olanlara "malik" olduğuna inanir. Ona görə də zülm edən insanlar meydana gəlir. Özlərini dünyanın mərkəzi hesab edirlər, başqalarını isə yox. Nəticədə zülm doğur bu ziddiyyətdən…
Rəşad susdu. Sanki peşman olmuşdu indiyədək etmədiyi dualara görə...
Sonra əlini Yaradana əl açdı və dua etməyə başladı. Dostları üçün dua etdi, insanlar üçün dua etdi…
P.S Gərək biz də dua edək. Dostlarımız üçün, dünyadakı dostlarımız ügün. Zülm görən dostlarımız üçün, aclıqdan ölən dostlarımız üçün. Iraqdakı dostlarımız üçün, Fələstindəki dostlarımız üçün...
Gərək biz də dua edək…
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası
«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi
Комментариев нет:
Отправить комментарий