Bismilləhir-Rahmənir-Rahim!
Bu günlərdə yenə növbəti dəfə Gürcüstanla Rusiya arasında gərginlik yaşandığını müşahidə edirik. Və biz azərbaycanlılar nə düşünürük? Çox, çox-çox müdrik bir xalq kimi biz baxıb gürcülərin hərəkətlərinə gülüb, onlara lağ edərik, o saat deyərik - ağılsızlığa bax e-e. Rusiya kimi bir dövlətlə də belə danışmaq ola-ar? Dünyanın ən güclü ordularından birinin hərbiçiləri ilə necə belə rəftar etmək olar?
Onların silahlarını əllərindən almaq və özlərini də dama basma-aq?! Bu necə də böyük siyasətsizlikdir! Gürcülər bununla nə əldə edirlər bəyəm?! Əşşi-i, dağ admlarıdır də-ə. Onları da qınamaq olmur, cavandılar, təcrübələri yoxdur, “siyasət” məktəbi keçməyiblər. Deyəcəksiniz ki onlar Qərb müttəfiqlərinə güvənirlər. Yaxşı, bəs həmin bu Qərb, elə Rusiyanın özü də bizim supersiyasətçiliyimizin nəticəsində bizim də istrateji müttəfiqimiz döyül bəyəm?! Zarafat iş deyil a-a, iki zidd ilə eyni zamanda dost olmaq. Əhsən bizim siyasətçilərimizə. Əsas nəticədir. Çox da ki, istrateji həmsədrlərimizdən biri rəsmi surətdə Dağlıq Qarabağa pul ayırır, biri silah verir, biri də hər növ siyasi, imformasiya və iqtisadi dəstək verir qeyri-istrateji tərəfdarları olan ermənilərə. Şirkətləri Qarabağda iş görürlər.
Gərək biz də onların geyri-istrateji tərəfdaşı olaydıq. Nə pis şey imiş bu istrateji tərəfdaşlıq. Noolsun. Biz ürəyi təmiz və gəlbi geniş xalqıq, belə xırda-para şeyləri ört-basdır etmək lazımdır, bunları şişirdib o boyda nəhəng dövlətlərlə düşmən olmayacayıq ki!! Zato hamısı ilə münasibətlərimiz yaxşıdır, hamısı ilə dostuq. Bir düşünün, misal üçün Rusiya bizimlə əlagələrini kəssə, həmvətənlərimizi oradan geri göndərsə, nə olar halımız?! Necə? Gürcüstanın nefti yoxdur və ona heç nə olmadı? Bizim çoxumuzdan yaxşı yaşayırlar? Bu da orada bizə baxanda demokratik rejimin hökm sürməyinə görədir? Əşşii-i, demokratiya-zad hamısı boş şeydir, əsas odur ki, bizim ölkə inkişaf templəri üzrə dünyada birinci yerdədir.
Yadıma bir az əvvəl olan pilotsuz təyyarə qalmaqalı düşdü. O vaxt düşünmüşdüm ki, axı bu təyyarədən bizdə niyə yoxdur. Bu əjdaha başı deyil ki, lazımsız bir şey ola. Əsgərlik vaxtı qarşı tərəfdə duran duşmənin mövqelərini bilməyin necə zəruri olduğu yadıma düşmüşdü. Sonra kosmosa peyk buraxmaq istədiyimizi görüb sevindim. Indiki zamanda kosmosdan yerdəki qəzetin də oxunduğunu duşunub öz-özümə dedim, əhsən bizimkilərə, özlərini danışıqlara aldanmış kimi göstərib dığaların torbalarını tikməyə hazırlaşırlar. Amma (yenə bu hər şeyi körlayan əmma) kardeşlerimiz demişkən nərdə-ə-ə. Məlum oldu ki peykimiz istrateji tərəfdarlarımız olan izrail və amerikanın tam nəzarəti altında buraxılacaq. Sonra gördüm ki “bizimkilərin” heç belə bir fikirləri də olmayıb, onlar olimpiadanın bizdə keçirilməsinə hazırlaşırlarmış, o da əldən çıxdı. Bununla da ümidlərimin kökünə balta çalındı.
Niyə biz heç olmasa açıq-aşgar düşmənimiz olan dığalarla bu tərzdə (Gürcüstanın Rusiya ilə tonu kimi) danışmırıq görəsən? Danışmaq bir yana, heç olmasa qaş-qabaq eləmirik? Qaş-qabaq bir yana, heç olmasa onların üzünə gülümsəməkdən özümüzü saxlamırıq?! Axı hələ də, elə həmin o üzlərinə güldüyümüz anlarda da əsirlərimiz dığaların əllərində işgəncə görürlər. Allah mənliyimizi əlimizdən almasin. Bunlar olmayandan sonra digərlərinin mənası nədir? Axı hələ bir-iki ay bundan qabaq bizimkilər 5-10 dığanı Andronikin yanına göndərəndə çoxumuzda ümid dolu hisslər oyanmışdı?! Qarabağ intiqamının reallığı hissi… İşğal olmuş torpaqların qaytarılması hissi… Necə də şirin hisslər! Bu hisslərin aradan getməməsi ümidi ilə Allah amanında.
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası
«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi
Комментариев нет:
Отправить комментарий