Bu dünyanın hər daşının arxasından bir qorxu nümunəsi boylanaraq insanı səsləyir. Və bu qorxular insanın hərəkətverici amilinə çevrilmiş. Hətta bəzən insanı passivliyə sövq etməsinə rəğmən, yenə də hərəkətverici özəlliyini itirmir, əksinə passivliyin özünə doğru da hərəkətə sövq edir insanı.
Maraqlı gərdişi var çərxi-fələyin. Əslində, həqiqi varlığı olmayan, lakin varlıqların bir-birinə nisbətində yaranan bir şeyin insanın hərəkətverici amilinə çevrilməsi bu həmin şeyin üzərində düşünməməyin mümkününə bir "qeyri" əlavə etməyi deterministcəsinə insana hökm edir.
Qorxu - insanın bir türlü ayrıla bilmədiyi bir duyğu.
Qorxu - dünyada bir çox şeyi sevməməyimizin səbəbi, eyni zamanda bir çox şeyə qəlbimizdə nifrətimizin illəti.
Qorxu - bəzən gözlərimizdə abi-neysan kimi təcəlla edən, bəzən də əlimizdə olanları, sahibləndiklərimizi itirmək təhlükəsiylə bizə yol tapan, amma fərqində olmadan digər bir sahibləndiyimizi - nizamımızı əlimizdən oğurlayan duyğu.
Qorxu - bəzən umulacaq bir kəs qalmadıqda, döyüləcək bir qapı tapılmadıqda, bir sözlə əllərimiz ətəklərimizdən uzun olduqda bizi Allaha gətürən, bəzən də "iş dünyasına", "ev dünyasına", daha neçə belə "dünyalara" həbs etməklə Allahdan uzaq salan bir duyğu.
Qaranlıqların gətirdiyi qorxu, qaranlıqları gətirən qorxu.
Zülmətləri nura qovuşduran, eynizamanda nura zülmət donu geyindirən - qorxu.
Qorxu - qulun Rəbbindən uzaqlığının, fərağının gətirdiyi iztirab.
Qorxu-Cənnət, Cəhənnəm tamahı.
Bəzən rəqəmlərdən belə qorxur insan, yəgin hər birimizçün şagird dönəmlərində müəllimimizin qələmindən mürəkkəblə süzülən "2" rəqəminin gətirdiyi o hiss yad deyil. Yaxud məhkəmələrdə məhbuslarçün hakimin dilindən səslənən "10 il", "15 il" kimi vahiməli rəqəmlər nəinki onları, bizi belə qorxudur.
Bəzən də səslər qorxudur insanı. Bəzən adam qorxanda, bəlkə də adi şəraitdə eşidəcəyi tədqirdə sadə qarşılayacağı səslər ona vahiməli və qorxunc gəlir. Bəzən də məhz səslər özü qorxunu gətirir: Fələstində, İraqda insanların artıq yaşam tərzlərinə çevrilmiş güllə səsləri kimi.
Bu dünya yaman qorxudur insanı. Sanki Fələyin dəyirmanında qorxu nümunələri üyüdülür. İnsanın dünyadan azad olmaq istəyinə məhəl qoymadan bu dünyanın qorxularının belə rəngarəngliyi insanı lap təngə gətirir. Allahsa ömrünün ən çətin anlarında mağarada sığınan Peyğəmbəri (s) vasitəsiylə bütün qorxan insanlara səslənərək: "QORXMA, ALLAH BİZİMLƏDİR" deyir.
P.S. Rənglər də qorxudur insanı, məsələn: lənətlənmiş israil əsgərlərinin Fələstində insanlara tutduğu divanda insanların bədənlərindən - sanki, belə də olmalıymış kimi - axan qanın qırmızısı, yaxud Buş administrasiyasının, daha dəqiq, "Ağ evin" belə "bəyazlığının" insanlara gətirdiyi faciə, yaxud da Buşun YAŞIL rəngə olan allergiyasından dolayı "Ağ ev"in "bəyazlıqlarıyla" bu YAŞILLIQLARA qara yaxması…
İmam Sadiq (ə) adına İslam Maarifi Akademiyası
«Dəyərlər» Dini Jurnalistika Məktəbinin dinləyicisi
Комментариев нет:
Отправить комментарий